در سان‌فرانسیسکو در حدود 6500 بی‌خانمان وجود دارد که تمام عمر خودشان را در خیابان‌ها می‌گذرانند و بسیاری از آن‌ها ممکن است حتی سال‌ها از حمام استفاده نکنند. از همین رو موسسه‌ای به نام لاوا بر اساس طرحی که یکی از بازاریاب‌هایش داده، به فکر انجام کاری برای تهیه کردن حمام بی‌خانمان‌ها افتاده‌اند.
دونیس سندوال که ایده این طرح از او است، ایده شکل گیری چنین موضوعی را اینگونه تعریف می‌کند: یک روز در خیابان راه می‌رفتم که زنی از کنارم رد شد که بسیار کثیف بود، در همین حال گریه می‌کرد و با خودش می‌گفت من هرگز دوباره تمیز نمی‌شوم! البته شاید این زن در همان لحظه به تمیز شدن فکر نمی‌کرده و فقط جملاتی را بیان می‌کرده است، اما من با خودم فکر کرم اگر چنین فرصتی برایش پیش بیاید، چه اتفاقی می‌افتد.
اتفاق دومی که برای سندوال افتاد، یکی از سربازان جنگ ویتنام را که می‌شناخته در خیابان می‌بیند، او بعد از جنگ حالت‌های روانی پیدا کرده بود و در خیابان‌ها زندگی می‌کرد، اما در ابتدا اصلا نتوانسته بود او را بشناسد و در شکل خیلی بدی بوده است.
دونیس کارش روی این ایده را سال 2013 با این شعار که «هرکسی حق دارد تمیز باشد» شروع می‌کند. پروژه در ابتدا با یک اتوبوس که توسط شهرداری سن‌فرانسیسکو در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، شروع می‌شود. یک اتوبوس که تمام امکانات حمام کردن را دارد در جاده قرار می‌گیرد و بعد از موفقیت همان یک اتوبوس، تعدادی دیگر هم اضافه می‌شوند و در نقطه‌های مختلف شهر قرار می‌گیرند.
بعد از دو سال از طرح اولیه حال یک تیم قوی از افرادی که باور دارند حمام و دستشویی حتما نباید جای لوکسی باشد، در این موسسه کار می‌کنند تا به بی‌خانمان‌ها این شانس را بدهند که تمیز زندگی کنند. بی‌خانمان‌ها ممکن است کار نکنند و خانه نداشته باشند، اما می توانند تمیز زندگی کنند. اتوبوس آبی آن‌ها می‌خواهد تمیزی را برای این افراد به ارمغان بیاورد و امروز هر اتوبوس در هفته میزبان 2000 بی‌خانمان است.
این موسسه به دنبال استفاده از منابع موجود برای تبدیل کردن آن‌ها به وسیله‌های قابل بهره برداری است و شاید این دوش‌ها مشکلات اساسی این بی‌خانمان‌ها را حل نکند، اما موسسه لاوا توانسته به کسانی که به اولین حقوق خودشان دسترسی ندارند، خدمت کند و خودشان به دنبال گسترش این طرح در شهرهای اطراف هم هستند.
