در خصوص مصاحبه امشب جناب آقای روحانی نکات قابل تاملی هست که آن شاالله در فرصت مناسب به آن می پردازم. اما دو نکته ای که می توان در همین دقایق اول بعد از اتمام مصاحبه گفت:
1. خدا را شکر رییس جمهور محترم، برای اولین بار در مصاحبه خود نسبت به منتقدانشان از الفاظ و تعابیر نامناسب و توهین آمیز استفاده نکردند. این یکی از وعده هایی بود که ایشان در روز تنفیذ خود (که با امشب مصادف است) داده بود. شاید این پیروزی کمتر از توافقنامه ای که آن را پیروزی می نامند، نباشد.
2. در بخشی از اظهارات آقای روحانی، اشاره یا اعترافی در خصوص ریشه و آغاز مشکلات هسته ای و فشارها علیه ایران بود. ایشان تصریح کردند که آغاز فشارهای بین المللی علیه ملت ایران، مربوط می شود به وارد کردن تعدادی از سانترفیوژهای دست دوم آلوده که باعث بهانه گیری غربی ها و ماموران آژانس و داستانی شد که 12 سال به طول انجامید.
جالب تر این بود که جناب روحانی گفتند چون سانترفیوژها را در بسته بندی های مناسب قرار داده بودند، ما فکر کردیم آنها نو هستند اما بعد از خریداری و جاگذاری متوجه شدند که سانترفیوژها دست دوم بوده اند! به نظرم آقای روحانی اگر کمی بیشتر تامل کند و دست از خوشبینی به سران غربی بردارد، به این نتیجه برسد که این داستان، خیلی هم اتفاقی نبوده بلکه طرحی برای درگیر کردن جمهوری اسلامی در یک بازی سیاسی بوده است.
12 سال فشار روی کشور و مردم! چقدر راحت رییس جمهور امروز و دبیر شورای عالی امنیت ملی دیروز در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی با یک لبخند از آن عبور کرد!
فقط یک لحظه تصور کنید اگر این اتفاق در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد و دبیری شورای عالی امنیت ملی جلیلی انفاق افتاده بود، رسانه های اصلاح طلب و مدعی اعتدال، فردا چه یقه هایی پاره می کردند و مثل آقای روحانی چه می کردند!! آقای روحانی! چقدر ساده از کنار کاری که 12 سال پیش انجام دادید و در تمام این سال ها فشارهای بین المللی و تحریم ها ظالمانه را بر مردم ما تحمیل کرد، گذشتید. تازه فهمیدیم چه کسی سنگ را در چاه انداخته بود...
روحانی مچکریم!
