هرچند خاک خشک است باران اگر نبارد
باران بگو خدایا! زین بیشتر نبارد
طوفانِ نوح آیا در پیش‌روی داریم؟
یکبند صبح تا شب، شب تا سحر نبارد
چیزی نمانده باقی از پشتِ بامِ هاجر
جَرجَر بگو خدایا! بر بام و دَر نبارد
سیلاب بُرد با خود، نوروزِ نازنین را
با برکت است امّا… نه! اینقدَر نبارد
از دست رفت جنگل، جالیز و جلگه هم آه!
اینگونه بی‌محابا بر جوی و جَر نبارد
طغیانِ رود رد شد از خطِّ قرمزِ گل
رگبار پشتِ رگبار، خوف و خطر نبارد
این شاخه‌هایِ نازک! آن ساقه‌هایِ نورس
باران بگو ببارد، تیر و تبر نبارد
شَر شَر ببارد و نرم، نه سیل‌وار و بی‌شرم
هرجور که دلش خواست، بر رهگذر نبارد
پلکی بگو بخوابد این ابرِ فتنه در مُشت
بی‌دردِ سر ببارد، با دردِ سر نبارد
افروخت آتشِ داغ در کوی و برزن و باغ
یارب! به جایِ باران جزِّ جگر نبارد
چشم این‌چنین که ترسید از ابر و باد و باران
از آسمان خدایا! حتّی گُهَر نبارد
***
خواندم نمازِ باران، گریان به سوگِ باران
باران دگر نبارد، باران دگر نبارد
نوروز ۱۳۹۸
