در بین دانشجویان نسبت به این فعالیت‌های ورزشی دو نگاه وجود دارد. نگاه اول مبتنی بر تفرح صرف است که فقط برای پر کردن اوقات فراغت مورد توجه و استفاده قرار می‌گیرد. اکثر دانشجویانی که از امکانات ورزشی دانشگاه استفاده می‌کنند هم به این نگاه نزدیک‌تر هستند. البته که دانشجویان غیر بومی و خوابگاهی، فرصت بیشتری برای استفاده از این امکانات ورزشی در اوقات فراغت را دارند.
نگاه دوم کاملا کاربردی و آینده‌نگر است. دانشجویانی که برای کسب مهارت و فعالیت جدی در یک یا چند رشته‌ی ورزشی خاص پا به میدان می‌گذارند و جلو می‌روند. دانشجویانی که تصمیم می‌گیرند یک ورزش را به طور حرفه‌ای آغاز کنند و در مسیر آن پیشرفت کنند و حتی به سطوح ملی و جهانی نیز قدم بگذارند. این مسئله اما بیشتر مبتلا به ورزش‌های تیمی در دانشگاه است چرا که اراده‌ی جمعی و تمرین و حضور مربی و فضای تمرین و ورزش، از محرک‌های اصلی این مسئله است.
دوران دانشجویی به واسطه‌ی اینکه دانشجویان در یک محیط فرهیخته و آموزشی به سر می‌برند، فرصت خوبی برای شناخت استعدادها، برنامه‌ریزی برای آینده و همچنین استفاده‌ی بهینه از امکانات رفاهی دانشگاه خود دارند. همین مسئله هم ممکن است باعث تغییر یا تعیین اصلی مسیر زندگی آن‌ها شود. دانشجویانی که اگر انتخاب درستی انجام دهند، امکان پیشرفت تا سطوح ملی و جهانی را نیز پیدا می‌کنند. به عبارت دیگر دانشگاه یکی از محل‌های مهم استعدادیابی ورزشی دانشجویان است. چه بسیار دانشجویانی که از مسیر دانشگاه به رشته‌ی مورد علاقه و نزدیک به استعدادشان هدایت شده و تا رتبه‌های برتر ملی و جهانی پیش‌رفته‌اند.
اتفاقا در ورزش‌های تیمی، امکان پیشرفت برای دانشجویان به سطوح بالاتر بیشتر است. ورزش‌های تیمی در دانشگاه به واسطه‌ی وجود حجم بالای استعدادهای جوان و انرژی مضاعف، محل بسیار مناسبی برای پیشرفت و دیده‌شدن یک به یک استعدادهای درخشان و برتر است. چاشنی انگیزه را نیز حتما به موارد فوق اضافه کنید.
تیم‌های دانشگاهی در رشته‌های مختلف ورزشی، مرتبا در لیگ‌های شهری، استانی و کشوری شرکت می‌کنند و دست آخر نیز تیم ملی دانشجویان متشکل از تجمیع استعدادهای برتر و خاص در هر رشته‌ی ورزشی، به مسابقات قاره‌ای، جهانی و حتی المپیادهای ورزشی ویژه‌ی دانشجویان راه پیدا می‌کنند.
این ظرفیت به تنهایی می‌تواند فرصتی برای شناسایی استعدادهای برتر و استفاده از آن‌های در سایر عرصه‌ها و میادین مهم ورزشی شود و اینگونه یک یا چند ورزشکار حرفه‌ای وارد چرخه‌ی ورزش کشور شوند.
این مسیر اما تفاوت‌هایی با سایر مسیرهای ورود یک ورزشکار به چرخه‌ی ورزش حرفه‌ای کشور دارد. دانشگاه به راحتی این ظرفیت را در اختیار استعدادهای درخشان قرار می‌دهد اما در بیرون از دانشگاه، پای دلالان و سوداگران و دست‌های پشت پرده‌ی ورزش‌های حرفه‌ای کشور باز می‌شود. جایی که بدون پارتی و آشنایی، امکان پیشرفت در هیچ یک از رشته‌های ورزشی به ویژه رشته‌های تیمی تقریبا وجود ندارد.
برای دانشجویانی که علاقه‌ی بسیاری برای رسیدن به این مرحله از ورزش حرفه‌ای را دارند، بهترین مسیر برای پیشرفت و دیده شدن، حضور در تیم‌های دانشگاهشان است. پس فرصت را از دست ندهید و حداقل برای تفریح هم که شده، بعد از ورود به دانشگاه و انجام امور آموزشی و روی روال افتادن فعالیت‌های درسی، به سراغ امکانات ورزشی دانشگاه، نحوه‌ی عضویت در تیم‌های مورد علاقه و ... بروید تا از این غافله عقب نمانید.
* گزارش از امیرمحمد بهشت‌آئین
