به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، فیلم سینمایی سخیف و مبتذل که به آن «۵۰ کیلو آلبالو»ی دوم نامیده می‌شود، مورد بحث امروز مدیران وزارت ارشاد برای اکران یا عدم اکران بود که با تصمیم مدیران سازمان سینمایی قرار است این فیلم با درجه‌بندی اکران می‌شود.
بر اساس پیگیری‌ها این فیلم که با شوخی‌های جنسی و الفاظ رکیک بسیاری همراه است با درجه بندی ممنوعیت برای گروه سنی زیر ۱۲ سال روانه اکران می‌شود. اما نکته حایز اهمیت این که این فیلم که با موضوع ازدواج ساخته شده و با هر دستاویزی فیلمساز قصد دارد مخاطب را بخنداند، با درجه‌بندی مناسبی روانه اکران نمی‌شود. این فیلم با موضوعی که مطرح می‌کند و شوخی‌هایی که در آن طراحی شده برای گروه سنی کمتر از ۱۷ سال نامناسب بوده و باید با این درجه‌بندی روانه اکران شود. اما باید دید چقدر درجه بندی برای این فیلم راهگشا خواهد بود.
درجه‌بندی فیلم‌ها در هالیوود
درجه‌بندی در اکثر کشورهای صاحب سینما امری طبیعی و لازم الاجراست اما نکته حایز اهمیت این که درجه‌بندی براساس اصولی صورت می‌گیرد و رعایت آن از سوی سینماها کاملاً واجب و ضروری است. اما در ایران هیچ نظارتی بر انجام درجه‌بندی وجود ندارد. در شرایطی که سالن‌های سینما در اکران فیلم ها و نحوه سانس‌بندی دچار تخلف می‌شوند و هیچ نظارتی بر عملکرد آن‌ها به درستی وجود ندارد و شورای صنفی نمایش نیز قدرت اجرایی مناسبی در برخورد با متخلفین ندارد چگونه ممکن است اعمال درجه‌بندی در سالن‌های سینما صورت گیرد و آیا وزارت ارشاد و مدیران آن راهکاری برای عملیاتی و اجرایی شدن درجه بندی دارند؟
در سینماهای ایران درجه بندی آنگونه که در سینماهای دنیا اعمال می‌شود قابل کنترل و نظارت نیست بهتر است اگر وزارت ارشاد قصد دارد فیلم‌هایی که مضامین خاصی را دنبال می‌کنند و به نوعی در ارائه مضامین و محتوا نسبت به آثار دیگر هنجارشکن هستند با محدودیت در اکران مواجه شوند. این نوع برخورد می‌تواند در جامعه هنری به نوعی بازدارندگی ایجاد کند تا فیلمساز اگر قصد دارد مخاطب بیشتری داشته باشد با موازین ایرانی اسلامی و بنا بر عرف جامعه پیش برود و هر مزاحی را دستاویز برای خنداندن مخاطب نکند.
اگر نگاهی به درجه بندی در سینماهای کشورهای مختلف از جمله هالیوود داشته باشیم خواهیم دید که وقتی کمپانی درجه NC-17 را کسب می‌کند برایش بسیار سنگین است زیرا جمعیت زیادی از مخاطبین خود را از دست می‌دهد و امکان نمایش گسترده نخواهند داشت.
وزارت ارشاد اگر قصد دارد فیلم‌هایی را که مضامینی متفاوت با آثار معمول سینمای ایران را دارند، به چرخه اکران سینماها بازگرداند، بهتر است علاوه بر تصمیم‌گیری درباره درجه فیلم، میزان محدودی سالن سینما در اختیار این آثار قرار دهد.
بدین ترتیب، هم مخاطب به درستی می‌تواند انتخاب کند و هم نظارت درستی بر اکران این دسته از فیلم‌ها صورت می‌گیرد تا علاوه بر نظارت بر مخاطب، فیلمساز هم بداند که اگر قصد دارد جمعیت بیشتری را با خود همراه کرده و فیلمش در سینماهای گسترده‌تری اکران شود، باید مواردی که به عرف جامعه و موازین وزارت ارشاد همخوانی دارد توجه بیشتری داشته باشد.
صرفاً درجه بندی عامل بازدارنده برای آثاری سخیف و مبتذل که بنیان خانواده را نشانه گرفتند نمی‌تواند باشد و با واکنش از سوی صاحبان اندیشه و تفکر خواهد شد، همانگونه که با فیلم «۵۰ کیلو آلبالو» برخورد شد و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مجبور به عذرخواهی شد.
