چرا با گذشت این همه سال با وجود مشخص‌بودن نقشه راه و وجود قوانین و دستگاه‌های متعدد نظارتی، بازرسی، قضایی و... رهبر انقلاب باید این‌چنین نارضایتی خود را از بی‌سرانجامی مبارزه با فساد اظهار نمایند و از مسئولان بخواهند به جای سمینار و همایش (درباره مفاهیمی روشن) به عمل و قاطعیت در این میدان رو بیاورند و ریشه‌های فساد را بخشکانند و بدانند تسامح در مبارزه با فساد، همدستی با فاسدان و مفسدان بوده و اعتماد مردم به مسئولان در گرو مبارزه قاطع و مستمر با این پدیده شوم است. امروز کسی در ضرورت وجود دست‌های پاک در مبارزه با فساد تردید ندارد، آنچه محل تردید است وجود اراده و عزم و گسترش سیستم‌های نظارت و پیشگیری است. باید پاسخ در خوری برای این پرسش دادستان محترم کشور یافت که چگونه می‌شود طی چند سال در دو شعبه بانکی تخلفی در جریان باشد و هیچ یک از بخش‌های مدیریتی، نظارتی، حراستی و فرادستی بانک متوجه این گردش‌ها و تخلفاتی که از آن به غلط به عنوان سوءاستفاده 12 هزار میلیاردی یاد می‌شود، نشوند؟
رهبر معظم انقلاب بارها بر نکاتی پای فشرده‌اند که اگر نصب‌العین مسئولان قرار می‌گرفت و راهکارهای اجرایی و عملیاتی آن فراهم می‌شد امروز باید به جای شعار «پیش به سوی کشوری بدون فساد» با افتخار شعار «کشور بدون فساد» را بر پیشانی همایش‌هایمان نصب می‌کردیم و جشن می‌گرفتیم.
بازنگری در قوانینی که خود موجبات فساد را فراهم می‌آورد، بویژه قوانین سختگیرانه، پیچیده و متناقضی که تنها مسیر رسیدن شهروندان به اهدافشان را زیرمیزی یا رومیزی تعیین می‌کند، پرهیز از بزرگنمایی خطاهای کوچک و چشم بستن بر تخلفات بزرگ، اطلاع‌رسانی صحیح و پرهیز از تشویش اذهان عمومی و ناامن جلوه دادن فضای کسب و کار و تلاش اقتصادی از جمله نکاتی است که می‌تواند موفقیت در این مسیر را سهل‌تر کند.
خطاب این نوشتار همه دستگاه‌های مسئول در کشور و بویژه قوای سه‌گانه است و به همین دلیل رهبر معظم انقلاب در فرمان هشت ماده‌ای خود سران قوا را مورد خطاب قرار داده‌اند و سهم هر کدام در این مبارزه را تعیین کرده‌اند.
امروز نیز اگر به دنبال نسخه‌ای شفابخش هستیم، بدانیم جز در سایه عمل، قاطعیت، اقدامات پیشگیرانه و مجازات‌های بازدارنده‌ای که با سرعت و دقت اعمال شود مبارزه ریشه‌ای با فساد ممکن نخواهد بود.
