به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، جمعیت بیکار کل کشور بر اساس آمار سالانه، در پایان سال ۹۷ حدود ۳ میلیون و ۲۶۱ هزار نفر بود. بررسی وضعیت سنی بیکاران کشور به استناد گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار نشان می‌دهد، حدود یک میلیون و ۷۲۶ هزار و ۶۰۰ نفر از جمعیت بیکار در بازه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال قرار دارند.
طول مدت بیکاری، در قالب دو شاخص «بیکاری کوتاه مدت» و «بیکاری بلندمدت» مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ بر این اساس بیکاری کوتاه مدت به گروهی از بیکاران اطلاق می‌شود که مدت بیکاری آنها حداکثر ۱۱ ماه و کمتر از یکسال است.
اما بیکاری بلندمدت، بر مدت زمان بیکاری تاکید دارد، یعنی مدت زمانی که شخص یک سال و یا بیشتر، بدون شغل و در جستجوی کار بوده است. به اعتقاد کارشناسان، اگر طول مدت بیکاری، مخصوصاً مدتی که شخص تحت پوشش بیمه بیکاری یا حمایت های مشابه است، طولانی شود، اثرات سوء روحی و روانی به دلیل از دست دادن عایدی و درآمد و نیز کاهش قابلیت استخدام برای وی، به همراه خواهد داشت؛ علاوه بر این طولانی شدن مدت بیکاری به ویژه برای بیکارانی که در گذشته شاغل بوده‌اند، هزینه های سنگینی را به دولت جهت تامین هزینه های بیمه بیکاری تحمیل خواهد کرد.
بر اساس این گزارش، مجموع جمعیت بیکار ۱۵ سال به بالای کشور، ۳ میلیون و ۲۵۱ هزار نفر برآورد می‌شود که از این میزان، یک میلیون و ۲۳۲ هزار و ۱۶۴ نفر از بیکاران یکسال و بیشتر در صف انتظار برای ورود به بازار کار قرار دارند.
به عبارتی طول مدت بیکاری حدود ۳۸ درصد از جمعیت بیکار، یکسال و بیش از یکسال بوده است. در عین حال طول مدت بیکاری ۲ میلیون و ۱۹ هزار بیکاری کشور کمتر از یکسال بوده است.
نتایج گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار نشان می‌هد، بیشترین نسبت جمعیت بیکار که طول مدت بیکاری آنها یک سال و بیشتر بوده، مربوط به گروه سنی ۲۵ تا ۲۹ سال کشور است که حدود ۳۶ در برآورد می‌شود. همچنین طی سال‌های اخیر بیشترین نسبت جمعیت بیکار که طول مدت بیکاری آنها بین ۷ تا ۱۲ ماه بوده، مربوط به جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال با تقریبا ۳۱.۸ درصد و همچنین سهم قابل توجهی از جمعیت بیکار که به نظر می رسد با افزایش سن بیکاران سختگیری آنان در انتخاب شغل متناسب با شأن اجتماعی کمتر می‌شود.
