به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از جهان نیوز، فرزاد جهان بین: یکبار هست که ما در خلا زندگی می کنیم و یکبار در محیط اجتماعی با تمام پیچیدگی هایش. دهها مساله وجود دارد. آنچه رهبری انجام دادند غیر از تلاش برای صیانت از منافع بلند مدت ملت با توجه به اقتضاءات و شرایط، ایجاد امکانی برای طرح مذاکرات در مقیاس ملی و آگاهی از جزئیات توسط ملت بود.
این تلاشها را در سه سطح می توان بیان کرد.
1- تلاش برای شفاف سازی و مقابله با محرمانگی و طرح موضوع با مردم
2- تلاش برای توافق مطلوب با تاکید بر تدابیر هشت گانه(بنگرید به عنوان نمونه: 19بهمن 1393 و 20فروردین 1394)
شامل:
توافق روشن و واضح
تثبیت حقوق هسته ای
لغو تحریم ها
اقدام های برگشت پذیر
نظارت و بازرسی متعارف
محدودیت های محدود
عدم وقفه در توسعه علمی و فنی هسته ای
حفظ دستاوردهای با ارزش هسته ای
3- تلاش برای حصول توافق مقبول و جلوگیری از توافق بد با تدابیر هفت گانه. این تدابیر عبارت بودند از:
شرط های عمومی مانند:
گرفتن تضمین کافی و قوی از آمریکابرای لغو تحریم ها
گرفتن تضمین کافی و قوی از اروپابرای لغو تحریم ها
شرط های موردی مانند:
انعقاد قرارداد قطعی و مطمئن برای راکتور اراک
اعلام پایان پرونده ی pmd
قطعا اگر این تدابیر و سیاست ورزی نبود، امروز در وضعیت بسیار نامناسبی بودیم. تیم مذاکره کننده و دکتر ظریف، افرادی مومن و متعهدند و بسیار تلاش کردند. اما به نظر می رسد دو عامل عجله و نیز خوش بینی در ایجاد متنی پرخلل و فرج و پرابهام و ناقص الخلقه موثر بود. به عنوان نمونه به دو نوع نگاه حرفه ای و آماتور در سیاست ورزی اشاره می کنم.
باراک اوباما /23 تیر 1393
توافق حاصل شده بر اساس راستی آزمایی است و نه بر اساس اعتماد.
دکتر ظریف در مصاحبه با شبکه پی بی اس، 29 شهریور 1393
ما در امور داخلی امریکا دخالت نمی کنیم، اگر اوباما به ما قول می دهد که کاری بکند، ما آن را می پذیریم و به قولش احترام می گذاریم.
