به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت: نشست های مجمع عمومی سازمان ملل و دیدار های حاشیه آن، د ر نوع خود فرصتی دیپلماتیک است و باید از آن بهره برد. اما اگر بناست همین فرصت، برای مذاکرات بی حاصل و بیهوده با سه دولت اروپایی مردود در برجام (فلج به تعبیر آقای ظریف) هزینه شود، قطعا فرصت سوزی است.
این که سران فرانسه و انگلیس با آقای روحانی ملاقات کنند و در همین حیص و بیص، خط و نشان بکشند و به جای اظهار شرمندگی از بدعهدی، طلبکاری نشان دهند، اتلاف وقت رئیس جمهور ماست.
ای کاش آقای روحانی، فرصت های ذی قیمتی را که ظرف 16 ماه گذشته، در تهران و پاریس یا نیویورک، صرف گفت و گوهای بی نتیجه 90 دقیقه ای و 100 دقیقه با واسطه های بی چشم و رویی مانند ماکرون کرده، پای شنیدن درد دل کارگران هپکو و نیشکر هفت تپه، شنیدن مشکلات قابل حل تولید کنندگان و صادر کنندگان واقعی (به عنوان رزمندگان خط مقاومت جنگ اقتصادی)، و صاحب نظران دارای ایده های اقتصادی ممکن سپری می کرد.
چه ظرفیت های بزرگی که معطل همین گفتن و شنیدن و به کار بستن مدیران است. کلید گشایش های اقتصادی را باید داخل کشور جست و جو کرد؛ نه در لوزان و پاریس و نیویورک.
به تعبیر رهبر انقلاب، باید به پیشران های بزرگ اقتصادی مانند مسکن، کشاورزی، خودرو، لوازم خانگی و همچنین اقتصاد دانش‌بنیان توجه ویژه کرد؛ چرا که فعال شدن هر کدام از اینها می تواند بخشهای مختلف دیگر را به حرکت وا دارد و حرکت عمومی اقتصادی کشور را به کلی متحول کند.
ما جزو بیست اقتصاد بزرگ دنیا و سر چهارراه تجارت جهانی هستیم؛ همچنان که ما را جزو 10 قدرت بزرگ اقتصادی و نظامی دنیا فهرست می کنند.
چنین کشور قدرتمند و پر ظرفیتی، دلیلی ندارد معطل دولت های بدعهد غربی بماند. اگر هم دیپلماسی باید- که حتما باید- ضرورت آن، تهدید زدایی موثر در مقابل غرب است و نه انفعال و تنش زدایی یک طرفه.
