به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حجت‌الاسلام میرمجید سیدقریشی معاون فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها شب گذشته در برنامه تلویزیونی «تیتر امشب» که با موضوع برررسی کرسی‌های آزاد اندیشی از شبکه خبر روی آنتن رفت، گفت: مطالبه آزادی در دانشگاه‌ها در زمینه‌های علمی است و منافاتی با مسائل سیاسی و اجتماعی ندارد.
حجت‌الاسلام قریشی افزود: آزاداندیشی مبتنی بر فرهنگ است و مسئولان در دانشگاه‌ها بر فضای آزاداندیشی مؤثر هستند، اگر یک استاد اظهارنظر دانشجویی را در کلاس نپذیرد پس این دانشجو کجا می‌تواند حرف خود را آزادانه بیان کند.
وی تصریح کرد: باید بپذیریم که در تمام حوزه‌ها، تمام مخالفین ما حق اظهار نظر دارند و باید به نظر آنها احترام گذاشت.
قریشی در ادامه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب پیرامون تخصصی شدن کرسی‌های آزاداندیشی اشاره کرد و افزود: همه باید برای برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی تلاش کنند، البته وزارت علوم سهم بسزایی در برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی دارد.
معاون فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها خاطرنشان کرد: در سال گذشته بیش از 2 هزار و 200 جلسه آزاداندیشی در دانشگاه‌ها تشکیل شده است که البته این مقدار برای ما قابل قبول نیست و باید کرسی‌های آزاد اندیشی بیشتری در دانشگاه‌ها برگزار شود.
حجت‌الاسلام قریشی در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به سوال مجری که گفت این که گفته می‌شود برخی از جلسات آزاداندیشی در طبقه پنجم دانشگاه و اتاق در بسته برگزار می‌شود که به درد دانشگاه نمی‌خورد، تاکید کرد: اگر این جلسات پشت درهای بسته انجام شود به شرطی که به کف دانشگاه برسد، به درد دانشگاه می‌خورد.
وی یادآور شد: متاسفانه برخی مواقع دیده می‌شود در کرسی‌های آزاد اندیشی یک نفر می‌آید، سخنرانی می‌کند و بعد از آن جلسه را ترک کرده و حاضر نمی‌شود نظرات مخالف خود را گوش کند. این که کرسی آزاد اندیشی نمی‌شود. این فرد باید نظرات مخالف را هم بشنود ما باید کاری کنیم که این روش از بین برود.
معاون فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها در قسمت دیگری از این برنامه تصریح کرد: در جلسات آزاداندیشی باید از محافظه کاری پرهیز کرد. همچنین نباید در مقابل برخی از برخوردها که گاهی صورت می‌گیرد، جبهه گیری کرد و از همه آنها هم باید آزادانه استقبال کرد.
قریشی اضافه کرد: در کرسی‌های آزاداندیشی نباید به این شکل باشد که با کسانی که نظر موافق ما می‌دهند، موافق باشیم و با افرادی که نظر مخالف می‌دهند برخورد کنیم، ما باید به تمام مخالفان هم احترام بگذاریم.
