همچنین است سخنان و مواضع موسوی لاری که در توهمی مضحک از احتمال دیدار این عامل فتنه با رهبر انقلاب سخن می گوید. اما چه چیزی موجب شده است تا برخی از افرادی که نقش شان در فتنه سال 88 کاملا آشکار و بارز است و از عوامل اصلی فتنه محسوب می شوند، حال در پی این باشند تا با نامه نگاری ها و دیدار با رهبر انقلاب خود را بر مردم و نظام تحمیل کنند؟ برای پاسخ به این سئوال چند نکته قابل توجه است:
1- در آستانه انتخابات سال 92 رسانه های زنجیره ای فضاسازی های زیادی کردند تا رئیس دولت اصلاحات را به عنوان یکی از کاندیداهای انتخابات مطرح کنند و از لزوم حضور وی در انتخابات سخن گفتند، اما بعد از آنکه چنین مسئله ای را بی فایده دیدند، فضاسازی ها را به سمت هاشمی رفسنجانی بردند. در شرایطی که آن روزها اصلاح طلبان در آن قرار داشتند، هاشمی رفسنجانی برای شان کاندیدای مطلوبی محسوب میشد. از آنجایی که وی بارزترین نماد مخالفت وضع موجود و مخالف شماره یک دولت وقت بود، تاحدودی مورد توجه افکار عمومی نیز قرار داشت. از سوی دیگر اصلاح طلبان از اینکه وی از سوی شورای نگهبان احراز صلاحیت می شود، مطمئن بودند.
اما عدم احراز صلاحیت هاشمی رفسنجانی در شرایطی از سوی شورای نگبهان در انتخابات سال 92 اتفاق افتاد که اصلاح طلبان حتی قبل تر از آن امید داشتند که رئیس دولت اصلاحات هم وارد انتخابات شود و احراز صلاحیت شود. تصمیم قاطع شورای نگهبان مبنی بر اجرای قانون بدون در نظر گرفتن جایگاه افرادی که در انتخابات حضور پیدا کرده بودند، بیانگر قدرت و جایگاه محکم نظام از نظر سیاسی بود. هرچند همان روزها فضای اقتصادی حاکم بر کشور قدری نامناسب بود اما نطام اسلامی از نظر اقتدار سیاسی به قدری رشد کرده بود که ابایی از عدم احراز صلاحیت هاشمی رفسنجانی هم نداشت.
2- عدم احراز صلاحیت هاشمی رفسنجانی توسط شورای نگهیان اصلاح طلبان را وارد شوک عظیم کرد. اتفاقی افتاده بود که آن ها هیچ گاه فکرش را هم نمی کردند. اما شاید برای رئیس دولت اصلاحات چنین اتفاقی علاوه بر اینکه شوک آور بود از جهتی خوشحال کننده هم بود. خوشحال کننده نه به خاطر اینکه هاشمی احراز صلاحیت نشده بود، بلکه به این دلیل که وی از نام نویسی در انتخابات امتناع کرده بود و از رد صلاحیت فرار. چرا که پرواضح است آنگاه که هاشمی رفسنجانی احراز صلاحیت نشود، رد صلاحیت رئیس دولت اصلاحات اظهر من الشمس است.
رئیس دولت اصلاحات به خوبی می دانست که رد صلاحیت توسط شورای نگهبان برای کسی که زمانی رئیس جمهور این مملکت بوده است، یک ننگ محسوب می شود که تا ابد در کارنامه ی وی خواهد ماند. برای همین بود که محمدرضا تابش خواهر زاده خاتمی و نماینده اقلیت در مجلس بعد از عدم احراز صلاحیت هاشمی گفته بود: «خوب شد که خاتمی هم نیامد چون وقتی هاشمی را رد کردند خاتمی را به طریق اولی رد می کردند. خاتمی آدم سیاست مداری بود که تصمیم گرفت نیاید»
3- رئیس دولت اصلاحات در انتخابات مجلس شورای اسلامی –که در آن اصلاح طلبان انتخابات را تحریم کرده بودند- ابراز امیدواری کرده بود که به خاطر عدم حضور ما (اصلاح طلبان) مشارکت مردم کمتر از 30 درصد(!) خواهد شد. از آنجایی که انتخابات یاد شده اولین انتخابات بعد از فتنه 88 هم بود، وی این گزاره را با اطمینان بیشتری بیان کرده بود. اما زمانی که روز انتخابات به ساعات پایانی نزدیک می شد و وی حضور بیش از دو برابر آنچه که از آن سخن گفته بود را دید، تصمیم گرفت ساعات پایانی انتخابات (حدود ساعت 16) در منطقه ای خارج از تهران در انتخابات شرکت کند. شرکتی که البته هجمه های سنگین حامیانش را که وی آن ها را تا چند ساعت قبل از این به عدم حضور در انتخابات تشویق می کرد؛ در پی داشت.
