به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مطلب پوشیده ایی نیست که هر جامعه ایی برای پیشرفت در همه زمینه های مختلف سیاسی اقتصادی علمی و صنعتی اولین چیزی که نیاز دارد یک نظام اجتماعی منسجم و با ثبات است که جامعه ما در برهه ایی بعد از انقلاب طعم شیرین آنرا چشیده است یعنی همان زمانی که در بدنه جامعه رفتارهای واحدی به عنوان ارزش شناخته شده بودند که مردم به راحتی می توانستند آنها را بر فرهنگ نهادینه در جامعه و باورهای دینی خود تطبیق دهند مضاف بر اینکه همه این ارزش ها در رفتار رهبران جامعه به روشنی قابل مشاهده بود و اساسا خود رهبران بودند که انتقال دهنده این هنجارها به عنوان ارزش در جامعه بودند مشخص است که زندگی در چنین جامعه منسجمی باور غلبه بر تمام معضلات را براحتی به مردمش می بخشد حتی اگرآن معضل جنگ هشت ساله یک ارتش مسلح به پشتیبانی قدرت های بزرگ دنیا باشد.
چه چیز انقلاب دشمنان را ترسانده بود؟
در واقع بعد از انقلاب همه چیز از جمله یک نظام اجتماعی قوی و سالم و ذخائر نفتی غنی درکنار وجود پتانسیل هوشی و مردمی قوی برای اینکه ایران تبدیل به یک اقتصاد قوی جهانی شود آماده بود و این یک زنگ خطر جدی برای غرب و شرق بود خصوصا اینکه این جامعه با این سرمایه های قوی از یک رهبری قدرتمند هم برخوردار است که بدون ملاحظه کاری های معمول در دنیای سیاست خیلی قاطعانه در مقابل تمام دنیای آنها می ایستد و با ملت های دنیا سخن می گوید و این به معنای خطر ورود این روحیه مبارز و انقلابی خصوصا به کشور های مسلمان از شمال آفریقا تا خاورمیانه و شرق و جنوب آسیا.
ما دشمن را وادار به جنگ کردیم؟
بنابراین فرهنگ و تمدن به اصطلاح پیشرفته آنها در آینده نه چندان دور بشدت در معرض خطر قرار خواهد گرفت مضافا اینکه این نگرانی هم وجود داشت که عده ایی از روشنفکران غربی هم که از مسیحیت و استدلال های کلیسائی آن مجاب نمی شدند بعد از خارج شدن اسلام از آن حاشیه ایی که خود دستگاه های قدرت با حربه های مختلف و هیاهوهای رسانه ایی ایجاد کرده بودند با مسلمانان ارتباط بگیرند و به اسلام روی آورند.
بنابراین هر چه زودتر دست به کار شدند ابتدا به منظور مختل کردن قدرت تفکری انقلاب به ترور دانشمندانی مثل شهید مطهری و شهید بهشتی و دیگر شخصیت های انقلاب پرداختند و نیروهای مخالف را در داخل و خارج مسلح و مجهز کردند که محل بحثش اینجا نیست حتی کودتای نظامی را هم از گزینه های خود حذف نکردند که معروف ترین آن کودتای ناموفق نوژه است در ضمن همه این کارها؛ رسانه های ابرقدرت های شرق و غرب با یوروش پرحجم علیه اسلام و انقلاب در حال آماده کردن افکار عمومی جهان برای یک جنگ همه جانبه و تمام عیار با جمهوری اسلامی ایران بود.
انقلاب؛ جنگ و ملتی که با تغییر ارزش ها مقاوم شده اند
حال زمان این رسیده بود که این انسجام ارزشی و اجتماعی در یک جنگ طولانی هشت ساله خودش را نشان دهد طولی نکشید که مقابله با دشمن متجاوز و دفاع از وطن تبدیل به یک " ارزش اجتماعی " شد به این صورت تمام ارزش های دینی مردم در قالب مقابله با یک دشمن واحد فرصت بروز و ظهور پیدا کرده بودند و از طرفی خود جبهه هم مقوم جدی برای همه این ارزش ها بود حتی جبهه خیلی بیشتر از انقلاب توانسته بود ارزش های دینی را فعال کند وانسجام اجتماعی را به حد اعلای خود برساند و اساسا جبهه تبدیل شده بود به یک محل برای عقیده سازی و تغییر جهان بینی خصوصا جوانان که روح ایثار و گذشت و شهادت طلبی را نه تنها در جبهه که حتی در جامعه هم زنده کرده بود تا جایی که کنترل فضای جامعه از نظر امنیتی و اجرای قانون غالبا به صورت غیر رسمی و از طریق خود نیروهای مردمی انجام می شد.
