اصولا "سالم سازی" رقابت های سیاسی، نیازمند فرهنگ و درک درستی از مسئله ی "رقابت" و "دموکراسی" می باشد.
اگر فرهنگ سیاسی هم سو با فرهنگ اسلامی حرکت کند میتوان شاهد "رقابتی سالم" در حوزه های گوناگون بود آنگاه بینش٬ رفتار و عمل هر کاندیدا به سمت ذی نفع شدن مردم سوق پیدا خواهد کرد و اعتبار، وجهه و عزت کشور در برابر قدرت های مستکبر که همواره سعی در برهم زدن آرامش و امنیت ملی را دارند حفظ می شود. هر نامزد برای وارد شدن در صحنه رقابت های انتخاباتی باید خود را ملزم به رعایت خطوط قرمز یک ″جامعه انقلابی″ و یک ″رقابت سالم″ کند. در واقع برای آنکه بتواند در چارچوب نظام اسلامی پیش برود می بایست ″باید″ ها و ″نباید″ هایی را سرلوحه کار خود قرار دهد.
در روزهای منتهی به انتخابات که تنور دیدارهای مردمی، تبلیغات و مناظرات داغ است کاندیداها "باید" اخلاق مداری، انصاف و صداقت را در دستور کار خود قرار داده و طبق رهنمود های حضرت امام و رهبر معظم انقلاب حرکت کنند زیرا پیشرفت کشور با ″توسعه درون زا″ که برآمده از گفتمان انقلاب اسلامی است٬ حاصل میشود نه ″توسعه وابسته و دنباله رو″. به همین علت کاندیداها ″باید″ نگاه به درون را جهت اعتلا و سربلندی کشور به کار بگیرند و برای حل مشکلات اقتصادی٬ نگاه برون مرزی نداشته باشند. اگر به توانمندی های جوانان ایرانی ایمان داشته باشیم و در جهت تحقق شعار ″ما میتوانیم″ اهتمام بورزیم در واقع زمینه ی موفقیت و پیشرفت کشور را فراهم ساخته ایم تا اینکه بخواهیم کاسه ی گدایی به سمت کشور های مستکبر دراز کنیم که آنان مشکلات کشور را برطرف کنند!
نامزدها "باید" ٬ "مردم محوری" را جایگزین "قدرت محوری" کنند و دغدغه ی رفع مشکلات و "معیشت مردم" را محور برنامه ها و اهداف خود قرار دهند نه صرفا مقصود "مال اندوزی" یا " قدرت طلبی" باشد. اینکه فقط در روزهای نزدیک به انتخابات٬ توجه ویژه ای به قشر محروم و ضعیف جامعه شود حاکی از عدم وجود دغدغه کافی و کسب رأی بیشتر دارد! لذا نامزدها ″باید″ هر چه در توان دارند در طول ۴سال برای افراد مستضعف انجام دهند و خود را جزوی از همین مردم ببینند نه فقط ۴درصدی ها!
کاندیداهای انتخابات "باید" قادر باشند بدون هرگونه بی احترامی با منتقدان و مخالفان خود صحبت کنند و با روش استدلال و بحث منطقی مخاطب را اقناع سازند. "ناسزا گویی" یا "حواله کردن به جهنم" ، " برخورد گاز انبری″ و... روش صحیحی در برخورد با منتقدان نیست و به کار گیری آن موجب میشود دولت و ملت به هم زبانی کافی نرسند و از اعتبار و شأن یک رئیس جمهور در برابر مردمانش بکاهد.
از دیگر "باید" های رقابت انتخاباتی، وجود برنامه ای "کارآمد" و "قابل اجرا" جهت پیشبرد اهداف و آرمان های نظام اسلامی میباشد. نامزدها "نباید" مردم را با وعده های رنگارنگ و متنوع که اولا: با توانایی های فرد نامزد همخوانی ندارد و ثانیا: قابل اجرا نیستند و صرفا برای "رای اندوزی" استفاده میشود، سرگرم کنند. در واقع وعده های انتخاباتی ″نباید″ آمال و آرزوهای نامزدها برای کشور باشد طوری که حتی از غول چراغ جادو هم کاری بر نیاید!
در انتخابات کاندیداها "باید" ضوابط دینی اخلاقی اجتماعی و فرهنگی را مورد توجه قرار داده و به گونه ای سخن بگویند که از اختلاف و تنش میان هواداران آنها یا ایجاد فاصله بین مردم و نظام جلوگیری شود یعنی برای رسیدن به قله موفقیت و اثبات خود٬ کرامت انسانی را زیر پا نگذارند. در واقع ″نباید″ سبب تخریب یا نفی دیگر کاندیداها شده یا بخواهند به چهره ی همدیگر پنجه بکشند! امام خمینی(ره) خطاب به کاندیداها و طرفداران آنان می فرماید: «از آقایان کاندیداها و دوستان آنان انتظار دارم که اخلاق اسلامی انسانی را در تبلیغ برای کاندیدای خود مراعات و از هرگونه انتقاد از طرف مقابل که موجب اختلاف و هتک حرمت باشد خودداری نمایند.»
عدم سوء استفاده از "بیت المال" ٬ مقابله با ″فساد″ و پرهیز از "اسراف" از دیگر "باید″ هایی است که انتظار میرود هر نامزد در جهت اجرای آن از قاعده تا رأس هرم مجموعه خود بکوشد و ملاحظات شخصی یا قبیله ای را کنار بگذارد. به عبارتی دیگر خود پرچمدار مبارزه با ″رانت خواری″ و ″دزدی و اختلاس″ شوند و راه را برای نفوذ موریانه های اقتصادی-سیاسی مسدود کنند تا امنیت اقتصادی-سیاسی در کشور برای انجام فعالیت های موثر و سرمایه گذاری در بخش های مختلف فراهم شود.