4- منظور از بیان این موارد این است که هرچند رئیس جریان اصلاحات و اربابان غربی اش در سال 88 همه ی آنچه را که داشتند به میدان آوردند تا از مردم انتقام بگیرند و به قول خودشان برای یک بار کار نظام را یک سره کنند؛ اما آنگاه که به نتیجه ی دلخواه نرسیدند. حالا دیگر آن ها هم متوجه شده اند که نظام جمهوری اسلامی به قدری تثبیت شده است و اقتدار سیاسی نظام به قدری است که هرکس بخواهد جایگاهی داشته باشد باید درون نظام باشد. آن ها حالا دیگر فهمیده اند که ژست اپوزسیون گرفتن در قبال نطام برای کسی اعتبار نمی آورد و اعتبار افراد زمانی است که درون نظام باشند. لذا این همه دست و پا زدن ها هم، همه برای همین است.
5- اما این مسئله این روزها صورت تازه ای به خود گرفته است. دلیلش هم این است که بعد از انتخابات 24 خرداد، جریان یاد شده فکر کرد بستر خیلی خوبی برای ظهور و بروز دوباره در صحنه سیاسی-اجتماعی یافته است و می تواند با استفاده از این بستر تحرکات خود را افزایش دهد. اما آن ها بازهم از یک چیز غفلت کردند و آن اینکه هرچند دکتر حسن روحانی پبروز انتخابات سال 92 شد و هرچند وی در انتخابات مورد حمایت، آن ها بود؛ اما پیروزی وی در انتخابات دلایل مختلف و متعددی داشت که موجب شد هیچ گاه این پیروزی، یک پیروزی همه گیر آن هم برای جریان اصلاحات نباشد.
در واقع صرف پیروزی آقای روحانی در انتخابات 24 خرداد عاملی نبود که نسبت فضای اجتماعی را نیز با اصلاح طلبان تغییر دهد؛ که اگر قرار بود چنین شود در یک سال گذشته این اتفاق افتاده بود. هرچند اصلاح طلبان افرادی زیادی را در دولت قرار دادند، اما هیچ گاه فضای اجتماعی را نتوانستند به نفع خود رقم بزنند. واقعیتی که مصداق های زیادی برای تایید آن وجود دارد. همین موضوع بود که موجب شد آن ها نسبت به لزوم تحمیل خود بر نطام و مردم بیش از گذشته پی ببرند و بیش از پیش تلاش کنند بهانه هایی را برای این مهم به وجود آورند.
6- اما نکته ی مهمی را که نباید از نظر دور داشت این است که؛ هرچند از همان ابتدای تشکیل نظام اسلامی افراد و گروه هایی بودند که در لباس های مختلف خواستند علیه نظام اسلامی قدم علم کنند و از مردم به خاطر 22 بهمن 57 انتقام بگیرند؛ اما با پاسخ دندان شکن همین مردم مواجه شدند. چه سال های اول انقلاب و چه سال های اصلاحات بودند افرادی که در بالاترین سطوح دولت قرار داشتند اما از خیانت و خباثت در قبال نظام هم ابایی نداشتند اما سرانجامی هم نیاقتند. امروز جمهوری اسلامی به قدری تثبیت شده است و به جایگاهی رسیده است که هرکسی می خواهد برای خود اعتبار و آبرویی کسب کند باید دست به دامن نظام شود. تاریخ این انقلاب در طول 35 سال گذشته آشکارا نشان داده است که هرکس بخواهد علیه این نظام اقدامی کند، در هر لباسی و در هر جایگاهی که باشد منفور و مطرود است.
بودند افرادی که در کسوت مرجع تقلید هم قرار داشتند اما آنگاه که علیه نظام اسلامی و مردم گام برداشتند، طرد شدند و بی آبرو.
