استاد راهنما علاوه بر اینکه باید در زمینه موضوع پایان‌نامه تخصص نسبی داشته باشد تا بتواند دانشجو را هدایت کند، باید به موضوع علاقه‌مند نیز باشد تا با انگیزه و علاقه، پیگیر پژوهش دانشجو باشد. در غیر این صورت، تنها از روی تکلّف سعی در انجام وظیفه دانشگاهی خویش خواهد داشت. دانشجو همچنین باید بداند که نقش استاد راهنما نقشی شبیه پروفسور ووپی در کارتن تنسی تاکسیدو نیست که با هر مشکلی به وی مراجعه کند و وی راه حلی آماده در اختیارش قرار دهد.
استاد راهنما بیشتر سعی می‌کند سرنخ در اختیار دانشجو قرار دهد نه پاسخ و راه حل آماده. لذا بهتر است دانشجو از اینکه با دست خالی و صرفاً با یک مشکل نزد استاد برود پرهیز کند. اگر در فرایند پژوهش مشکلی نیز پیش آمد، دانشجو باید در مورد آن بیندیشد، راه حل‌های احتمالی را در حد توانش شناسایی کند و با دست پر، با آگاهی از مسئله و ابعاد آن نزد استاد برود. منظور از این گفته این نیست که از دانشجو انتظار می‌رود خود راه حل مورد نیازش را بیابد. منظور این است که استاد راهنما باید احساس کند که خود دانشجو پیشگام حل مسئله است و پیش از آن که به وی مراجعه کند در خصوص مسئله به حد کافی اندیشیده و تلاش کرده است.
* عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی
