به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دانشجویان جدیدالورود تا پیش از قبولی در کنکور و اخذ مجوز ورود به دانشگاه، در محیط مدرسه بوده‌اند، اما این روزها با ورود به دانشگاه، بسیاری از مسائل برای آنها قید «اولین» را خواهد داشت. برای مثال آنها اولین بار است که با قبولی در دانشگاهی در یک شهرستان قرار است زندگی مستقلانه و دور از خانواده را تجربه کنند و یا اینکه اولین بار است محیط دانشگاه را که شرایط آن بسیار با مدرسه متفاوت است را تجربه می‌کنند. یکی دیگر از این «اولین»ها که بسیار مهم است و ممکن سرنوشت دانشجو را در مسیری متفاوت قرار دهد، ارتباط دانشجویان با جنس مخالف است. در این گزارش قصد داریم نکاتی را پیرامون بایدها و نبایدهای ارتباط با جنس مخالف در دانشگاه مطرح کنیم و به سوالات و ابهامات احتمالی دانشجویان در این مورد بپردازیم.
یک- یادتان باشد که برای چه به دانشگاه رفته‌اید
توجه داشته باشید که علت اصلى حضور شما در دانشگاه -همانگونه که از نام این محیط پیدا است- تحصیل دانش و علم است، از این رو، ارتباط اساسى و اصلى شما با تمام افراد در این محیط، «آموزشى» است و اگر ارتباط دوستى یا اقتصادى و... برقرار شود، در مسیر تکمیل آموزش و یا مقدمه اى جهت رسیدن به اهداف آموزشى است. اما هر رفتار و یا ارتباطى که شما را از این هدف دور کند، آفت زندگى دانشجویى و انحراف از مسیر آموزش تلقى مى شود. به عبارتی دیگر، هر ارتباط دیگرى -غیر از ارتباط آموزشى- فقط یک عامل مزاحم است و باید آنها را از مسیر زندگى دانشجویى خود حذف کنید تا بتوانید به اهداف علمى و معرفتى نایل آیید. از دیدگاه تعلیم و تربیت، ارتباط با جنس مخالف، یک عامل مزاحم است و در اولین گام، سطح تمرکز شما را کاهش مى دهد. کافى است یک پیام غیر آموزشى از جنس مخالف، نظر شما را به خود جلب کند تا ساعت ها فکر و ذهن شما را به خود مشغول سازد. پس هر عمل و ارتباطى که آموزش و فعالیت تحصیلى شما را تحت تأثیر خود قرار دهد و کمیت و کیفیت دانش اندوزى شما را کاهش دهد، باید از زندگى دانشجویى تان حذف شود.
دو- مهمترین خسارت دوستی با جنس مخالف
در ارتباط دوستى با جنس مخالف، آنچه در معرض خسارت و ضرر(و یا بهتر بگوییم تهدید) قرار مى گیرد، مال، سرمایه و تحصیل دانش نیست، بلکه آبرو و پاکى است که اگر از کف رود، هرگز جبران نمى شود. آیا انسان عاقل حاضر است در یک ارتباط دوستى فاقد تعهّد لازم، حیثیت خود را در معرض آسیب و خطر قرار دهد؟ اگر این ضرر رخ داد، چه کسى آن را جبران مى کند و آیا آبروى بر باد رفته، قابل برگشت است؟ چه بسیار افرادى که هرگز گمان نمى کردند به بى آبرویى و از دست دادن آبرو و... مبتلا شوند، ولى مبتلا شدند. بنابراین، از دیدگاه روان شناختى، چون ارتباط دوستى با جنس مخالف فاقد شرایط یک ارتباط سالم است و ویژگى هاى لازم در مؤلفه هاى آن رعایت نشده، یک ارتباط شکست خورده و مقرون به آسیب است و تا زمانى که به یک تعهد طرفینى همراه با رعایت آداب و شرایط منتهى نشود، باید از آن سخت پرهیز کرد.
سه- شیوه هاى نادرست ارتباط با جنس مخالف
1. برخورد احساسى و هیجان زده؛ این رفتار بر اثر عدم شناخت صحیح از جنس مخالف است. آنان یک ابراز محبت ساده را نشانه عشقى عمیق مى دانند و هیجان زده مى شوند که معمولاً در دختران چنین واکنشى بیش از پسران به چشم مى خورد.
