رقیب اصلی روحانی در انتخابات 96

خبرنامه دانشجویان ایران: سیدمحمد حسینی*// در هر دوره از انتخابات ریاست جمهوری، با وارد شدن به سال انتخابات، زمزمه های ورود نمایندگان احزاب مختلف و همچنین افراد مستقل به گوش می رسد. معمولا در انتخاباتی که دولت مستقر سال اول حضورش را می گذراند، با نگاه به ادوار انتخابات ریاست جمهوری انقلاب اسلامی و با توجه به در دست داشتن اکثر رسانه ها مخصوصا صدا و سیما و همچنین فرصت اجرای برنامه های مختلف و جلب نظر مردم در سراسر کشور و بسیاری از فرصت های دیگر، بیشترین شانس را در پیروزی انتخابات دارد.

هم اکنون که کمتر از 9 ماه به انتخابات سال 96 مانده، زنگ رقابت انتخابات ریاست جمهوری به صدا در آمده است و احزاب و جریانات در پی طراحی استراتژی خود در انتخابات هستند و خبر برگزاری جلساتشان از رسانه ها مخابره می شود. این تحرک و تغییر را در ادبیات کابینه هیات دولت و مخصوصا شخص رئیس جمهور می توان به وضوح دید.

چیزی که مرسوم است، ورود جدی دولت ها به اجرائیات و سرعت دادن به پروژه های عمرانی و اقتصادی در سال انتخابات است که می تواند در تعیین پیروز انتخابات بسیار تاثیرگزار باشد. از دولت یازدهم هم انتظار می رود پس از سه سال که در پی تصویب و اجرای برجام و همچنین ایجاد رابطه با غرب بود و به گفته بعضی از اعضای هیات دولت که «تقریبا هیچ چیز» نصیبمان نشد، توجهش به آبادانی و سروسامان دادن به وضعیت اقتصادی و معیشت مردم بیشتر گردد.

در دیدار اخیر رئیس جمهور و اعضای هیات دولت با رهبر انقلاب به مناسبت هفته دولت، رهبری نکات مهمی را در قالب هفت سرفصل به‌عنوان اولویت‌های اصلی کشور و نقشه‌ی راه دولت یازدهم در یک ‌سال پیش‌رو بیان کردند.

رهبر حکیم انقلاب خطاب به دولت فرمودند که دولت باید با برنامه‌ریزی و جدیت، حداکثر بهره‌برداری را برای کار و تلاش در یک سال باقیمانده انجام دهد. دولت نباید به‌ هیچ‌ وجه خود را سرگرم بحث های انتخاباتی کند بلکه باید تا آخرین روزِ کاری، برای کار، تلاش و حل مشکلات برنامه‌ریزی کند و بهترین تبلیغ برای دولتِ در رأس کار، اقدام و عمل آن دولت است.

از بیانات رهبری به سادگی می توان متوجه این نکته شد که اصلی ترین و جدی ترین رقیب دکتر روحانی، عملکرد خود ایشان و کابینه سالخورده دولت تدبیر و امید است.

آقای روحانی در این مدت باقی مانده تا انتخابات فرصت دارد تا به وعده هایی که سه سال پیش به مردم داده عمل کند. کلیدی که به مردم نشان داد و رای مردم را گرفت رو کند و ناامیدی و بدبینی که در کف جامعه ایجاد شده را از بین ببرد. وعده های صد روزه ای که داده بود را حداقل در هزارمین روز عمر دولت یازدهم عملی کند. نسبت به مسائل فرهنگی روز کشور دغدغه داشته باشد و عوض دخالت خودش و کابینه اش در کارهای سازمان های دیگر، برای فرهنگ برنامه داشته باشد. موضعش را نسبت به نزدیکانی که متهم هستند، مشخص کند و از آن ها تبری بجوید و از حمایت آن ها اجتناب کند. مدیرانی که توسط این دولت بر سر کار آمده اند و حقوق های نجومی گرفتند و می گیرند را عزل کند و افراد شایسته و پاک را بر مسند امور بنشاند.

بی شک فضای سیاسی کشور در ایام باقیمانده تا انتخابات در تعیین رئیس جمهور بسیار مهم خواهد بود. در چنین شرایطی رقیب تراشی و دوقطبی سازی، کمک به دولت دکتر روحانی برای پیروزی در انتخابات است. اگر فضا به سمت دوقطبی شدن برود، در این صورت طیف دولت از این شرایط بیشترین استفاده را خواهد برد و با منحرف کردن اذهان از عملکرد خود در 4 سال گذشته، سعی در تخریب رقیب خواهد کرد.

با این وضعیت باید دید که آیا روحانی می تواند بر عملکرد دولت یازدهم که خود ریاستش را بر عهده دارد، پیروز شود یا اولین رئیس جمهور 4 ساله بعد از انقلاب اسلامی خواهد بود.

* دبیر واحد سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان