به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فرهیختگان، کنکور که تمام شد دانشگاههای مختلف بر اساس رتبه‌هایی که داوطلبان کسب کرده‌اند از آنها برای مصاحبه تخصصی دعوت کردند. مصاحبه‌ای که حالا به یکی ازدغدغه‌های داوطلبان تبدیل شده است، چرا که گاه ممکن است فردی با رتبه برتر به دلایل مختلف از حضور در دانشگاه باز بماند.
مصاحبه‌ها خود جریان و حاشیه‌هایی منحصربه‌فرد دارد. به‌خصوص امسال که دانشگاههای تهران هر کدام ساز خود را زده‌اند. به طوری که داوطلبانی که به مصاحبه دعوت شده بودند معتقدند که رتبه آنها در نمره قطعی مصاحبه‌شان تاثیری نداشته است. عدم توجه به ظرفیت‌های قانونی و دعوت بیش از اندازه از پذیرفته‌شدگان، گاهی نامناسب بودن محل مصاحبه و تداخل زمانی چند مصاحبه برای یک داوطلب در دانشگاههای مختلف از جمله مسائلی بود که داوطلبان دوره دکتری امسال با آن درگیر بوده‌اند.
از سوی دیگر داوطلبان موظف بودند هزینه 100 تا 500 هزار تومانی برای حضور در مصاحبه را متقبل شوند، چیزی که صدای داوطلبان دوره دکتری را درآورده است. همه اینها مسائلی است که باعث شده داوطلبان نارضایتی‌های فراوانی درباره روند مصاحبه‌های تخصصی داشته باشند. برخی از این داوطلبان که به دانشگاههای علامه طباطبایی، الزهرا، خوارزمی و تهران دعوت شدند و مایل نبودند از آنها نام برده شود، دغدغه‌های خود را در این باره با «فرهیختگان» در میان گذاشته‌اند که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید.
ما اعتراض داریم چون زمان ما را تلف کرده‌اند. اگر می‌خواهید کار عادلانه باشد نیازی به مصاحبه نیست... مگر سنجش صلاحیت عمومی دانشجویان را بررسی نمی‌کند. برای بررسی سوابق پژوهشی هم با علم امروز می‌توان مدارک را آپلود کرد یا یک گروه از طرف سنجش حضوری مدارک را بررسی کنند.
متاسفانه در مقطع دکتری مصاحبه جایی برای رابطه بازی شده است. درست است که ۵۰ درصد رتبه تاثیر دارد و ۵۰ درصد مصاحبه، ولی همین‌طور که می‌بینیم تاثیر مصاحبه به مراتب خیلی بیشتر است. یکی با رتبه ۸۰ و ۵۰ قبول می‌شود ولی رتبه یک یا سه و برخی از تک‌رقمی‌ها قبول نمی‌شوند. کاملا مشهود است که استادان به‌طور ناعادلانه در مصاحبه نمره می‌دهند. به‌طوری که اگر رتبه یک را نخواهند به او نمره حد نصاب نمی‌دهند، مصاحبه باید محلی برای بررسی فعالیت‌های پژوهشی داوطلب باشد.
من یک مقاله ISI، دو مقاله علمی پژوهشی، سه مقاله برای همایش علمی، یک ترجمه، گواهی رتبه اول و کارشناسی‌ارشد در رشته مشاوره از دانشگاه علامه را دارم، اما در مصاحبه قبول نشدم.
من از دانشگاه الزهرا شاکی هستم؛ الزهرا امسال اصلا معلوم نیست چه رتبه‌هایی را گرفته است. متوجه نمی‌شوم این دانشگاه چه چیزی برایش مهم بوده؟ رتبه که مهم نبوده ظاهرا، رزومه هم اهمیتی نداشته است.
به دانشگاه خوارزمی هم باید اعتراض کرد. من خوارزمی بودم و انتخاب اولم هم اینجا بود. اعتراضم این است که در مصاحبه این دانشگاه خیلی دل بخواهی عمل شده است، اصلا رزومه مرا حساب نکرده‌اند.
من اعتراض به دانشگاه خاصی ندارم، چون رتبه‌ام خیلی خوب نشد، ولی فکر می‌کنم مصاحبه یک چیز ظاهری است، اگر برای مقطع دکتری مصاحبه نباشد، مثل رشته پزشکی می‌شود که هیچ‌ایرادی هم ندارد.
من رتبه‌ام ۱۲ شده و فارغ‌التحصیل دانشگاه علامه با گواهی رتبه اول هستم... . الان سال دوم است که شرکت می‌کنم و سال قبل هم رتبه‌ام ۲۵ بود، اما با رتبه 12 در مصاحبه قبول نشدم.
مدل مصاحبه چهارنفری در دانشگاه علامه خیلی خسته‌کننده بود. به نظرم باید یک نظم درست و حسابی به مصاحبه‌های دوره دکتری بدهند.
چطور در پنج دقیقه می‌فهمند که یک نفر که هیچ‌رزومه‌ای ندارد و رتبه خوبی هم نیاورده، شایستگی حضور در دکتری را دارد ولی بیچاره‌ای که رتبه‌اش بهتر است و رزومه هم دارد اما ممکن است در جلسه هول شده باشد یا هر چیز دیگر، شایستگی نداشته باشد.
برخی دانشگاه‌ها حتی اسم دانشجو را به سازمان سنجش اعلام نکرده‌اند، این یعنی عملا رتبه آنها را به هیچ‌گرفته‌اند.
زمان و انرژی که دانشجو خرج می‌کند خیلی مهم است، کاش کمی هم از فشاری که به داوطلب وارد می‌شود می‌گفتید؛ از رنجی که باید آن را تحمل کند. همه می‌دانند که اگر در دانشگاههای سراسری تهران رابطه نداشته باشید قبول نخواهید شد. علاوه‌بر این، مصاحبه فرمالیته است، فقط پول دانشجو را هدر می‌دهند.
