به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «مردی بدون سایه» با حضور کارگردان، تهیه‌کننده، بازیگران و دیگر عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در این نشست، علی مصفا در مورد تکراری بودن نقش‌های خود گفت: خوشحالم که این آخرین بار است که در این جشنواره حضور دارم. علت این که نقش‌هایم را یک جور بازی می‌کنم این است که آن‌ها را من بازی می‌کنم و کس دیگری بازی نمی‌کند. به نظرم می‌رسد که بازی در این نقش، این شکلی مناسب بوده است و این کار کارگردان است که در مواجهه با من بگوید که این‌گونه بازی کنم یا خیر.
علیرضا رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر گنگ بودن دیالوگ‌های این فیلم گفت: شاید فیلم‌های دیگر زیادی روشن است.
لیلا حاتمی در مورد نقش خود صحبت کرد و گفت: آقای رئیسیان بسیار مایل بودند که این نقش را بازی کنم و از داستان فیلم نیز خوشم آمد. من چندین بار با آقای رئیسیان کار کرده‌ام و بازی در این کار یک تصمیم جدید نبود و در راستای بازی در فیلم‌های قبلی‌مان بود.
رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر انتهای باز این فیلم گفت: یک جمله معروف وجود دارد که می‌گوید هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود. به تعداد کسانی که فیلم را می‌بینند، دیدگاه مختلف وجود دارد. البته به نظرم این گونه نیست که فیلمی که بین خیال و واقعیت حرکت می‌کند، گنگ باشد و به نظرم برای خیلی‌ها روشن بوده است و این را از خیلی‌ها شنیده‌ام.
رئیسیان در مورد بدبینی شخصیت اصلی فیلم گفت: در فیلم دلایل زیادی برای این مساله وجود دارد. او می‌گوید که از شدت علاقه، آدم در شرایطی قرار می‌گیرد که دست به کاری می‌زند که دیگران او را تقبیح می‌کنند. در حقیقت، مجموعه شرایط، باعث می‌شود که او یک مسیری را طی می‌کند که به نقطه جوش می‌رسد. حداقل 7 نکته وجود دارد که باعث می‌شود شخصیت اصلی به بدبینی فزاینده برسد.
رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر اعلام نام سرمایه‌گذاران این فیلم گفت: فارابی 4 بار اعلام کرد که از ساخت این فیلم حمایت کرده است البته باید بگویم که حمایت نکرد و مشارکت کرد. یعنی ممکن است که سود هم ببرد. ما هم خواستیم که شفاف کنیم و بگوییم که چه کسانی در این فیلم سهم داشتند. باید اشاره کنم که بیش‌ترین سهم در ساخت فیلم، برای خود من است.
رئیسیان در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر دوپاره بودن این فیلم گفت: این فیلم دوپاره نیست. ما می‌خواستیم بگوییم که چه اتفاقی می‌افتد که یک زندگی آرام و با روند عادی، بحرانی می‌شود. قصد داشتم که داستان فیلم را از اول پیچیده نکنیم و می‌توانستیم از یک سکانس قتل آغاز کنیم در این فیلم می‌خواستیم بگوییم که چه اتفاقی می‌افتد که جریان عادی زندگی عوض شده و شخص را وادار به واکنش‌های سنگین می‌کند. این‌گونه نیست که بخواهیم یک پیام روشن و واضح را به مخاطب منتقل کنیم. خصوصا این فیلم که بین خیال و واقعیت سیال است. سو ظن بیش از حد می‌تواند بحران‌های غیر قابل بازگشت ایجاد کند.
علیرضا رئیسیان در انتهای این نشست گفت: به نظرم برخی از فیلم‌هایی که در یکی دو سال اخیر می‌بینید، آخرین تولیداتی است که مسیری را برخلاف دو جریان موثر سینمای ایران یعنی فیلم‌های تجارتی و سفارشی طی می‌کنند. همه ما باید جدی باشیم که اگر حضور این سینما مهم است، ادامه پیدا کند. باید بگویم که شرایط برای فیلم‌هایی که بخواهند استقلال خود را در بیان هنری و صنعتی سینما حفظ کنند، سخت است. به نظر می‌رسد که نسل اول سینمای ایران کاملا محو شده است و سینماگران نسل دوم، یعنی دهه 60 به جز یکی دو مورد، فیلم سازی برایش سخت شده است. به نظرم یکی از کمک‌های مهم رسانه به سینما در همین مقطع می‌تواند صورت بگیرد. کمک کنند که نگذارند فضای دو قطبی سینما، یعنی درام اجتماعی و درام انسانی از بین برود. تولید، نمایش و گذر از مسیرهای اداری ساخت، بسیار سخت شده است. من این هشدار را در این جشنواره می‌دهم که فیلم‌هایی که می‌تواند اثر اجتماعی و عاطفی بر بیننده بگذارد به سمت غیر ممکن شدن می‌رود. باید تمام تلاش خود را بگذاریم که فیلم‌سازان این نوع نگاه و نگرش تمام نشوند.
کارگردان فیلم «مردی بدون سایه» در مورد محدودیت این فیلم برای نمایش گفت: این فیلم برای زیر 12 سال توصیه نشده است. متاسفانه قتل‌های ناموسی بسیار فجیعی رخ می‌دهد و ما می‌خواستیم بگوییم که این روند اصلا درست نیست.
