گزارشهای متفاوت و پیدرپی، بحثهای کارشناسی، اشارههای آرشیوی و خلاصه تهیه بستههای اغراقآمیز خبری حداقل کاری بود که BBC در قبال «اتفاق مشابه» در کشورهای دیگر صورت میداد. حال تصور کنید این «اتفاق مشابه» در یکی از کشورها بهصورت زنده از یکی از شبکههای داخلی آن کشور هم پخش میشد. واقعا BBC چه میکرد؟ تصورش برای اهالی خبر سخت نیست!
BBC را همه میشناسند. شبکه سلطنتی انگلیس که چندیپیش و پس از اعتراضات گسترده مردم انگلستان پیرامون مسائل معیشتی، با اخبار مربوط به حواشی هرروزه و عادی «فوتبال» مردم دنیا را سرگرم کرد، این روزها نیز با پوشش سراسری مراسم عروسی شاهزاده، تلاش کرده است اعتراضات مردمی نسبت به این مراسم 32 میلیون پوندی را سانسور کند. بسیاری از مردم در انگلستان علاوهبر اینکه مخالف این میزان هزینه برای یک مراسم عروسی هستند، اساسا این سوال را در شبکههای اجتماعی مطرح میکنند که انگلستان چه نیازی به «خاندان سلطنتی» دارد و چرا باید مخارج عروسی بیکارکردترین عضو در ساختار سیاسی این کشور از جیب آنها پرداخت شود! همزمانی این مراسم عروسی با اعتراضات هفته گذشته در انگلیس نیز درخور توجه است. اعتراضاتی که طی آن هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم در اعتراض به تداوم سیاست ریاضت اقتصادی و مشکلات عدیدهای که در حوزه بهداشت و درمان، آموزش و کاهش دیگر خدمات اجتماعی با آن مواجه شدهاند، در خیابانهای مرکزی لندن تظاهرات کردند.
اما هدف BBC از پوشش سراسری مراسم عروسی شاهزاده جوان چیست؟ علاوهبر وابستگی مالی و بودجهای BBC و وظیفه تبلیغاتی این شبکه برای خاندان سلطنتی، ردپای یک سیاست، ورای تصمیمات رسانهای درمورد اخبار مربوط به ملکه و خانواده سلطنتی مشاهده میشود. در رسانه از تعبیر «نهادینهسازی الیگارشی» برای این تصمیم کلان استفاده میکنند. هدف این سیاست عرفیسازی فخرفروشی خانواده سلطنتی است. در این سیاست نهتنها هیچ نقدی به ملکه و اطرافیانش در رسانه مطرح نمیشود، بلکه امور روزمره وی و اطرافیانش که معمولا همراه اخباری مربوط به تفاخر و تجمل است، عادی جلوه داده میشود. این اخبار به روزمرهای که طبقه متوسط باید از آنها مطلع باشد، تبدیل میشود و اساسا سوالی درباره اشرافیگری، ابتذال و رفتارهای خارج از عرف خانواده سلطنتی پرسیده نمیشود. «عدالت»، «آزادی» و «مطالبات اجتماعی مردم» از دال مرکزی در رسانه خارج میشوند و BBC با تغییر مولفهها، مدلهای تحلیل ذهنی را تغییر میدهد و فخرفروشی طبقه حاکم را طبیعی جلوه میدهد. ارائه یک سینمای مینیمالیستی از سیاست هدف اصلی رسانهای چون BBC است. آنچنان که در سینما، مردم آنچه را که ندارند در دستان بازیگر نقش اول میبینند و حس «ضعف از نداشتن» را در خود تقلیل میدهند، BBC تلاش میکند با نمایشی رویایی از خانواده سلطنتی، حسی مشابه را در طبقات فرودست و متوسط جامعه انگلیس ایجاد کند. شاید ماحصل همین تلاشهای رسانهای BBC است که در کنار جمعیت فراوان معترض به جشنهای سلطنتی انگلستان، جمعیت صدهزارنفری درخواست حضور در این مراسم را دارند، حتی اگر توسط پلیس انگلیس به «تروریستهای بالقوه که امنیت جشن را به خطر میاندازند» تعبیر شوند. این جمعیت برای شاهزاده و عروسی که به قصر باکینگهام میبرد، دست تکان میدهند و عکسها و تصاویر رویایی برای BBC میسازند تا به بازتولید این سیاست بپردازد.