به گزارش مهر، مطلبی از درس اخلاق آیت الله قرهی در پی می آید.
به فضل الهی عرض خواهیم کرد که یکی از نشانه ها هم همین است که اگر کسی بخواهد به مقام اخلاص نزدیک شود، خدا او را طوری قرار می دهد که دوست دارد با این مردان خدا انس بگیرد.
بعضی ها به جایی می رسند که اگر چند روز ولی خدا را نبینند غمناک هستند، احساس می کنند چیزی گم کرده‌اند.
آیت‌الله العظمی شاه‌آبادی می فرمایند: بعضیها به جایی می رسند که اگر یک روز ولی خدا را نبینند، احساس کمبود می کنند، بعد به جایی می رسند که این قدر با مردان خدا و مخلصین عالم، انس می گیرند که اگر آنها را یک ساعت نبینند احساس دلتنگی می کنند.
مخلصین عالم غوغا کرده اند. اخلاص، این میوه شیرین در عبادت چه می کند!؟ غوغایی است! تا انسان نچشد، نمی فهمد. تازه اینها ثمرات دنیوی است، چه می دانیم اخروی چیست؟ آن سرّی که «ما اسرّوا» است، چیست؟ آنجا که پرونده خالی است مابین ید پروردگار عالم یکباره پر می شود، چیست؟ آن چه غوغا و محشری است؟
آیت‌الله العظمی ادیب در یک جمله کوتاه و خلاصه فرمودند: برای خدا کار کنیم، ثمراتش را ببینیم. فقط برای او کار کنیم، ببینیم چه خبر می شود؟
همان طور که وقتی از طریق بندگی و عبادت، معرفت به‌وجود بیاید، دل انسان برای مولا که اول مخلص عالم است، تنگ می شود، به جایی می رسد که مولا هم برای حضرت شیخنا الاعظم، سید بحرالعلوم، مقدّس اردبیلی و امثال امام(ره) دلتنگ می شود.
آن وقت اگر این طور شد، انسان حاضر است خودش را فدا کند. مثل قمر منیر بنی‌هاشم(ع)، ابوالفضل العباس(ع)، آن دنیای معرفت. إنشاءالله عرض خواهیم کرد که یکی از خصایص مخلصین عالم این است که با معرفت می شوند.
