به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ امیر دریانی* در یادداشتی پیرامون این موضوع نوشت: در رده های بالای آموزش پزشکی، اساتید هم خدمات درمان را برعهده دارند و هم کار آموزش را و به نوعی آموزش مبتنی بر درمان بیماران می باشد. رشته پزشکی رشته ای فرسایشی است که به جهت دوره های طولانی آموزش، پزشکان متخصص در سنین میانسالی وارد بازار واقعی کار و اقتصاد می شوند.
اگر خیلی خوش بینانه به موضوع نگاه کنیم، جوان ترین استاد دانشگاه با سن 33 سال که تاکنون تنها تحصیل کرده است، اگر به لحاظ مالی تامین نباشد، یا در بحث آموزش پزشکی نقش کم رنگی خواهد داشت و یا پزشکان رده اول قید استخدام در سیستمهای دولتی را زده و وارد بازار کار خصوصی خواهند شد، که پیامد آن پر شدن پستهای آموزشی درمانی با پزشکانی است که توان رقابت در بازار کار بیمارستانهای خصوصی را ندارند و یا خالی ماندن پستهای آموزشی است. بدین ترتیب بحث آموزش دچار اختلال شده و این چرخه منفی پیامدهای جبران ناپذیری مانند افت ارتقاء علمی و عدم آموزش نیروی کار آمد پزشکی خواهد داشت. لذا اقتصاد در این بین نقش خود را مثل تمامی عرصه های علمی دیگر مانند صنعت، کامپیوتر و هسته ای نشان می دهد و همچنان که تا علمی به مرحله عمل و اقتصاد نرسد ناقص و غیر کارآمد است، بهداشت و درمان و آموزش پزشکی نیز اگر با چاشنی مالی و اقتصاد نباشد، رنگ خواهد باخت.
پس با ایجاد فضای رقابتی بین سیستم دولتی و خصوصی چه از لحاظ تکنولوژی پزشکی و چه از لحاظ درآمدزایی برای پزشکان، این خود پزشکان خواهند بود که جهت ورود به سیستمهای دولتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، با همدیگر رقابت خواهند کرد و این ممکن نیست مگر با پر رنگ کردن جنبه اقتصادی موضوع و افزایش انگیزه و درآمد پزشکان در سیستمهای دولتی.
در اقتصاد روز، درآمدزایی اهمیت خاص خود را دارد و اینکه با صحبتهای کلیشه ای بخواهیم بخش مالی بهداشت و درمان و حقوق و مزایای پزشکان را کم رنگ کنیم در واقع آن را ناکارآمد کرده‌‌ایم. مصداق عینی این موضوع صنعت توریسم درمانی است. به عنوان مثال منطقه ای، اوج توریسم درمانی دانشگاههای علوم پزشکی شمال غرب کشور در دهه هفتاد بود که تعداد بالای بیماران از کشورهای آذربایجان، ارمنستان و شرق ترکیه به بیمارستانهای این دانشگاه مراجعه می‌کردند و ارزآوری و اشتغال زایی و درآمد زایی از درمان و اسکان و هتلینگ تا گردشگری و خرید نصیب مردم منطقه می‌شد ولی به مرور زمان ارتقاء تجهیزات و آموزش پزشکی کشورهای همسایه با بورس کردن دانشجویان و پزشکان حاذق و با در نظر گرفتن درآمدهای بالا و امکانات ویژه برای پزشکان کادر دولتی و نیز افت صنعت توریسم درمانی منطقه شمال غرب کشور ، تعداد این بیماران کاهش پیدا کرد.
امیدواریم که منزلت اجتماعی و تامین مالی اساتید پزشکی و نیز اهمیت به آموزش پزشکی بیش از پیش مورد توجه باشد تا شاهد رشد روزافزون خدمات درمانی به امت ایران اسلامی باشیم و با سیاست‌های پایه ای مناسب درامر آموزش پزشکی و خدمات درمانی، خود مقصد تبلیغات توریسم درمانی کشورهای همسایه مثل ترکیه و دبی نباشیم.
*متخصص جراحی عمومی آسیفتانت، فوق تخصص جراحی پلاستیک دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشت
