روایت استاد دانشگاه علم و صنعت از دلایل یک استعفا به دلیل فشارهای «سیاسی»

خبرنامه دانشجویان ایران: پس از ماجرای اردوهای مختلط و کنسرت ها در دانشگاه علم و صنعت، استعفای یکی از اساتید این دانشگاه بار دیگر حاشیه ساز شد.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سال گذشته بود که در پی طرح اعتراض برخی اساتید جوان دانشگاه علم و صنعت در رسانه ها مبنی بر فشار و اقدام به اخراج آنان به دلایل سیاسی، رئیس این دانشگاه، دکتر برخورداری در مصاحبه ای این اعتراضات را کذب خواند و در پاسخ به خبرنگاران گفت: «اگر این مسئله درست باشد، من دیگر نباید به عنوان رئیس دانشگاه در اینجا حضور داشته باشم.»

اساتید جوان اما روایت دیگری داشتند. که به دنبال آن بود که یکی از اساتید، چنان از رفتارهایی که خود آن را مزوّرانه می خواند، آزرده خاطر شد، که با انتشار گلایه نامه‌ی زیر، استعفای خود از دانشکده را اعلام و یاد خود را در خاطر دانشجویانش زنده نگاه داشت. هر چند او بلافاصله در دانشگاهی دیگر پذیرفته و به سمت مدیر گروه ارتقا یافت.

متن استعفای دکتر منان رئیسی از دانشگاه علم و صنعت:

بسمه الخبیر

اساتید محترم و همکاران گرامی
با سلام و تحیت

اکنون که پس از دو سال همکاری و حضور در جمع شما بزرگواران، از رفتارهای غیراخلاقی معدودی از همکاران که گروه معماری را ملک پدری خویش می پندارند به ستوه آمده ام، ضمن تشکر صمیمانه از عموم همکاران محترمی که طی این مدت جویای وضعیت حقیر بودند و دلسوزانه با بنده ابراز همراهی می نمودند و سعی در حل مشکلات حقیر داشتند، تصمیم خود را برای ترک این دانشکده از ابتدای ترم آتی به استحضار می رسانم.

طی این مدت، از برخی همکاران گروه معماری، رفتارهایی را مشاهده کردم که به هیچ وجه در شأن یک معلم دانشگاه نبود. بنده بارها طی دو سال اخیر از ریاست سابق دانشکده خواهش کردم که حداقل یک بار این فرصت را به اینجانب دهند که با حضور در جلسه گروه معماری، به دفاع از خود در قبال اتهامات وارده از طرف مدیر گروه و دوستان معدودشان بپردازم اما نمی دانم که چرا ایشان و مدیریت گروه معماری، حتی یک بار نیز این فرصت را در اختیار بنده و اعضای محترم گروه معماری قرار ندادند تا با شنیدن دفاعیات بنده، به جمع بندی عادلانه تری در این خصوص برسند و عجیب آنکه طی دو سال اخیر، شعارهایی همچون قانون گرایی و شفافیت، از شعارهای محوری این بزرگواران بود.

آیا این نوع برخورد و عدم اجازه به بنده برای بیان دفاعیاتم مصداق قانون گرایی و شفافیت بوده است؟! اکنون این سوال، مدت هاست که ذهن حقیر را درگیر کرده است که مگر جرم بنده چه بوده که این بزرگواران طی دو سال اخیر، این طور هم و غم خود را بر حذف حقیر گذاشته بودند؟! آیا این نوع برخورد با بنده، در شأن محیط علمی و در شأن کسانی که خود را معلم نسل جوان می دانند است؟!

آیا این نوع رفتار، منطبق با آموزه های اخلاقی و اسلامی ما است؟! آیا این نوع اجحافات، شائبه ی رفتارهای سیاسی و جناحی را به ذهن متبادر نمی سازد و آیا این رفتارها و دو قطبی کردنِ گروه، به صلاح گروه و در راستای پیشرفت دانشکده است؟!

همکاران گرامی، همان طور که مستحضرید صلاحیت یک عضو هیأت علمی، تابع سه مؤلفه اساسی می باشد: شرایط پژوهشی، آموزشی و اعتقادی (عمومی) که به لطف خدا اینجانب در هر سه مؤلفه ی مذکور شرایط مطلوبی داشته ام و ارزش یابی های آموزشی و امتیازات پژوهشی حقیر گواه این مطلب است. لیکن متأسفانه مدیریت گروه معماری و دوستان معدودشان با نادیده گرفتن کارنامه اینجانب و برخلاف شعارهای خود مبنی بر شایسته سالاری، ضمن رفتاری بچه گانه و کینه توزانه و غیر قانونی، بنده را طی یک سال اخیر از ارائه هر نوع درس در گروه محروم کردند و به جای آن، از اساتید مدعوی دعوت کردند که هم به لحاظ ارزیابی آموزشی و هم به لحاظ سوابق پژوهشی، به مراتب ضعیفتر از اینجانب بودند.

اما این محرومیت بنده بیش از آنکه حاصل خرد جمعیِ گروه باشد، حاصل خودرأیی و توهمِ خود گروه پنداریِ ایشان می باشد زیرا این همکاران که تعداد آنها به زحمت به تعداد انگشتان یک دست می رسد، در بسیاری از تصمیمات مهم با اقتدارگرایی و رفتار غیر قانونی، نظر خود را معادل با نظر کل گروه معماری می پندارند که موضوع اینجانب از مصادیق بارز این مدّعا است. بنده با صحبت های حضوری که با اغلب همکاران محترم گروه داشته ام به این اطمینان رسیدم که اغلب همکاران محترم، طی ماه های اخیر در خصوص ادامه فعالیت بنده در گروه معماری و ارائه درس توسط اینجانب، نظری مغایر با نظر مدیر گروه و دوستان معدود ایشان داشتند اما متأسفانه  به دلیل جو ارعابِ حاصل از رفتار مدیر گروه و یکی دو نفر دیگر از دوستان ایشان (که بر همکاران دانشکده پوشیده نیست)، سایر همکاران محترم و به ویژه اساتید جوان تر گروه، امکان اظهار نظر صریح و آزادانه در این خصوص را نداشتند.

اقتدارگرایی، قانون شکنی و ایجاد جو ارعاب توسط این افراد تا آنجا پیش رفت که حتی قصد داشتند بنده را از حق بدیهی خود برای رأی دادن در انتخاب مدیر گروه نیز محروم نمایند. اما به رغم تمام این بداخلاقی ها و اجحافات آشکار، بنده طی دو سال اخیر در مقابل فشارهای غیراخلاقی این همکاران مقاومت کردم تا مبادا استعفای بنده در زمان ریاست ایشان، سبب تداوم سیاست های ناپسند آنها برای نفرات پس از بنده شود.

لیکن اکنون که این گروهِ محدود به دلیل رفتارهای سوء خود، با رأی معنادار همکاران از اداره دانشکده کنار گذاشته شده اند و حال که به رغم تلاش فراوان، موفق به حذف بنده از گروه نشدند، بنده به خواست خود اعلام می نمایم که در صورت موافقت هیأت اجرایی جذب دانشگاه، از ابتدای ترم آتی، عطای علم و صنعت را به لقای آن خواهم بخشید تا گروه بماند برای همان کسانی که خود را مالک الرقابِ آن می انگارند؛ اما قضاوت بین خود و این افراد را به خدای خبیر و دانا می سپارم و در این ماه مبارک از ظلم آنها به او شکایت می برم.

خوب است که این بزرگواران نیز با توجه به سن و سال خود، قدری به فکر آخرت خویش باشند و با خدای خود خلوت نمایند و بنگرند که در پیشگاه وجدان خود پاسخ قانع کننده ای برای این رفتارهای خود دارند یا خیر... بل الانسان علی نفسه بصیره.

امیدوارم که رفتارهای غیر اخلاقی که این گروه معدود با اینجانب داشتند از حافظه تاریخیِ دانشکده پاک نشود تا انشاالله دیگر این دانشکده در معرض رفتارهای سیاسی و قطبی این افراد قرار نگیرد. از باب تبرّک، عریضه خود را با این آیات شریف به پایان می برم (خالی از لطف نیست که اشاره نمایم در تفأل اخیرم به قرآن کریم در خصوص اجحافات این افراد با همین آیات مواجه شد): إِنَ ٱللَهَ  یُدَفِعُ عَنِ ٱلَذِینَ  ءَامَنُوا إِنَ ٱللَهَ لَا یُحِبُ کُلَ خَوَانٍ کَفُورٍ أُذِنَ لِلَذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَ ٱللَهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ٱلَذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیارِهِم بِغَیْرِ حَقٍ إِلَا أَن  یَقُولُوا رَبُنَا ٱللَهُ : خداوند از کسانی که ایمان آورده اند دفاع میکند؛ خداوند هیچ خیانتکار ناسپاسی را دوست ندارد. به کسانی که مبارزه بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است؛ چرا که مورد ستم قرار گرفته اند؛ و خدا بر یاری آنها تواناست، همان کسانى که بناحق از خانه هایشان بیرون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز اینکه میگفتند پروردگار ما خداست سوره حج/ 38-40)

و السلام علی عباد الله الصالحین
محمدمنان رئیسی
 کوچکترین عضو دانشکده معماری و شهرسازی