به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، رضا کردلو فعال رسانه ای در پست جدید اینستاگرام خود نوشت:
تا هزارو آخر با پرسپولیس
شما «خان» داشتین ما نداشتیم!
با اینکه می توانستم خیلی احساسی و دوست داشتنی مثل خیلی از ایرانی هایی که هر هفته در برنامه نود در هر رقابتی پرسپولیس را در صدر می نشانند، طرفدار پرسپولیس باشم، اما یک روز در هفت هشت سالگی، اتفاقا بازی خداحافظی فرشاد آقای گل، با همه کم سن و سالی ام، تصمیم به انتخاب گرفتم. بیست تیر هفتادو شش. اما تصمیم بیخودی بود. چون در انتخابم هیچ تاثیری نگذاشت. بازی خداحافظی پیوس زمزمه همه استادیوم «خداحافظ...فرشاد آقای گل» بود به سبک آهنگ «هایدی سویله» (Haydi Soyle) ابراهیم تاتلیس که آنوقت ها معروف بود!
استادیوم جای سوزن انداختن نبود. یک یازده نفر اینطرف، یک یازده نفر آنطرف. احمد عابدزاده از ما بود، بهزاد غلامپور از آنها، افشین پیروانی و مهدی مهدوی کیا و بهروز رهبری فرد و یحیی گل محمدی از ما بودند، حسن زاده و خرمگاه و پاشازاده و تقوی از آنها، شاهرودی و نامجو مطلق و پیوس و بزیک از ما بودند و مجیدی و مرفاوی و اکبرپور و اختر از آنها. اصلا سطح را ببینید! بازی هم سه هیچ شد. به نفع پرسپولیس. بزیک و مهدوی کیا دوتا از گل ها را زدند. پرسپولیس با حمیددرخشان، استقلال مرحوم حجازی(ناصرخان) را تحقیر کرد.
اینهم البته نکته ای است که ما هیچ‌وقت به «خان» داشتن افتخار نکردیم، اما تا دلت بخواهد آقا داشتیم. علی آقا پروین، علی آقا دایی و قس علیهذا و حالا آقا برانکو! جمال شریف سوری سوت را که زد، با همه وجودم به اینکه از اول با احساس پرسپولیسی شده بودم افتخار کردم و هنوز به پرسپولیسی که در مقابل تاج تعریف میشود افتخار می کنم. استقلال هم در ذهنم از سطح بهزاد غلامپور در آن بازی که دوتا لایی خورد فراتر نرفته است.
