به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران» اگر کمی در اطراف میدان انقلاب تهران قدم بزنید افراد زیادی را می‌بینید که به صورتی علنی برای فروش پایان نامه، پروپوزال، مقاله‌های ISI و... تبلیغ می‌کنند که طبق قانون این کار اساسا تخلف محسوب می‌شود اما علت اینکه اینقدر بازار آنان داغ شده چیست؟
بدون اغراق باید گفت اکثر پایان‌نامه‌ها، مقاله‌ها و... که توسط دانشجویان ارائه می‌شود حاصل کار و تلاش و آنان نیست یا در ازای یک مبلغی آن را از موسسات مختلف خریده‌اند و یا از آن بدتر آن را فقط از روی یک پایانه‌نامه قدیمی‌تر و یا سایتی کپی کرده‌اند. اما ریشه این‌کار در کجاست؟ چرا گرفتن مدرک هدف بسیاری از دانشجویان شده و پایان‌نامه خود را براساس آموخته‌های خود ارائه نمی‌دهند؟ مشکل از تنبلی دانشجویان در طول تحصیل است یا نظام آموزش‌عالی که مطالب کاربردی و به روز را در سرفصل‌های خود لحاظ می‌کند؟ بسیاری از مدیران دولتی همیشه به این نکته معترض هستند که اکثر پایان‌نامه‌هایی که تدوین و در دانشگاه‌ها ثبت می‌شوند کپی هستند و دانشجویان انگیزه‌ای برای تولید پایان‌نامه براساس تلاش‌های خود نیستند و اینگونه نظام آموزشی رشد نمی‌کند.
شاید حلقه مفقوده نکته‌ای باشد که در پاراگراف بالا به بخشی از آن اشاره شد، اکثر پایانه‌نامه‌ها فقط ثبت می‌شوند و در گوشه کتابخانه خاک می‌خوردند تا شاید سال‌های بعد دانشجویی دیگر برای کپی‌برداری به آن مراجعه کند.به همین دلیل بسیاری از دانشجویان به پایان‌نامه به شکل چند صفحه‌ای نگاه می‌کنند که باید ارائه دهند تا فارغ‌التحصیل شوند، از طرفی مدیران دانشگاه‌ها هم بر اساس بخش‌نامه‌ها عمل می‌کنند که پایان‌نامه هم جزئی از واحدهای درسی است و تفاوتی در اصل موضوع وجود ندارد.
مجلس در شهریورماه گذشته طرحی را تصویب کرد که به موجب آن افرادی که پایان‌نامه خود را از روی منابع دیگر کپی می‌کنند باید به صورت نقدی جریمه شوند. اما چرا همه‌ی نهادها فقط از کپی بودن پایان‌نامه‌ها گلایه دارند و طرحی برای تشویق دانشجویان به نوشتن پایان‌نامه وجود ندارد.
هفته‌ای که گذشت، هفته پژوهش نامگذاری شده بود که به موجب آن هجدهمین نمایشگاه بین‌المللی پژوهش و فناوری در محل دائمی نمایشگاه‌های تهران در حال برگزار شد، در گوشه گوشه این نمایشگاه حاصل نوآوری و خلاقیت دانشجویان ایرانی از دانشگاه‌های سراسر کشور به راحتی قابل مشاهده بود اما با کمی پرس و جو میتوان دریافت که ارتباط دانشگاه و صنعت تقریبا در حد شعار باقی‌مانده و نه تنها مدیران دولتی تلاشی برای مستحکم‌کردن این پیوند دارند و بلکه صنعت هم تمایلی به برقراری ارتباط با نیروهای داخلی دارد.
دانشگاه علم و فناوری مازندران یکی از دانشگاه‌هایی است که در سال‌های اخیر در حوزه فناوری اطلاعات پیشرفت‌های قابل توجهی داشته و امسال با دو طرح ویژه در حوزه استارت‌آپ که حاصل پیاده‌سازی پایان‌نامه دانشجویان توسط خودشان بود به این نمایشگاه آمده بودند اولی اپلیکیشن سیستم جامع دانشگاهی بود که دانشجویان با استفاده از آن می‌توانند تمام کارای مورد نیاز خود از جمله انتخاب واحد و صدور گواهی اشتغال به تحصیل و دریافت برنامه کلاس‌ها گرفته تا پرداخت شهریه و تسویه حساب و ... را با استفاده از این اپلیکیشن انجام دهند.
