در پی اپیدمی ناگهانی بیماری کرونا در سراسر کشور، شاهد تاثیرپذیری بسیار زیاد آموزش عالی از این بحران بودیم. تعطیلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و عدم تشکیل کلاس‌های حضوری به میزان زیادی سبب دوری دانشجویان از درس و پژوهش ویادگیری شد. در این میان بسیاری از دانشگاه‌ها تصمیم گرفتند تا از طریق یادگیری الکترونیکی برنامه‌های آموزشی خود را ادامه داده، و با استفاده از پلتفرم‌های رایج مانع از تعطیلی آموزش و یادگیری در سطح آموزش عالی شوند.
خبرنامه دانشجویان ایران: علیرضا چراغی*// در پی اپیدمی ناگهانی بیماری کرونا در سراسر کشور، شاهد تاثیرپذیری بسیار زیاد آموزش عالی از این بحران بودیم. تعطیلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و عدم تشکیل کلاس‌های حضوری به میزان زیادی سبب دوری دانشجویان از درس و پژوهش ویادگیری شد. در این میان بسیاری از دانشگاه‌ها تصمیم گرفتند تا از طریق یادگیری الکترونیکی برنامه‌های آموزشی خود را ادامه داده، و با استفاده از پلتفرم‌های رایج مانع از تعطیلی آموزش و یادگیری در سطح آموزش عالی شوند.
این گونه تصمیمات می‌تواند تحسین برانگیز و امید آفرین باشد، چرا که در حال حاضر بخش اعظمی از آموزش و یادگیری در دنیا از طریق همین روش انجام می‌پذیرد و نتایج بسیاری از تحقیقات هم نشان می‌دهد که در برخی موارد، کارایی این روش در حال پیشی گرفتن ازروش‌های سنتی و چهره به چهره است اما فقدان آمادگی لازم نظام آموزشی برای مواجه با تعطیلی بلند مدت در زمان¬ های بحرانی، در ابتدای امر سردرگمی زیادی را برای دانشگاه‌ها و دانشجویان ایجاد کرد. لیکن در این میان شاید دانشجویان دانشگاه پیام نور که دانشگاهشان خود را در رتبه ی اول آموزش مجازی ایران و رتبه ی ششم آموزش مجازی جهان می‌بیند در ابتدا احساس اضطراب کمتری داشتند، چرا که امیدوار بودند بیشتر و بهتر از دانشجویان سایر دانشگا‌ها از این امکانات بهره مند شوند.
دانشگاه پیام نور همواره اعلام آمادگی کرده است تا بستر آموزش یادگیری مجازی خود را در اختیار سایر دانشگاه‌ها و موسسات قرار دهد، اما عدم آمادگی دانشگاه پیام نور در ارائه خدمات آموزش مجازی به دانشجویان خود درطی این بحران، باعث شگفت‌زدگی همگان شد به گونه ای که این دانشجویان بیشتر از یک ماه از زمان تحصیل خود را بدون هیچ آموزشی سپری کردند و اینک که پس از مدت ها این دانشگاه حدوداً یک هفته است آموزش الکترونیک را در اختیار دانشجویان خود قرار داده، میزان نارضایتی ها و شکایت دانشجویان از نحوه ی برگزاری کلاس‌ها در بستر آموزش الکترونیک کار را به اعتراضات توئیتری و فضای مجازی کشانده است.
عمده‌ی شکایات دانشجویان به امکانات فنی این سیستم یادگیری برمی‌گردد. مشکل در ورود به سامانه یادگیری الکترونیک، قطع و وصل شدن مداوم صدا، هزینه ی زیاد بسته‌ی اینترنتی مورد نیاز و عدم امکان ضبط کلاس ها از مشکلات رایج این دانشجویان است.
اما آنچه که در این میان بیش از همه آزار‌دهنده بوده است، عدم پایبندی برخی از اساتید به حضور به موقع و در زمان اعلام شده در این سامانه می باشد به گونه ای که برخی از دانشجویان اعلام کرده اند گاهی بیشتر از 45 دقیقه خیره به نمایشگر منتظر ورود استاد بوده اند. انگار که کمتر نظارتی بر زمان ورود و خروج اساتید و یا مدت زمان تدریس آن ها صورت نمی گیرد.
عدم آشنایی برخی از اساتید با امکانات سامانه یادگیری الکترونیک و عدم تسلط بر نحوه ی کار با این سامانه که احتمالاً ناشی از عدم آموزش دانشگاه می باشد داد دانشجو‌ها را درآورده است. این ناآشنایی کار را به جایی رسانده که بعضی از این اساتید تصمیم گرفته‌اند آموزش خود را در بستر پیام رسان های خارجی همچون واتساپ و تلگرام فیلتر شده ادامه داده و تن به یادگیری کار با سامانه ی الکترونیک ندهند. این در حالی است که به گفته‌ی جواد جاویدنیا سرپرست معاونت فضای مجازی دادستانی کل کشور، هر گونه آموزش از راه دور از طریق این شبکه ها ممنوع است و چنانچه در بسترهای خارجی ممنوعه کلاس و آموزشی برگزار شود فاقد وجاهت قانونی است و دانش آموزان و دانشجویان تکلیفی برای حضور در این آموزش‌ها ندارند و دانشجویان و والدین دانش آموزان می توانند نسبت به این امر از طریق حراست دستگاههای مربوطه شکایت و اعتراض خود را منعکس کنند.
وجود این مشکلات در دانشگاه های دیگر شاید امری طبیعی و موجه باشد، اما قطعا وجود این اشکالات در پیام نوری که خود را سردمدار آموزش الکترونیک می‌داند و دانشجویان آن مبالغ زیادی را بابت شهریه‌‌ی استفاده از این امکانات می پردازند به هیچ وجه پذیرفتنی نیست.
*نماینده سابق نشریات دانشجویی دانشگاه پیام نور