جایگاه انسجام اجتماعی در مسیر پیشرفت کجاست؟
مشخص است که چنین جامعه ایی به لحاظ امنیتی و روانی و نظام اجتماعی در بهترین حالت ممکن به سر می برد و اداره جنگ را با تمام سختی هایش کاری ممکن می سازد؛ انقلاب و جنگ یک نظام اجتماعی فعال و سالم را پی ریزی کرد که خود پایه اساسی هر پیشرفت از جنبه های مختلف اقتصادی صنعتی و سیاسی می باشد کما اینکه در شرایط سخت جنگی که همراه با تحریم اقتصادی هم بود و بسیاری از تولیدکنندگان از فروش سلاح به ایران خود داری می کردند اما با تلاش های داخلی و استفاده از ظرفیت های داخل کشور توانستیم فعالیت های تولیدی صنایع نظامی را تا حدود زیادی رونق ببخشیم تا جایی که بسیاری از ابزارهای جنگی مانند پل های شناور و قایق های تندرو و دیگر ابداعات توسط رزمندگان ارتش و سپاه و جهاد سازندگی ساخته شدند؛ بالاخص این قایق ها سخت موجب تحسین محافل نظامی غرب شده بود؛ مجله اشپیگل در آگوست 1987نوشت که آمریکا در خلیج فارس مانند یک غول نیرومند در قفسی قرار گرفته که قایقهای تندرو ایران؛ همچون حشره های قوی زهرآگین به سرعت می توانند وارد این قفس شوند و ضربه بزنند و این غول نمی تواند حرکت کند.
توسعه گران چه ارزش هایی را تحویل گرفتند؟
خود مسئله ختم جنگ که چگونه غرب تصمیم گرفت جنگ را تمام کند بسیار درس آموز و قابل بررسی جدی است که می تواند در وقایع امروز هم همان مدل رفتاری غرب و برخی جریانات داخلی را رد یابی کرد که به علت اطاله کلام از آن می گذریم هرچند که در قالب همین بحث از ابعاد اجتماعی می توان نتایج خوبی از آن گرفت.
تا اینجا بحث ما از نظر زمانی قبل از حاکمیت رسمی جریان توسعه گرا یعنی درست قبل از دولت سازندگی و مربوط به تحلیل ارزش های اجتماعی بود که آورده انقلاب و سپس دفاع مقدس بودند بیان شد که اولین لازمه اساسی برای ثبات سیاسی و پیشرفت های مختلف اقتصادی صنعتی و عرصه های دیگر داشتن یک انسجام اجتماعی است به معنای حاکمیت ارزش های متحد در بین جامعه که قابل تطبیق بر باورهای فرهنگی و دینی افراد جامعه باشد؛ در این مقطع روح ساده زیستی در بین مسولین و مردم حاکم بود مطالبه عمومی جامعه مبارزه با مصادیق استکبار و نابرابری در داخل و خارج بود؛ نه فقر شرمندگی بود و نه دارندگی برازندگی؛ نمایش ثروت به شدت تقبیح می شد گرایش به سمت ارزشهای دینی روز افزون بود در صحنه های مختلف روح ایثار گری و شهادت طلبی نیروهای مردمی قابل لمس بود و شاید حتی لفظ نیروهای مردمی هم خیلی مناسب آن برهه نباشد چرا که واقعا بین مردم و بخش زیادی از مسولین تفاوتی وجود نداشت.
اما این ارزش هایی است که انقلاب و جنگ تحویل توسعه گران دادند حال در ادامه باید به زمانی اشاره کنیم که انقلاب و دفاع مقدس جامعه را با این سطح از انسجام ارزشی به توسعه گران سپردند و در بستر شواهد تاریخی خروجی سیاست گزاری های آنان را هم در ادامه این نوشتار ببینیم.
