رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران گفت: روشنفکران توجه داشته باشند تولید علم دینی خم رنگرزی نیست تا راه چند صد ساله را در چند سال طی کرد.
خبرنامه دانشجویان ایران: رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران گفت: روشنفکران توجه داشته باشند تولید علم دینی خم رنگرزی نیست تا راه چند صد ساله را در چند سال طی کرد.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، حجتالاسلام عبدالحسین خسروپناه رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در پاسخ به این سؤال که «برخی از روشنفکران میگویند چرا به جای اینکه از علم دینی سخن بگویید، علم دینی تولید نمیکنید؟» گفت: البته باید علم دینی تولید کرد تا ادعای مدعیان علم دینی تحقق یابد لکن روشنفکران توجه داشته باشند تولید علم دینی خم رنگرزی نیست تا راه چند صد ساله را در چند سال طی کرد.
وی ادامه داد: در این چند سال کارهای فراوانی شده است که روشنفکران کشورمان آنها را نادیده میگیرند و گویا اگر چشم باز کنند و این تلاشها را ببینند، هویتشان به خطر میافتد.
خسروپناه افزود: مطالب مهم در چیستی علم دینی و روششناسی علم دینی و تولید گزارههای علم دینی در آثار دانشمندان گذشته و تولید برخی گزارههای علوم اجتماعی در دوره معاصر نمونههایی از تلاش معتقدان به علم دینیاند.
این استاد فلسفه اسلامی اظهار داشت: نکته دیگر اینکه تولید پارادایم علمی در بستر تاریخ شکل میگیرد و نباید انتظار داشت که با یک توصیهای تولید شود.
* جریانشناسی علم دینی در ایران
مؤلف کتاب «تولید و تکوین علوم انسانیِ اسلامی» معتقد است: چهار جریان علوم دینی امروز در ایران فعالیت دارد؛ جریان اول که به تعبیر جریان مخالفان دین مطرح میشود که با رویکرد علم مدرن همراه است، یعنی علم مدرن را پذیرفتهاند و به آن عقیده دارند. این گروه عدهای هستند که به طور مطلق با علوم دینی مخالف هستند مانند دکتر سروش.
به گفته خسروپناه، جریان دوم، جریان موافقان دینی با رویکرد مدرنیته ستیزی هستند؛ افرادی که از علوم دینی دفاع میکنند و قصد تولید علمی را دارند که هیچ ارتباطی با علم مدرن نداشته باشد زیرا علم مدرن را قبول ندارند. اخباریون جزء این دستهاند.
وی جریان سوم را موافقان علوم دینی با رویکرد پست مدرن معرفی کرد و افزود: این افراد به جهانهای متعدد اعتقاد دارند و علم دینی را مبتنی بر نسبیگرایی معرفت شناختی مطرح میکنند.
خسروپناه درباره جریان چهارم علم دینی در ایران خاطرنشان کرد: موافقان علوم دینی با رویکرد غربگزینی و انتقادی هستند؛ یعنی نگاهشان به غرب نگاه مطلقاً سلبی و ایجابی نیست و نمیگویند چون غرب مدرن است باید بپذیریم و یا اینکه کاملاً رد کنیم.