به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، در تاریخ 28 می سال 1998 انتشار خبر آزمایش موفقیت‌آمیز بمب هسته‌ای توسط پاکستان، دنیا را به تعجب وا داشت.
پاکستان با آزمایش موفق پنج بمب هسته‌ای در ایالت بلوچستان توانسته بود نخستین کشور اسلامی و هفتمین کشور جهان شود که به قدرت اتمی دست پیدا کرده بود.
این آزمایش‌ها در آینده پاکستان و توانایی مقابله با تهدید همیشگی توسط هند، تاثیر بسزایی گذاشت.
هند که تنها چند هفته قبل از آزمایش اتمی پاکستان، بمب هسته‌ای خود را آزمایش کرده و خود را قدرت بلامنازع منطقه می‌دانست با انتشار خبر آزمایش اتمی پاکستان، رژیم صهیونیستی را همراه خود کرده و از تمامی راهکارهای ممکن برای مقابله با پاکستان و تحریم این کشور استفاده کرد.
حتی «بیل کلینتون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا با نواز شریف که در آن دوره نیز نخست‌وزیر پاکستان بود بیش از 10 بار تماس گرفته و در مقابل ارائه کمک کلان مالی خواستار توقف برنامه‌های هسته‌ای شد ولی پاکستان بدون توجه به تهدیدهای قدرت‌های جهانی در چنین روزی پنج بمب هسته‌ای را در کوه‌های چاغی آزمایش کرده و «فریاد تکبیر» خود را جاودانه کرد.
گفتنی است برنامه‌های هسته‌ای پاکستان از سال 1974 به دستور «ذوالفقار علی بوتو» و توسط دکتر عبدالقدیر آغاز شد و این کشور از این سال شروع به افزایش مقادیر اورانیوم خود کرد، تلاش دانشمندان پاکستانی سال‌ها طول کشید تا به نتیجه رسیده و جامعه جهانی پاکستان را به عنوان یک قدرت اتمی قبول کردند.
گزارش‌ها حاکی است پاکستان سالانه 10 بمب اتم جدید تولید می‌کند و تاکنون بیش از 100 بمب اتم را به داشته‌های خود افزوده است.
هر چند با وجود ادعای دولتمردان اسلام‌آباد، این کشور عملا نتوانسته از قدرت اتمی برای حل مشکلاتی چون معضل برق در کشور خود استفاده کند ولی داشتن قدرت اتمی سایه بسیاری از تهدیدهای هند و متحدان آن را از پاکستان دور کرده است.
