یک روز برایش قبای قجری می‌دوزند و کلاه امیرکبیر سرش می‌گذارند و نشان قهرمان ملی بر سینه‌اش می‌چسبانند و هر عطسه و سرفه‌اش تیتر یک می‌شود؛ ژست‌های مختلفش بر تصاویر اصلی صفحه اول روزنامه‌ها می‌نشیند و روزی هم احتمالاً مهم‌ترین حرف دوران صدارتش چنان از زیر تیغ سانسور می‌گذرد که نام و نشانی از او در صفحه اول همان روزنامه‌ها نمی‌بینی.
محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان روز گذشته در برنامه تلویزیونی «جی.پی.اس» مقابل فرید زکریا روزنامه‌نگار و نظریه‌پرداز آمریکایی هندی الاصل در شبکه سی. ان.ان نشست تا در دومین سالگرد توافق برجام از فرجام این معاهده بگوید.
ظریف در این گفت‌وگو درباره مسائل دیگری ازجمله بحران تروریسم در منطقه غرب آسیا هم سخن گفت اما مهم‌ترین بخش اظهارات او به نقض برجام توسط آمریکا مربوط می‌شود، برجامی که اگرچه همکاران او در وزارت امور خارجه ایران تاکنون چندین بار از نقض «روح» آن سخن گفته‌اند و این نقض روح برجام، اسباب مطایبه مردم و رسانه‌ها شده است، به اعتراف صریح ظریف حالا متن و روح آن یکجا نقض شده است.
اینکه واکنش دولت برجام زده و وزارت خارجه‌اش در قبال نقض برجام توسط آمریکا یعنی طرف اصلی این قرارداد چه بوده یا خواهد بود در این نوشته موردنظر نیست، چراکه سیاست اعلام‌نشدهٔ مدافعان رسمی برجام در داخل ظاهراً چنین است که اگر طرف مقابل برجام را آتش هم بزند، اینان چون متنی مقدس بدان پایبند خواهند ماند، همان‌گونه که تاکنون هر بلایی بر سر برجام لت‌وپار شده آمده در این‌سوی ماجرا کسی این بلاها را نقض نمی‌دانند و شده است قصه وضوی پولادین پیرزن شعری از شیخ بهایی که «با نماز صبح، خفتن می‌گذارد» هرچند در طول روز بارها اعمال مبطله مرتکب می‌شد! طبیعی است که با این نگاه انتظاری نیست که در این‌سو کسی خدشه‌ای به برجام وارد بداند. بگذریم...
مراد از این نوشتار برخورد رسانه‌های اصلاح‌طلب با قهرمان ملی خود و امیرکبیر و مصدق زمانشان بود که حالا چون حرفی از نقض برجام توسط آمریکا گفته با سانسور کامل او در صفحه اول روزنامه‌هایشان نسبت به انتقاد وزیر امور خارجه از آمریکا واکنش منفی نشان داده‌اند و البته در نگاه این طیف سیاسی هر گفتار و نوشتاری که آمریکا را مقصر جلوه دهد، گناه نابخشودنی و شایسته سانسور و سپردن به محاق است.
این رویکرد غرب‌گرایانه محدود به سانسور اظهارات ظریف درباره نقض برجام توسط آمریکا نیست، دشمنی آشکار آمریکا در تشکیل ناتوی عربی علیه ایران، جنایت کاخ سفید در حمایت از آل‌سعود در قتل‌عام مردم یمن و دیگر رخدادهای خبری که به‌نوعی به ترسیم چهرهٔ واقعی سردمداران آمریکا منجر شده و آن‌ها را در چشم مخاطب ایرانی تضعیف می‌کند، به‌کلی جایی در اولویت‌های اطلاع‌رسانی این طیف رسانه‌ای ندارد.
همان‌گونه که به‌راحتی از کنار تجدید و تمدید چندباره تحریم‌های ضد ایرانی کاخ سفید در دولت‌های باراک اوباما و دونالد ترامپ گذشته‌اند؛ همان‌طور که از کنار تظاهرات میلیونی مردم ایران علیه دشمنی‌های آمریکا عبور کرده‌اند. نقض برجام توسط آمریکا حتی اگر از طرف فردی چون جواد ظریف یا بالاتر از او هم موردنقد عراق قرار گیرد، شانسی برای برجسته شدن در عنوان‌های اصلی صفحه اول روزنامه‌های این طیف ندارد و چنین به نظر می‌رسد که معیار نفرت و محبوبیت یک چهره سیاسی برای تیتر شدن، نوع نگاه او به غرب و آمریکاست و نه دفاع و حراست از منافع ملی ایرانیان و این نگاه، در هر حد و قواره‌ای که باشد تأسف‌بار است.
