به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، مازیار حسینی با بیان این‌که مسکن از اصول اولیه علم اقتصاد یعنی نظام تعادل بخشی عرضه و تقاضا تبعیت می‌کند، اظهار کرد: وقتی تقاضا خوب پیش بینی نشود یا تقاضا بیش از آنچه باشد که پیش بینی شده یا برعکس، تولید متناسب با تقاضا پیش بینی نشود مشخصاً در این بازار عدم تعادل روی می‌دهد. طی سال‌های گذشته کشور در تولید مسکن افت داشته است. پس از چندین سال که پروژه مسکن مهر پرشتاب حرکت می‌کرد قاعدتاً با فرض آنکه شاید تقاضا به اندازه کافی نیست و عرضه باید کاهش یابد، سیاست‌های انقباضی حاکم شد و به رکود دامن زد.
وی با بیان "با تأکیدات رئیس‌جمهوری و عزم وزارت راه به دنبال رونق تولید مسکن هستیم در پاسخ به این پرسش که مسئول رکود و تورم بالا در بخش مسکن چه کسی است، افزود: سیاست‌های انقباضی دوره مدیریت قبلی وزارت راه و شهرسازی آن هم ناشی از عدم تخمین تقاضا و در کنار آن پارامترهای اصلی اقتصاد، وضعیت فعلی بازار مسکن را رقم زد.
وی با اشاره به دوره‌های رکود و رونق مسکن افزود: منحنی ۲۷ سال گذشته نرخ مسکن و تورم عمومی حاکی از آن است که معمولاً هر ۴ تا ۵ سال یک رکود و رشد قیمت داریم و پس از آن یکباره جهش قیمت روی داده است. سال گذشته این جهش قیمت اتفاق افتاد که همزمان با کاهش پول ملی توان خرید نیز کاهش یافت.
معاون وزیر راه و شهرسازی با انتقاد تلویحی از سیاست‌ها و برنامه‌های مدیران قبلی وزارت راه و شهرسازی، ادامه داد: زمانیکه تولید به اندازه تقاضا نباشد قاعدتاً نمی‌توان تقاضا را تحریک کرد، سیاست وزارت راه و شهرسازی این است که به جای تحریک تقاضا، طرف تولید را تقویت کند.
حسینی وام مشارکت ساخت و فروش اقساطی را راهکاری مناسب برای رونق بخش مسکن اعلام کرد و گفت: اگر وام مشارکت ساخت قدرت فروش اقساطی پیدا کند طرف عرضه و تقاضا را می‌توان به‌طور همزمان تحریک کرد که این روش می‌تواند قدرت خرید را کنترل کند. مشارکت در ساخت از برنامه‌های مدنظر است. بدین معنا که سازنده، قیمت زمین را نمی‌دهد و در ساخت مشارکت می‌کند. در این روش، هم وزارتخانه و هم سازنده سهم خود را می‌گیرند و در عین حال، محصول به دست مصرف‌کننده‌ای که تاکنون از آن استفاده نکرده، می‌رسد.
وی در ادامه به برنامه ساخت ۴۰۰ هزار واحد مسکونی در قالب "طرح اقدام ملی" اشاره کرد و با بیان این‌که ساخت این تعداد واحد بر اساس تقاضا و موقعیت جغرافیایی تقاضا تهیه شده است، اظهار کرد: در این طرح، تحلیل آماری برای دهک‌های ۱۰ گانه از همه شهرهای کشور انجام شد. در این تحلیل، دهک‌های یک تا هفت در شهر تهران و دهک‌های یک تا ۶ در بسیاری از شهرها نیازمند حمایت برای خانه دار شدن هستند. برای دهک‌های یک تا ۳ حمایت گسترده‌تر است و برای دهک‌های ۳ تا ۷ این حمایت از طریق توانمندسازی و سایر روش‌ها انجام می‌گیرد.
