به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، بر اساس قانون کار کلیه کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلف هستند به هر یک از کارگران خود در پایان هر سال، معادل شصت روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند.
در عین حال قانون کار، برای پرداخت عیدی «سقف پرداختی» در نظر گرفته است به این ترتیب که عیدی پایان سال کارکنان تحت پوشش قانون کار، دو برابر حقوق پایه هر فرد است به شرطی که از ۳ برابر حقوق پایه مصوب تجاوز نکند.
با توجه به اینکه «حداقل دستمزد سال ۹۸» کارگران با تصویب شورای عالی کار در اسفند سال گذشته، یک میلیون و ۵۱۶ هزار و ۸۸۲ تومان در نظر گرفته شده است، بنابراین عیدی کارگران «حداقلی بگیر» باید ۳ میلیون و ۳۴ هزار تومان باشد.
میزان دریافت عیدی برای سایر بیمه شدگانی که حقوق پایه آنها به واسطه سابقه کار بیشتر «بیش از حداقل دستمزد» است نیز، باید معادل دو برابر حقوق پایه درج شده در فیش حقوقی باشد. به عنوان مثال اگر حقوق پایه بیمه شده‌ای ۲ میلیون تومان باشد، میزان عیدی پرداختی به وی ۴ میلیون تومان است.
البته همانطور که پیش‌تر اعلام شد، قانون کار برای پرداخت عیدی، «سقف» در نظر گرفته است به طوری که میزان عیدی نباید از سه برابر «حداقل دستمزد مصوب» بیشتر شود. بر این اساس، میزان عیدی هر کارگر نباید از سه برابر حداقل دستمزد مصوب (یک میلیون و ۵۱۶ هزار و ۸۸۲ تومان) تجاوز کند. بنابراین حداقل عیدی کارگران در پایان سال ۹۸ معادل ۳ میلیون و ۳۴ هزار تومان و حداکثر عیدی نیز معادل ۴ میلیون و ۵۵۰ هزار و ۶۴۷ تومان است.
با این حساب اگر حقوق پایه کارگری ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان باشد، دو برابر این میزان ۵ میلیون تومان می‌شود اما طبق قانون به دلیل اینکه از سه برابر حداقل دستمزد تجاوز می‌کند، میزان عیدی پرداختی به وی، سقف اعلام شده است.
علاوه بر پرداخت عیدی، کارفرما نیز مکلف است به کارگرانی که یک سال از اشتغال آنها در همان کارگاه (محل خدمت) می‌گذرد، معادل یک پایه حقوق به عنوان حق سنوات یا همان مزایای پایان خدمت پرداخت کند.
برخی کارفرمایان این مزایا را در پایان هر سال همراه با عیدی پرداخت می‌کنند اما برخی کارفرمایان حق سنوات را در پایان دوران اتمام کار یا قطع همکاری تسویه می‌کنند.