2. برخورد خشک و محدود؛ عده اى از جوانان، بر اساس تربیت هاى غلط، گاهى در میان خویشان و آشنایان از افراد جنس مخالف نیز اجتناب مى کنند و رفتارى سرد و یا خشن دارند. البته خشک نبودن، هرگز به معناى رعایت نکردن حدود شرعى نیست، ولى رعایت موازین شرعى هم لزوما به معناى بد اخلاقى و سرد بودن نیست.
3. داشتن روابط پنهانى؛ داشتن روابطى مثل پیام دادن از طریق شبکه‌های اجتماعی، تماس هاى تلفنى و مخفیانه و... عواقب روانى و اجتماعى بسیار خطرناکى در پى دارد که متأسفانه بیشترین آسیب، نصیب دختران مى شود.
4. افراط در معاشرت؛ بعضى از خانواده ها، به بهانه اجتماعى کردن فرزندان خود، سعى در ایجاد روابط افراط گونه بین پسر و دختر مى کنند که نوعى تبعیت کورکورانه از فرهنگ غربى است.
چهار- شیوه برخورد صحیح با جنس مخالف
به طور کلى در جامعه ما چند شیوه برخورد وجود دارد که یک شیوه آن درست و شیوه هاى دیگر غلط است. برخورد مبتنى بر شناخت و احترام متقابل، مواجهه صحیح با جنس مخالف است. در این شیوه، دختران و پسران به محض دیدن یکدیگر، خود را نمى بازند و هیجان زده نمى شوند. اینان یک نگاه و یک کلام از جنس مخالف را به عشق تعبیر نمى کنند، آن را در ذهن خود و در رؤیاهاى خویش نمى پرورانند ؛ بلکه در برخوردها در مجامع فامیلى، تحصیلى و... بسیار با وقار و سنگین برخورد مى کنند و در عین پرس و جو از احوال یکدیگر و پاسخ گویى به پرسش هاى آنان، دچار افراط در خنده و شوخى نمى شوند. آنان جنس مخالف را افرادى چون پدر، مادر، برادر و خواهر خود نمى دانند و آدابى را که از لحاظ شرعى و اجتماعى در برخورد با دیگران لازم است، رعایت مى کنند. آنان بر اثر تربیت خانوادگى، برقرارى رابطه پنهان با جنس مخالف را بى معنا مى دانند و درباره روحیات جنس مخالف، به حد کافى آگاهند و براى برقرارى روابط نزدیک و صمیمى با جنس مخالف، برنامه دارند و آن را از طریق ازدواج و فراهم آوردن شرایط مقبول اجتماعى، به تحقّق مى رسانند.
پنج- چند اصل درباره ارتباط صحیح با جنس مخالف
1. برخورد با جنس مخالف، بر اصل «تکبّر ورزى» استوار شده است. رفتار صمیمانه و چهره گشاده و لب خندان داشتن، براى مواجهه با هم جنس و محارم است، نه براى نامحرم و جنس مخالف. راه حفظ حریم و مصونیت و حرمت نهادن براى خود، «تکبرورزى» است تا ناشناسان و نامحرمان، به حریم شما بار نیابند.
2. نباید به بعضى از تأثیرات مثبت و اندک این ارتباط دل خوش کرد. باید بدانیم انسان هاى پشیمان، اندک اندک به خط قرمز رسیده، از آن عبور کرده اند. اگر شما یک قدم جلو بگذارید، باید ده قدم از ارزش هاى خود عقب نشینى کنید، جاذبه طبیعى و زیستى دختر و پسر -به ویژه در سنین جوانى- زمینه انحراف در ارتباط هاى انسانى را فراهم مى سازد. در محیط آموزشى هم نباید از آفاتى که در جاذبه هاى زیستى ریشه دارد، غفلت کنید، زیرا روابط انسانى از این ناحیه، بسیار آسیب پذیر بوده و به انحراف مى گراید.
3. محیط آموزشى، بدون ارتباط آموزشى نیست و طرف دوم این ارتباط، همیشه از جنس شما نیست. شاید شما در بعضى اوقات، مجبور به برقرارى ارتباط با جنس مخالف شوید، در این صورت، نباید از محدوده پیام آموزشى تجاوز کنید و فقط به مبادله همین نوع پیام -در صورت مستقیم یا غیرمستقیم- اکتفا نمایید.
زهره
1400/12/26 - 23:32
