دولت پارادوکسیکال

خبرنامه دانشجویان ایران: امین خلیق// بارها شنیده شده که طیف حامی دولت از روند تیم رسانه ای و تبلیغاتی آن انتقاد کرده اند، به صورتی که حتی مدتی قبل مرحوم هاشمی رفسنجانی عملاً ناکارآمدی تیم رسانه ای دولت را گوش زد کرد.

انتقاد درون جبهه ای از تیم رسانه ای دولت تنها موقعیت انتقاد از عملکرد دولت را به عملکرد دسته ای از دولت انتقال می دهد و آنچه که در پس چنین طرز فکری نهفته است، زحمات  بیش از حدی ست که در مقابل دوربین و چشم های مردم قرار نگرفته است و از آنجایی که تیم رسانه ای در عرصه ی نمایش خدمات سستی کرده است، پس نقد آن لازم است.

چنین عملی مانند این است که بگوییم چرا کسی در هوای پاک تهران قدم نمی زند در این سوال نیز هوای پاک تهران به صورت یک پیش فرض درآمده است اما آیا واقعا اشکال از افرادی ست که نمی خواهند در هوای پاک قدم بزنند؟!

و اما روند انتقاد از تیم رسانه ای را می توان در یک قالب پارادوکسیکال بررسی کرد. روندی که پس از جوان مرگ شدن برجام در حال رشد و افزایش است. در این روند تیم رسانه ای دولت با توجه به اقداماتی از جمله خرید هواپیما و مسائل این چنینی سعی دارد به فضای سیاسی جامعه ضربه بزند و باعث ایجاد موج هایی در جامعه بشود ولی اینگونه ضربه ها پس از مدتی به خاطر تداوم نداشتن و قابل لمس نبودن برای اکثریت جامعه نیاز به تکرار خواهد داشت در همین راستاست که دولت حتی از حادثه ی تلخ پلاسکو استفاده کند تا بتواند جامعه را در محیط رسانه ای خودش به جریان بیاندازد، این در حالی ست که اگر حادثه ی پلاسکو نیازمند کمیته ی بحران بود.

یقینا سیل در سیستان نیز با تحت تأثیر قرار دادن صدها خانوار نیازمند کمیته ی بحران می بود؛ در این جاست که عمل پاردوکسیکال دولت قد علم می کند و تمام زحمات تیم رسانه ای دولت را به یغما می برد. در این روند هر چه تیم رسانه ای دولت در بزرگنمایی تلاش ها و دستاوردهای دولت تلاش می نماید در واقع به ایجاد یک شکاف در بین واقعیات و ذهنیات کمک می کنند. نمود شکست چنین پروژه ای را می توان در انتخابات مجلس خبرگان دید که رئیس جمهور نه تنها در مقام اول نایستد بلکه به رتبه ی سوم بسنده کرد.

در نتیجه اگر طیف طرفدار دولت واقعا به فکر وجهه ی دولت در بین مردم هستند به جای فشار بر تیم رسانه ای دولت باید برای ملموس شدن دستاوردهای دولت که تا کنون تنها رکود قابل لمس بوده است تلاش نمایند؛ در غیر این صورت دولت پارادوکسیکال روحانی تبدیل به رقیب اصلی روحانی در انتخابات می شود و کمترین تأثیر آن ثابت ماندن سبد آرای روحانی خواهد بود.