به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، جان کیلداف، یکی از شرکای مؤسس شرکت "اگین کپیتال" در این باره گفت: اگر ابر غول‌های نفتی آمریکایی مانند اکسون موبیل و شورون با برنامه‌هایشان برای افزایش قابل توجه تولید نفت شیل در منطقه پرمیان باسین، عمده تولید این صنعت را کنترل کنند و بازیگران کوچک‌تر شیل در نتیجه ضررهایی که متحمل شده‌اند تصمیم بگیرند دارایی‌های خود را به این غول‌ها بفروشند، در نتیجه این ابرغول‌ها خواهند بود که قیمت نفت خام سبک را تعیین می‌کنند.
اکسون و شورون به تازگی اهداف بالاتری برای تولید نفت در منطقه پرمیان را اعلام کرده اند. شرکت شورون اکنون انتظار دارد تولید نفت غیرمرسوم خود از منطقه پرمیان را تا پایان سال ۲۰۲۰ به ۶۰۰ هزار بشکه در روز و تا پایان سال ۲۰۲۳ به ۹۰۰ هزار بشکه در روز افزایش دهد. اکسون هم برنامه‌های رشد تولید نفت در پرمیان را مورد بازنگری قرار داده و تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۴ بیش از معادل یک میلیون بشکه در روز نفت تولید کند که به معنای رشد ۸۰ درصدی خواهد بود.
همان طور که مایکل ورث، مدیرعامل و رئیس هیأت مدیره شورون هفته گذشته به شبکه سی ان بی سی گفت، بازی شیل اکنون بازی مقیاس است.
به گفته کیلداف، با تمرکز بیشتر غول‌های انرژی به پرمیان، شرکت‌های مستقل از سوی بانک‌ها که از آنها می‌خواهند یا پول بیشتری فراهم کنند یا از منطقه خارج شوند، تحت فشار قرار می‌گیرند.
طبق گزارش شرکت مشاوره "ریستاد انرژی"، بازیگران با فعالیت‌هایی که در مقیاس بزرگ دارند، می‌توانند در ظرف مدت سه سال ۲۰ درصد سوددهی داشته باشند؛ حتی اگر قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت میدلند ۴۵ دلار در هر بشکه باشد. اما اپراتورهای کوچک‌تر ممکن است با افزایش هزینه‌های حفاری، تکمیل چاه، فعالیت و انتقال نفت، برای ادامه فعالیت به زحمت بیافتند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، این امر زمینه لازم را فراهم می‌کند تا ابر غول‌ها کنترل نفت شیل را به دست گرفته و در قیمت نفت سبک تعیین کننده باشند. آنها هم اوپک خواهند بود ولی با نامی متفاوت.
