فیلم سینمایی آس و پاس از کارگردانی که با رزومه و سابقه اش ثابت کرده علاقه عجیبی به ساخت فیلم هایی دارد که با مضمون رقص و آواز همراه باشد، نمونه اش فیلم شانس عشق تصادف، شارلاتان، شیر و عسل و فیلم سینمایی کما که نسبتا فیلمی قدیمی است.
آرش معیریان کارگردانی است که به نظر میرسد در کار و حرفه اصلیش یعنی تدوین فیلم بسیار مفید تر و موثر تر از کارگردانی باشد.
فیلم سینمایی آس و پاس ساخته آرش معیریان فیلی سراسر پوچ و گاهی مبتذل با کنایه ها و طعنه های نیش دار سیاسی میباشد.
وقتی به تماشای این فیلم مینشینیم احساس فردی را داریم که به یک جشن عروسی پر زرق و برق دعوت شده . آس و پاس فیلمی که فیلمنامه اش از اساس مشکل دارد و بیشتر با تکیه بر شیرین کاری های بازیگرانش ساخته شده. تنها بازیگری که گاهی فیلم را در حد خودش جلو میبرد مهران غفوریان است که آن هم بر پایه استعداد ذاتی خودش در کمدی این بار را به دوش میکشد.
هر چه که میگردیم یک نقطه مثبت در این فیلم پیدا نمیکنیم و حتی جلوه های ویژه فیلم هم آنچنان توجهات را جلب نمیکند.
یک نکته در فیلم وجود دارد که مطرح نکردنش ضربه مهلکی به شعور مخاطب محسوب میشود. در انگشت شست دست چپ یکی از بازیگران زن فیلم حلقه ای وجود دارد و در تمام طول فیلم به نوعی با آن خودنمایی میکند . وجود حلقه در انگشت شست در نمادگرایی سینمایی و پیامی را انتقال میدهد که بدون هیچ گونه جبهه گیری، قضاوت و فهم موضوع را به عهده مخاطب میگزاریم.
اصغر نعیمی نویسنده فیلم در یکی از برنامه های تلویزیونی بحث معاش را مطرح کرد و اینکه خود و هم صنفان خود را نگران معاش مردم دانست اما فیلم آس و پاس با نویسندگی نعیمی به هیچ وجه دغدغه معیشت را ندارد و اکثر سکانس های فیلم در فضای که منسوب به افراد متمول و مرفه هست فیلمبرداری شده و در نتیجه نگرانی او درباره معیشت مردم واقعا جالب است.
سخن آخر اینکه ساخت چنین فیلم هایی نظیر آس وپاس ، 50کیلو آلبالو و... ضربه بسیار مهلک و کشنده برای سینمای ایران و علی الخصوص ژانر کمدی محسوب میشود . متاسفانه باید به این نکته اعتراف کرد که با ساخت چنین آثاری سینمای ما به سمت ناکجا آباد میرود و قدم در بیراهه میگذارد که مقصدی نامعلوم دارد.
