حضور اکبر ترکان برنامه پایش و و پست اینستاگرامی تهیه کننده این برنامه درباره هدایای پیش از برنامه مسئولان و زیر دستان جناب ترکان به این برنامه در قالب سکه هایی که مزین به نام مناطق آزاد تجاری بود، من را به یاد همان بچه تنبل های پولدار انداخت.
خبرنامه دانشجویان ایران: دانش آموز ابتدایی که بودم نزدیک امتحان که می شد رفتار عجیبی از بعضی همکلاس های بچه پولدار که اتفاقا درس نخوان هم بودند، می دیدم. محبت بیش از حد به بابای مدرسه! بابای مدرسه زمان ما یک پیرمرد بود، که این دوستان توپولو درس نخوان روزهای نزدیک به امتحان ها بدجور دور و برش می چرخیدند و حتی غذاهای خودشان که از خانه آورده بودند، بیسکویت های شکلاتی خارجی و خیلی چیزهای دیگر را به بابا مدرسه می دادند.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آن زمان در ایام کودکی و دوران ابتدایی این رفتار برایم خیلی عجیب بود که کسانی که هیچ وقت سال حتی در ایام نزدیک به عید که برای بابای مدرسه پول جمع می شد تا عیدی به او داده شود، دست به جیب نمی شدند اینقدر مهربان می شدند در ایام امتحانات! اما برایم بی محلی و کم توجهی بابا مدرسه به این بچه پولدارها عجیب تربود! خدایش رحمت کند؛ مردی که به بعضی ها که رنگ و رویی به رخسار نداشتند ویفر و کاکائو مفتی می داد به این لوس بازی های بچه پولدارا در ایام امتحانات مخصوصا ثلث اول و دوم بی اعتنا بود.
وقتی که بزرگتر شدیم با یکی از این بچه پولدارها که هم دبیرستانی بودیم علت این محبت ها را که همیشه برایم سئوال بود، پرسیدم. اولش زیر بار نمی رفت اما آخر جواب داد: چون بابا مدرسه مسئول کپی کردن سئوالات امتحانی بود با این خیال کودکانه که شاید یک نمونه سئوال به ما هم بدهد، اینطوری به او محبت می کردیم. البته بعدش چند تا حرف نامربوط هم به آن بابا مدرسه با شرف زد که حتی داغ تعداد سئوال ها را هم روی دل این توپولوهای تنبل گذاشته بود.
حضور اکبر ترکان برنامه پایش و و پست اینستاگرامی تهیه کننده این برنامه درباره هدایای پیش از برنامه مسئولان و زیر دستان جناب ترکان به این برنامه در قالب سکه هایی که مزین به نام مناطق آزاد تجاری بود، من را به یاد همان بچه تنبل های پولدار انداخت.
در یکی از برنامه های پایش هم احمد توکلی از هدیه دادن کیف های گران قیمت یکی از مدیران دولتی به نماینده های مجلس خبر داده بود. این رسم هدیه دادن برای فرار از سئوال یا در اختیار گرفتن سئوال یا راحت شدن و نرم شدن سئوال از طرف هر کس هست خیلی رسم کثیفی است. این که یک هدیه بگیر و سئوال تند و تیز نپرس! یا سئوال ها را قبل از برنامه به ما بدهید تا جلوی دوربین آبرویمان نرود!
روزنامه های سه شنبه 26 آبان 94 را که نگاه بکنیم کمتر رد و نشانه ای از این رفتار زشت می بینیم! یعنی انگار دوستان فساد و فاسد یاب آقای ترکان در رسانه ها و روزنامه ها این رفتار را غلط نمی دانند و آن را عادت مالوف و پسندیده ای می دانند.
هدیه دادن بد نیست اما هدیه ای که بوی رشوه بدهد بد و مذموم است که فرمودند رشوه گیرنده و دهنده هر 2 در آتش هستند. دوستان مناطق آزاد تجاری و دولتی ها اگر دلشان برای بچه های صدا و سیما می تپد بهتر است که هزینه ها و بودجه معوقه سازمان را بدهند تا حقوق های عقب افتاده کارمندانش را بدهد نه اینطور سکه های بی زبان را خرج کنند و آن روی سکه تدبیر را نشان دهند. تا حالا اگر آن روی سکه تدبیر را تندی و برچسب زدن منتقد می شد فرض کرد از الان باید تطمیع را هم به آن اضافه کنیم. یعنی چند میگیری حرف نزنی؟ چند میگیری سئوالت را به ما بدهی؟ چند میگیری که در گفت و گو با فلان مسئول فقط نعت و منقبت بگویی و لبخند بزنی؟
با عرض پوزش چند بار لو رفتن سئوالات امتحان های مهم در کشور مثل آزمون دستیاری پزشکی با این رفتار دوستان جناب ترکان قابل توجیه است. پول داریم و می دهیم و سئوال را می خریم! وقتی مسئولان مملکتی و دولتی آنقدر جسور می شوند که اینطور هدیه بدهند از بقیه چه انتظاری هست؟ اصلا از دشمن چه انتظاری دارید؟ اگر مسئول دولتی 10 تا سکه خرج می کند مطمئنا دشمنی که از لحاظ مالی وضعش بهتر است آنقدر پول می دهد که هم سئوال بخرد و هم بفروشد هم ستون مقاله رونامه بخرد هم بفروشد.
یاد سکانس بازگشت کیان به دارالحکومه کوفه افتادم. جایی که مختار شاکی بود از خود فروشی نگهبان زندان که با رشوه گرفتن باعث حمله ابن حر به زندان و فرار کردن همسر آشوبگر ابن حر شده بود و اعتقاد داشت که باید به فکر کفن و دفن قیام بود کیان با حضور در دارلحکومه کوفه گفت: دولت بیمار است قبول، علاج مرضش سخت نیست، صاحب منصبان دولت نه کورند نه کر، در تنه این دولت کهنه زخمیست که میراث حکومتهای قبلیست، مامورین پایین دست اغلب محتاجند و سست، زود فریب می‌خورند، در برابر رشوه شل می‌شوند، آن شب که حرمله به اهل بیت من حمله کرد من در محله‌های‌کوفه به طور ناشناس پرسه می‌زدم تا ناظر بر اعمال شبگردهای کوفه باشم آن شب عمق فاجعه را فهمیدم، داغ زن و فرزند مجال نداد تا در این باب با شما سخن کنم، آن شب شرطه تا حتی لخت کردن من پیش رفت، ابن‌حر شق‌القمر نکرده عده‌ای از همین مامورین را خریده و به زندان دستبرد زده، مامور وقتی فاسد می‌شود و خیانت می‌کند که نیازمند است، نیازش راچاره کنیم از جان و دل خدمت می‌کند .
حالا در نظر بگیرید همان هدیه و رشوه را صاحب منصب دولتی می دهد به کارمند زیر دست! برای این درد کاش کیسان ابوعمره باز هم از گور بلند می شد و چاره ای داشت و راه حلی می داد.
