به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی با عنوان «با طرح های تکراری کسی خانه دار نمی شود» نوشت:
«هر چند تسهیلات جدید برای مسکن زوج های جوان در نگاه نخست امری مطلوب است اما این تسهیلات زمانی موثر خواهد بود که جوانان توانایی پرداخت اقساط آن را داشته باشند،ضمن اینکه مبلغ وام بتواند بخش عمده ای از پول خرید مسکن را تامین کند وگرنه خیلی نمی توان به خانه دارشدن جوانان با وام امید داشت».
گفتنی است چند هفته ای است که تسهیلات جدید خرید مسکن کلید خورده است؛ وامی که بدلیل اقساط سنگین و بازپرداخت بیش از دو برابری عملا اقشار متوسط جامعه نیز امکان استفاده از آن را ندارند.
در روزهای گذشته،حمید یاری، کارشناس اقتصاد مسکن با اشاره به میزان اقساط وام جدید خرید مسکن گفته بود:«اقساط این وام به قدری بالاست که بر اساس جدول درآمدی دهک های مختلف که مرکز آمار منتشر می کند، عملا تنها ۳ دهک بالایی جامعه (دهک های درآمدی ۸، ۹ و ۱۰) توان بازپرداخت آن را دارند در حالی که این دهک ها برای خرید مسکن نیازی به چنین وام هایی ندارند...وام مسکن در تمام دنیا به این صورت است که نرخ سود آن پایین، زمان بازپرداخت اقساط آن طولانی مدت (مثلا باید معادل همان ۱۲ سال وام اصلی باشد) و مبلغ اقساط ماهانه بر اساس توان پرداخت خانوارهاست».
** نباید فقط دغدغه های زنان سرپرست خانوار را ببینیم؛ ورود زنان به استادیوم هم مهم است
«طیبه سیاوشی» نماینده مردم تهران و عضو فراکسیون امید مجلس در مصاحبه با روزنامه قانون گفت:
«ما به عنوان نمایندگان مجلس نباید فقط دغدغه‌های زنان سرپرست خانوار را ببینیم. باید دغدغه‌های دختران جوان را نیز لحاظ کنیم... منتقدان حضور زنان در ورزشگاه‌ها اطمینان داشته باشند که با ورود بانوان به اماکن ورزشی، فسادی رخ نمی‌دهد.
باید بپذیریم که زنان نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند. در شرایطی که بیشتر جمعیت کشور در شهرها زندگی می‌کنند، باید سرگرمی‌های لازم برای پرکردن اوقات فراغت مردم فراهم شود. برخی به صورت مداوم به من انتقاد می‌کنند که اولویت زنان ایرانی حضور در ورزشگاه‌ها نیست. چرا آن افراد تصور می‌کنند که پرشدن اوقات فراغت، اولویت مردم نیست؟ چرا فکر می‌کنند اگر ۱۰۰ هزار تومان به حقوق مردم اضافه شود، تمام مشکلات حل می‌شود؟ مردم تنها دغدغه‌شان پول نیست».
در ماههای اخیر اصلاح طلبان بارها و بارها مسئله حضور زنان در ورزشگاه برای تماشای مسابقات مردان را مطرح کرده اند. حال سوال این است که جریانی که برای حضور زنان در ورزشگاه در جایگاه تماشاچی خود را به آب و آتش می زند و نگران نشاط و سلامت روح و روان و جسم زن ایرانی هستند با خود اندیشیده است که اولویت با کدام است؟ ورزش یا به تماشای ورزش نشستن؟! چقدر کار درست و درمان و اصولی برای رواج ورزش‌های همگانی، سالم و کم هزینه زنان انجام داده اند؟ آیا زنان مسلمان جامعه ما بیش از آنکه مشتاق حضور در ورزشگاه باشند به دنبال مکانی مناسب و استاندارد برای ورزش کردن نیستند؟
سوال دیگری که در افکار عمومی ایجاد می شود این است که در دوره‌ای که بانوان جامعه دغدغه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی عدیده‌ای داشته و معضلات بسیار مهم‌تری برای حل و فصل دارند،آیا حضور بانوان در فضای نامناسب ورزشگاه دغدغه چند درصد از بانوان جامعه است؟!
گفتنی است روزنامه های اصلاح طلب در حالی به حامی پروپاقرص ورود بانوان به ورزشگاه‌ها بدل شده که در زمان دولت نهم رویه‌ای دیگر را پیش گرفته بود و علیه ورود زنان به ورزشگاه مطالبی را منتشر می‌کردند. برای نمونه روزنامه آفتاب یزد در مطلبی با عنوان « یک دست دستور چند اشکال» نسبت به حضور زنان در ورزشگاه واکنش منفی نشان داده و نوشته بود:«این دستور رئیس‌جمهور در اولویت کارهای کشوری نیست و اصولگرایان که این انتقادات را به کار دولت اصلاحات وارد می‌کردند خود نیز بایستی به این موضوع واقف باشند که اولویت‌های کشور چیز دیگری است»
** آزادی پس از بیان به روش فراکسون امید!
«احمد مازنی» عضو فراکسیون امید مجلس در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت:
«اصل آزادی بیان در قانون اساسی مورد تاکید قرار گرفته و حق مردم است که نظرات‌شان را در چارچوب قانون بیان کنند و مهم‌تر از آن، آزادی پس از بیان است که پس از بیان نظرات ازسوی افراد، در مراحل بعدی در گزینش‌ها، تاییدصلاحیت‌ها و دیگر مقاطع به‌دلیل بیان یک انتقاد یا طرح یک امر به معروف یا نهی از منکر برای شهروندان ایجاد مشکل نشود».
گفتنی است در اسفند سال گذشته ،۳۴ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از جمله «محمدرضا عارف» رئیس فراکسیون امید و برخی دیگر از چهره‌های اصلی آن، اقدام به ارائه طرحی دو فوریتی کردند که براساس آن فردی که در مراسم سخنرانی سؤالی بپرسد که این سؤال موجب جلب توجه شود، به شش ماه تا دو سال حبس محکوم شود!
طرح دو فوریتی نمایندگان عضو فراکسیون امید برای دستگیری منتقدین و سوال کنندگان در مراسمات رسمی و غیررسمی، با واکنش بسیار منفی افکار عمومی مواجه شد.این اتفاق تناقض ادعای آزادی‌خواهی و آزادی بیان اصلاح طلبان با عملکرد آنها را به نمایش گذاشت.
اصلاح طلبان همواره با ویترین رنگارنگی از شعارها ظاهر شده‌اند و پیش از این بارها شعار «دانستن حق مردم است» را عنوان کرده‌اند.نکته قابل توجه اینجاست که «احمد مازنی» نیز جزو امضاکنندگان این طرح بود.
