با «رقص» و «جشن تحقیر» دانشجو گفتمان‌ساز نمی‌شود +فیلم

خبرنامه دانشجویان ایران: انتشار فیلمی از دانشجویان جدیدالورود دانشگاه یزد در فضای مجازی با نام «صفری شورون» این روزها جنجال رسانه ای به پا کرده است. در این فیلم دانشجویان جدیدالورود به حالتی عجیب در برابر دانشجویان قدیمی تر قرار گرفته اند و با اجرای برخی حرکات و ادای سوگند ضمانت می دهند که در مقابل دانشجویان قدیمی و خواسته های آنان مطیع باشند.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در رابطه با این فیلم نکاتی چند قابل ذکر است:

1- محتوای این فیلم کاملا هجو آمیز و مبتذل است و نحوه رفتار با این دانشجویان (حتی اگر با رضایت خودشان بوده باشد) به شدت تحقیر آمیز است. در این فیلم معرفی دانشجویان جدید الورود با صدایی آهسته و یا صدای بلند معرفی میشوند و به عنوان مثلاً «تنبیه»؛ در اقدامی عجیب با «آفتابه»! روی سر آنها آب ریخته و موهای آنها را با شامپو می‌شستند! در قاموس اخلاقی اسلام یک مسلمان حرمت دارد و نه خود و نه دیگران حق هتک حرمت وی را ندارد. پس با کدام منطق شخصیت این تعداد دانشجویان باید تخریب شود و به سرعت در فضای مجازی منتشر میشود؟

ریختن آب با آفتابه روی سر دانشجویان

دانلـــــــــــــود

2- لمپنیسمی که در سراسر این فیلم مشاهده می شود بیانگر نوع تفکر و دغدغه های دانشجویان است. دانشجویانی که با گرته برداری از سریال ها و فیلم های غربی بالاخص آثاری چون American Pie توهمات ذهن غربی شده خود را در صحن دانشگاه ایرانی پیاده می‌کنند. سوال این است که فضای دانشجویی کشور در سال های اخیر دچار چه تحولاتی شده است که از فضای تند سیاست زده دهه هفتاد به فضای لمپنیسم این سال ها رسیده است؟

3- سکوت همراه با تایید ضمنی این حرکت توسط مسئولان بیانگر سیاست تلخ و شومی است که متاسفانه در دهه 70 الی 80 نیز تکرار شده و در این دوران دیده می شود. تمام این سیاست خلاصه میشود در بی میل کردن دانشجویان به مسایل سیاسی و انحراف دغدغه های آنان از مسایل و مشکلات جامعه به سمت مسائلی مبتذل و هجو آمیز. مسائلی که تنها کارکرد آنها ایجاد خوشی کاذب و زودگذر برای دانشجو است.

رقص دانشجویان دختر و پسر در جشن فارغ‌التحصیلی دانشگاه مازندران

دانلــــــــــود

4- این گونه اقدامات در بلند مدت عملاً سبب فروکش کردن فلسفه وجودی جنبش دانشجویی می شود. که این همان آفتی است که به صورت متوالی رهبری انقلاب درباره درگیر کردن جوانان به کارهای روزمرگی و دوری از وظیفه اصلی جنبش دانشجویی که همان «گفتمان سازی» است، اشاره کرده اند.

5- الگو برداری ناشیانه اینگونه افراد از برخی مراسم‌های شبه زیرزمینی در فضای دانشگاه این هشدار تلخ را در پی دارد که به علت کم کاری فرهنگی و تربیتی در دانشگاه، جوانان ما به سمت اقدامات و مراکزی پیش می روند که نه تناسبی با شرع دارند و نه عرف و قانون جامعه آن را مورد پذیرش قرار میدهد. پس با گذشت زمان ما شاهد شکل گیری حلقه ها و جریانات زیرزمینی سیاسی و عقیدتی خواهیم بود که آسیب های آن بر کسی پوشیده نیست.

کنسرت دانشگاه آزاد پرند به بهانه جشن نیمه شعبان

6- در این میان اما مهم تر از همه مباحث یاد شده بحث بحران هویت است. بحرانی که در ابتدای آن هستیم و فیلم هایی از این دست  که هراز گاهی منتشر می شوند نشان از سرعت گرفتن رشد بحران دارد. انتشار رقص پسران و دختران در دانشگاه ها یا برگزاری جشن های ورودی و خروجی به سبک کاملا آمریکایی بیانگر عمق این بحران شوم است. بحرانی که دانشگاه و همه آنچه که بدان وابسته است را به مرور از بدنه جامعه جدا میکند. این جدایی دو مسیر را می پیماید و راهی جز این دو ندارد. یا دانشگاه به نقطه افتراق و جدایی از جامعه می رسد و کاملا دو گفتمان جدا شکل میگیرد مانند جریانات دانشجویی دهه 60 میلادی در فرانسه و یا اگر از توانمندی لازم برخوردار باشد میتواند جامعه را وادار به پذیرش و تبعیت از ارزش های مورد نظر خود کند که در این صورت هم به علت تعارضات شکل گرفته شکاف ها و بحران های اجتماعی گریبان گیر جامعه خواهد شد.

7- در مورد فیلم یاد شده اما نکته پنهان دیگری وجو دارد که تلخی ماجرا را دوچندان می کند. دانشجویانی که به راحتی اقدامات تحقیر آمیز یاد شده را اجرا می‌کنند تنها چند روز از ورودشان به دانشگاه می گذرد. یعنی اینکه فرآیند تربیتی در مدارس ما نیز به همان اندازه درست است که در دانشگاه های ما!

جشن خیریه به سبک دانشگاه آزاد بیرجند، کنسرت رقص و آواز شد!

8- در بیان نکته پایانی به عنوان راه حل این معضل به سخنان حضرت اما خمینی(ره) اشاره می‌کنیم که می فرمایند: "اکنون بر دانش‌آموزان و دانشجویان عزیز و اساتید و معلمان متعهد است که با تمام توان و قدرت در شناسایی عوامل فساد کوشش کنند و محیط آموزش و پرورش را از لوث وجود آنان پاک نمایند. و گمان نشود که این نفوذ فقط برای انحراف دانشگاه‌هاست، که منحرفین و منافقین برای نفوذ در دبیرستانها بلکه دبستان‌ها اهمیت بیشتری قائلند، تا جوانان را برای انحراف دانشگاه‌ها مهیا کنند. اکنون بر معلمان متعهد و مسئول دبستانی و دبیرستانی است تا با کوشش خود جوانانی را تحویل دانشگاه‌ها دهند که با آگاهی از انحرافات گذشتۀ دانشگاه، بر فرهنگ غنی و مستقل اسلامی ایرانی تکیه کنند؛ و بر اساتید متعهد است تا با باز شدن دانشگاه‌ها در صورت مشاهدۀ انحراف و گرایش جوانان به یکی از دو قطب قدرت و مکر، آنان را به توطئه‌ها و شیطنت‌ها آگاه کنند و جوانانی متعهد نسبت به مصالح کشور و آگاه به اهداف اسلام تحویل جامعه دهند و مطمئن باشند که با این خدمت، استقلال و آزادی کامل میهن عزیزشان تضمین خواهد شد."