دومین طرح دانشجویان هم جالب بود که اسم آن را صندوق امانات هوشمند گذاشته بودند. یکی از دانشجویان شرکت‌کننده در این طرح گفت: روال عادی اجاره صندوق امانات به این صورت است که کاربر باید به صورت حضوری به اماکنی که صندوق امانات اجاره می‌دهند مراجعه و پس از طی مراحل اداری در صورت خالی بودن یکی از صندوق‌ها آن را اجاره کند که اگر محل موردنظر در یک شهر دیگر باشد کار سخت‌تر می‌شود، همچنین اجاره آن نیز به صورت روزانه محاسبه می‌شود.
وی ادامه داد: صندوق امانات هوشمند با یک اپلیکیشن مدیریت می‌شود و در صورتی که شما به صندوق امانت در هر نقطه‌ای از ایران نیاز داشتید به راحتی آن را شناسایی کرده و بر حسب اندازه صندوق و اجاره آن گزینه مورد نظر خود را انتخاب و اجاره کنید همچنین یکی از دیگر از برتری این طرح نسبت به شکل سنتی محاسبه مبلغ اجاره بر حسب دقیقه است. اما با این حال هنوز هیچ یک از بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری حاضر به همکاری با ما نشدند.
همچنین دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل یکی دیگر از دانشگاه‌های موفق در زمینه پیاده‌سازی پایان‌نامه در حوزه صنعتی بود، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان مرکز تحقیقات انرژی‌های تجدیدپذیر این دانشگاه که با طرح‌های خاص و ویژه‌ای در زمینه تولید خودروهای برقی و هیدورژنی، شناورهای سطحی و زیرسطحی، مصارف خانگی و صنعتی و نیز تصفیه پساب‌های صنعتی برای مصارف کشاورزی آمده بودند مدعی بودند شرکت‌ها و ارگان‌های خصوصی کوچک گاهی برخی نیازهای خود را به اساتید این دانشگاه سفارش می‌دهند و سپس این طرح‌های درخواست‌شده که مسئله مورد نیاز بسیاری از ارگان‌های کشور است در غالب پایان‌نامه دانشجویی طراحی و ساخته می‌شود اما با وجود این پتانسیل بالا هنوز هیچ مرجع رسمی حاضر به همکاری با ما نیست.
.jpg)
دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این دو دانشگاه تنها افرادی نبودند که سعی کردند پایان‌نامه‌خود را پیاده‌سازی کنند و موارد زیادی از این قبیل در این نمایشگاه حضور داشت اما همگی یک دغدغه مشترک داشتند، آن هم چیزی نبود جز عدم وجود حامی مناسب.
این افراد اذعان داشتند پیاده‌سازی پایان‌نامه هزینه‌ای به دنبال دارد به همین دلیل بسیاری از افراد از ادامه این کار منصرف می‌شودند و برخی از آن‌هایی هم که موفق شدند پایان‌نامه خود را به مرحله نهایی و عرضه به بازار برسانند به لطف هزینه شخصی به این مرحله رسیده‌اند.
آن‌ها تصریح کردند صنعتگران هم تمایلی چندانی به حمایت داخلی ندارند زیرا مدعی هستند می‌توانند قطعات مورد نیاز خود را به راحتی از خارج از کشور وارد کنند و دولت مالیات مرتبط با آن را اخذ می‌کند اما وقتی پای تولید داخل به میان می‌آید مشکلات، مراحل اداری و آیین‌نامه‌های مختلفی در سراسر راه آن وجود دارد و عوارض‌های مختلفی را باید بپردازند که آن‌ها را از ادامه دادن به این مسیر منصرف کرده و روش راحت‌تر یعنی واردات را پیش می‌گیرند.
آنچه مسلم است با این رویه تا چند سال آینده انگیزه‌ای برای تولید پروژه و پایان‌نامه با کیفیت در بین دانشجویان باقی نمی‌ماند و مسئولین نیز به جای اینکه فقط بر روی اینکه بگویند پایان‌نامه‌ها کپی هستند ابتدا انگیزه‌ای برای کپی نکردن در بین دانشجویان ایجاد کنند.
گزارش از نقی اصغری
