به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از جهان نیوز، طی چند روز اخیر پس از خطای حضور دو بازیکن فوتبال در مقابل یک تیم اسرائیلی، مباحث مختلفی از جمله، ضعف و خلا قانونی، امکان مجازات فوتبال ایران توسط فیفا و... مطرح شده که در جای خود قابل تامل است.
*خطای دو بازیکن فوتبال و سهل انگاری مسوولان
در همین راستا مالک شریعتی طی یادداشتی نوشته است:چند روز قبل، سخنگوی محترم وزارت امورخارجه ضمن محکوم کردن حضور دو فوتبالیست ایرانی یک باشگاه یونانی در مقابل یک تیم باشگاهی رژیم صهیونیستی، پیشنهادی جالب و کارشناسانه ارائه کرده است.
آقای بهرام قاسمی گفته است باید در زمان نقل و انتقال بازیکنان ایرانی به خارج از کشور، این مساله در قراردادهای آنها لحاظ شود. این سخن درستی است و کاملاً پیشگیرانه هم هست؛ اگر باشگاه‌های ایرانی زمان ترانسفر بازیکن خود، با او و باشگاه مقصد شرط کنند که در قرارداد او به طور مستقیم یا غیرمستقیم اختیار بازی نکردن مقابل تیم‌های صهیونیستی به بازیکن داده شود، دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نخواهیم‌بود.
این درست که بازیکنان ایرانی باید شرایط انسانی و اسلامی را درک کرده و با پرداخت هر هزینه‌ای هم که شده از بازی مقابل صهیونیست‌ها بپرهیزند اما مسوولان امور، یکبار برای همیشه باید زیرساخت قانونی جامع برای چنین تصمیماتی را فراهم کنند و قانون غیررسمی تصمیم داوطلبانه را کنار بگذارند. از وزارت امورخارجه انتظار می‌رود با همکاری وزارت ورزش، لایحه‌ای تنظیم و به مجلس ارائه کند تا از این پس شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم و کار به تمارض یا ایجاد چنین دردسرهایی برای ورزشکاران باشگاهی ما نباشد و هر کس هم تخطی کرد، آماده پذیرش جرائم سنگین حتی تا مرز لغو تابعیت ایران باشد.
اکنون اما که هنوز قانون رسمی در این باره وجود ندارد، نباید تنبیه این دو بازیکن با بی تدبیری و دستورات دولتی به تیم ملی فوتبال خسارت بین المللی وارد کند. وقتی آنها از دستوری غیررسمی تخطی کرده‌اند، باید به صورت اعمالی و نه اعلامی تنبیه شوند تا حامیان صهیونیسم در مجامع ورزشی جهانی چون فیفا نتوانند ماجرا را آنچنان پیش ببرند که برای جمهوری اسلامی بازی دو سرباخت رقم بخورد.
یقیناً شجاعی و حاج صفی هم هیچ‌گاه مایل نبوده و نیستند که رژیم کودک کش صهیونیستی از اقدام آنان سوءاستفاده کند و آنها را خط شکن و تابوشکن بنامد. اگر امروز از آنها سؤال شود که آیا حاضرید با باشگاهی از داعش مسابقه دهید، خواهند گفت هرگز! و صدالبته جنایات محدود چندماهه داعش با جنایات سبعانه چند ده ساله رژیم نامشروع اسرائیل قابل قیاس نیست و چه بسا اکنون نیز خودشان پشیمان باشند و اگر فضای هیجانی رسانه‌ای بخوابد و عده‌ای فرصت طلب به اسم حمایت از ورزشکاران در آتش ماجرا ندمند، با خیرخواهی بزرگان، تصمیم و موضع درستی اتخاذ کنند.
*در مواجهه با دو بازیکن فوتبال باید همه جوانب و شرایط مورد توجه قرار گیرد
فرزاد جهان نبین نیز طی یادداشتی دیگر نوشته است: شناسایی عملی است که به‌موجب آن دولت‌های قدیمی وجود یک جامعۀ سیاسی جدید و مستقل را که قادر به رعایت حقوق بین‌الملل است، در سرزمین معینی تصدیق و تأیید می‌کنند و در نتیجه ارادۀ خود را دایر بر شناسایی آن به عنوان عضو جامعۀ بین‌المللی اعلام می‌دارند.
شناسایی دارای انواعی است:
1) شناسایی صریح: که به طور صریح و علنی ضمن تنظیم یک سند رسمی مثل اعلامیه با معاهده خاص انجام می‌پذیرد. این نوع شناسایی می‌تواند به‌صورت فردی و یا جمعی انجام پذیرد؛
2) شناسایی ضمنی: این نوع شناسایی به صورت ضمنی و با برقراری روابط سیاسی و کنسولی و با روابط دیپلماتیک انجام می‌پذیرد.
شناسایی ضمنی حتی می‌تواند توسط حاضر شدن در میدان مسابقات ورزشی انجام پذیرد؛ به‌همین دلیل ورزشکاران کشور ما حاضر به انجام مسابقات با ورزشکاران اسرائیلی نیستند.چرا که ما اسرائیل را برسمیت نشناخته در حقیقت ما آن را مورد شناسایی قرار نداده‌ایم.
بر اساس آنچه گفته شد، واحد شناسایی، دولتها هستند و لذا حضور دو بازیکن به صورت شخص حقیقی در قالب یک تیم خارجی در مقابل یک تیم رژیم غاصب صهیونیستی بار حقوقی ندارد. مضاف آنکه این دو نفر قرارداد دارند و قاعدتا تابع قوانین آن باشگاهند.و ظاهرا پیشتر از این علی رغم جریمه از سفر به سرزمین اشغالی پرهیز کردند.
به هر حال در مورد نوع مواجهه با این دو بازیکن، باید تمام جوانب و شرایط مورد توجه قرار گیرد.
