به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روزنامه ایران، این ماجرا روز دوم اردیبهشت سال ۹۳ اتفاق افتاد. مأموران پلیس پس از دستگیری رضا -۲۲ ساله- وی را تحت بازجویی قرار دادند. وی گفت: «من خواستگار بهار بودم، اما هربار خانواده‌اش به من جواب رد می‌دادند. روز حادثه بار دیگر به خواستگاری رفتیم، اما با برادرانش درگیر شدم و وقتی پدر «بهار» خواست ما را از هم جدا کند من ناخواسته بطری بنزین را که در گوشه حیاط بود روی سر و صورتش پاشیدم و بعد هم از شدت عصبانیت با فندکی که داشتم او را به آتش کشیدم.»
پـس از تکـمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست، پرونده در شعبه دهم دادگاه کیفری به ریاست قاضی قربانزاده و با حضور ملکی و غفاری - مستشاران دادگاه - تحت رسیدگی قرار گرفت. متهم در آخرین دفاعیاتش به قضات گفت: «من قصد کشتن او را نداشتم.
الان هم بشدت پشیمان هستم.» قضات دادگاه در ادامه تحقیقات دریافتند پدر بهار بیماری دیابت داشته و مرگ وی به‌خاطر عفونت سوختگی‌هایش بوده است.
بدین ترتیب قتل را شبه‌عمد تشخیص دادند و رضا را به پرداخت دیه کامل و سه سال حبس محکوم کردند.
با گذشت حدود پنج سال از این حادثه متهم با درخواست اعسار از قضات خواست با توجه به اینکه توانایی پرداخت دیه را ندارد وهیچ فردی هم نیست که از او حمایت مالی کند او را آزاد کنند تا با کار کردن مبلغ دیه را فراهم کند.
