ن. والقلم و ما یسطرون
به نام خدایی که سوگند یاد کرد و قسم...
به سلاح عقل و قلب آدمی، قلم...
عرض سلام و احترام و خوش آمد ویژه خدمت ریاست محترم جمهوری؛ جناب آقای دکتر روحانی و هیئت همراه.
پیش از بیان دغدغه‌ها شایسته است از توجه و زحمات مسئولین محترم در مسیر پیشرفت و تعالی رسانه‌های دانشگاهی و در اختیار قرار دادن این فرصت کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم.
از رهگذر رسانه‌های مهم دانشجویی ثمرات و دستاوردهای مهمی را می‌توان حاصل نمود. ازجمله اینکه این رسانه‌ها می‌توانند عرصه‌ای برای تبادل اخبار از وزارت خانه به مراکز دانشگاهی و بالعکس بوده و به این وسیله اخبار و تصمیمات وزارت خانه را ضمن شفاف سازی به آگاهی و اطلاع دانشجو معلمان ما برسانند و در مسیر تحقق اهداف نظام آموزشی، سند تحول بنیادین و مطالبات مقام معظم رهبری و بیانیه گام دوم انقلاب جریان سازی نمایند.
جناب رئیس جمهور!
صدای دانشجویان را از دریچه‌ی رسانه‌ها بشنوید!
قلم دانشجو معلم را جان دوباره باید بخشید.
سوال اینجاست که عدم حمایت از این سلاح سرنوشت ساز را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ چرا از ظرفیت صدا و سیما و سایر رسانه‌های جمعی برای برگزاری مناظرات تخصصی در حوزه برجام و سایر بخش‌های عملکرد دولت و مسئولین استفاده نمی‌شود؟ توجه به رسانه آن هم در بستر دانشگاه فرهنگیان، توجه به فرهنگ است. مگر نه آن است که مقام معظم رهبری همواره در کنار مسئله‌ی بسیار اساسی اقتصاد، موضوع فرهنگ را مورد تاکید قرار داده و نیز هشدار داده اند که در عرصه‌ی تعلیم و تربیت جنگی به پاست؟ و مگر غیر از این است که سلاح دانشجو معلم ما در این جنگ قلب و قلم و عقل اوست؟ اما در کمال تاسف شاهد کم رونقی و مهجور ماندن این رسانه‌ها و هسته‌های علمی و فرهنگی دانشگاه‌ها هستیم.
در این جنگ نابرابر و ناعادلانه، عدم اختصاص یارانه کاغذ به نشریات داخلی به علت عدم صدور مجوز از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که فضای قلم را به پر از خالی می‌کشاند چگونه می‌توان توجیه کرد؟ آیا وقت آن نرسیده که این وزارت خانه در عرصه حمایت از فعالیت‌های فرهنگی دانشگاه و نشریات پاسخ گو باشد؟
جناب رئیس جمهور! آیا ازاین موضوع که شیوه نامه‌ها و دستورالعمل‌های ابلاغی وزارت علوم در بخش‌های مختلف شکاف‌های بسیاری داشته و دانشگاه‌های ستادی به ویژه دانشگاه فرهنگیان در آن دیده نشده است مطلع هستید؟ وزارت علوم به ویژه معاونت فرهنگی با انفعال یا عدم انفعال خود، بخش‌های مهم فعالیت‌های دانشجویی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
آقای رئیس جمهور! می‌دانیم و می‌دانید که نشریات عرصه اندیشه و قلم و روشنگری و بصیرت افزایی است نه عرصه سیاسی بازی و سیاسی کاری و لذا لازم است این موضوع تبیین گردد.
آقای دکتر روحانی! متاسفانه دانشگاه فرهنگیان با قدمت صدساله خود، تقدیم شهدای بسیار در راه اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی، فرهنگ و ادبیات بسیار غنی و هزاران نقطه‌ی قوت دیگر در مقایسه با دانشگاه‌هایی که چنین جایگاه سرنوشت سازی در آینده‌ی کشور ندارند مورد کم لطفی و چه بسا ظلم واقع شده است. لازم است چشم‌ها را شست و بار دیگر به عظمت دانشگاهی که قدوم با برکت رهبری آن را بیمه کرده است نگریست.
آقای دکتر روحانی!
شما به عنوان ریاست هیئت امنای دانشگاه، در راستای مطالبه‌ی حضرت آقا در خصوص اجرایی شدن سند تحول بنیادین چه کرده و چه خواهید کرد؟ مطالبه‌ی ما این است که مسئولین این سند را بر سر دست گرفته و زنده دارند تا زنده شود تعلیم و تربیت آرمانی ما.
آقای دکتر روحانی!
مسئولین را چه شده که به دانشگاه شریف و عظیم فرهنگیان اعتقادی ندارند و فضای علمی و نخبگانی کشور آن را به انزوا کشانیده اند؟
آقای رئیس جهمور!
بنده با وجود کسب رتبه‌ی دو رقمی در کنکور سراسری سال ۹۵، علی رغم آن که می‌توانستم در بهترین دانشگاه‌ها و رشته‌های مطرح کشور به تحصیل بپردازم، عرصه‌ی حیات بخش تعلیم و تربیت را برگزیدم، اما شاهد تفاوتی غیر منطقی میان این دانشگاه و سایر مراکز علمی بوده ام که بسیار آزار دهنده است. چه پاسخی وجود دارد که دانشگاه تهران و بهشتی در فراخوان استعداددرخشان مقطع ارشد خود فرهنگیان را مخاطب نمی‌داند؟ چه توجیهی وجود دارد که بنیاد ملی نخبگان هیچ نماینده‌ای برای سخنرانی در جلسات مهم و دیدار با رهبری از نخبگان دانشگاه شریف فرهنگیان انتخاب نمی‌کند؟ چرابه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان اجازه تحصیل دررشته‌ای به جزرشته مقطع کارشناسی را نمی‌دهند؟
آقای رئیس جمهور!
مطالبه‌ی دیگر ما حضور بیش از پیش شما در جمع اصحاب رسانه و ارائه‌ی توضیحات در خصوص برنامه‌های دولت تدبیر و امید در مدت باقی مانده است. انتظار می‌رود در جهت تحقق اهداف انقلاب اسلامی و منظومه‌ی فکری امامین انقلاب به تشریح عملکرد و برنامه‌های خود و دفاع از آن‌ها بپردازید. چشم به راهیم که بشنویم.
در پایان ضمن تشکر فراوان از حضور و توجه شما خواستار آزادی بیان دانشجو در اظهار پیشنهادات و انتقادات و پرهیز از ممیزی مطالب پیش از چاپ در رسانه‌های مکتوب هستیم.
ما معلمان آینده هرگز قلم خود را غلاف نخواهیم کرد... می‌نویسیم که بماند آن چه رفت و آن چه می‌رود... به امید روزی که هیچ قلمی نشکند و هیچ صدایی به سکوت نینجامد.
