اگر بخواهیم حقیقت پسامدرنیته را شرح دهیم از محور اصلی و مد نظر گزارش خارج می شویم لذا صرفاً به یک شاخصه ی اصلی این حوزه می‌پردازیم.
مشخصا اگر این پدیده را بخواهیم با پارادایم های حاکم بر ایدئولوژی اسلامی تطابق دهیم مصادیق زیادی از اتفاقات این چند سال اخیر ذهن شما را مشغول خواهد ساخت!
اهمیت و جایگاه تاریخ
نگرش پست مدرنیته ها نسبت به گذشته قابل تأمل است. آنها اساساً به گذشته توجهی ندارند و مبنای رفتار و عملیات آنها زمان (حال) است و میان زمان گذشته و حال ارتباطی قائل نمی‌شوند تمایلی به بازگشت به زمان گذشته و بهره گیری از آن ندارند.
آنها درصدد آن هستند که اسلام را با تعاریف نو به روز کنند و تا می توانند با بازخوانی تمدن اسلامی و سنت بپردازند.
از بعد تاریخی صرف به این موضوع اگر نگاهی بیندازیم هستند کسانی که گذشته ی خود و کشور خود را فراموش کردند و نگاه شان به دست و لبخند دشمن است اگر ملتی تاریخ خود را دشمن قدیمی خود را فراموش کردند بدانید زیر لگد دشمن بیدار خواهند شد.
امیرالمومنین علی(علیه السلام) در باره دشمن شناسی می فرمایند کسی که در برابر دشمنش به خواب رود (از او غافل باشد) حیله های (غافلگیرانه دشمن) او را از خواب بیدار می کند. دشمنی آاشکار دشمنان ما با دین و انقلاب اسلامی بر کسی پوشیده نیست البته کارویژه ی اصلی دشمن هم دشمنی و بدعهدی و در نهایت اجرا نکردن تعهداتش در سطح بین الملل است! نکته آن جایی هست که امام خمینی به مانند سایر بیاناتشون به دشمن اشاره و وظیفه ی مارا خاطر نشان میکند که می‌فرمایند:
نباید غافل باشیم، ما باید بیدار باشیم و توطئه های آنها را قبل از اینکه با هم جمع بشوند، خنثی کنیم.
در عرف بین الملل هست که هیچ یک از دول تا ابد نه دشمن دائمی خواهند داشت نه دوست دائمی این تا حدودی قابل پذیرش است اما وقتی کشوری یا کشورهایی نه تنها ایدئولوژِیشون در تغایر با منافع ملی و دین ما هست بلکه موشک های آن ها به سمت سرزمین های ما قفل شده است و روزی نیست صحبت از تحریم و تهدید نزنند چطور می شود این چنین دشمنی را با تاریخی پر از کینه و خیانت فراموش کرد!
دشمنی دشمن فراموش نشود _ نشود روزی با اغوا دشمن را دوست بشاناسانیم!
