1- هر قدر که یک رشته‌محل را در انتخاب رشته به عنوان اولویت بالاتری انتخاب کنیم، شانس دعوت به مصاحبه بیشتر است.
ترتیب انتخاب رشته تأثیری در شانس دعوت به مصاحبه ندارد. یعنی دعوت به مصاحبه دانشگاه‌های مختلف بر اساس نمره داوطلبان صورت می‌گیرد و انتخاب یک کدرشته‌‌محل به عنوان اولویت اول یا آخر تأثیری در کاهش یا افزایش شانس دعوت‌شدن به مصاحبه آن کدرشته نخواهد داشت.
2- در بسیاری از دانشگاه‌ها تا دانشجوی ارشد خودشان وجود داشته باشند ما شانسی نداریم، پس این‌ها را انتخاب نکنیم.
یکی از باورهایی که می‌تواند موجب دلسردی و از دست رفتن اعتمادبه‌نفس در داوطلبان شود این است که افراد تصور می‌کنند اگر در دانشگاهی، دانشجوی کارشناسی ارشد یا فارغ‌التحصیل همان دانشگاه وجود داشته باشد، دیگر جایی برای قبولی آنان در آن دانشگاه نمی‌ماند. هر چند، نمی‌توان تأثیر مثبت شناخت و آگاهی قبلی اساتید را نسبت به دانشجویان خودشان در امتیازدهی انکار کرد، تعمیم این امر به همه مصاحبه‌گران و همه دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها نادرست است.
ذکر دو نکته در این زمینه خالی از لطف نیست. نخست این که افرادی بوده‌اند که در دانشگاه خودشان پذیرفته نشده‌اند. ممکن است ذهنیت استاد از آن دانشجویان، به جای مثبت، منفی باشد که عکس قضیه اول اتفاق خواهد افتاد. یعنی در این صورت، شناخت مصاحبه‌گر از دانشجو به ضرر او خواهد بود.
یا این که بسیاری از مصاحبه‌گران، رعایت عدالت را در پذیرش دانشجویان دکتری، سرلوحه کار خود قرار می‌دهند و بنابراین تفاوتی بین داوطلبان قائل نمی‌شوند.
دیگر این که، معمولاً در فهرست دعوت‌شدگان مصاحبه بسیاری از کدرشته‌ها، تعداد دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان همان دانشگاه، کمتر از ظرفیت پذیرش دکتری در آن کدرشته است و به هر صورت حتی اگر همه آنان در آن کدرشته پذیرش شوند، باز هم جایی برای دیگران می‌ماند.
3- فهرست دانشگاه‌هایی که می‌توان در مصاحبه آن‌ها شرکت کرد محدود است، بنابراین دانشگاه‌هایی انتخاب کنیم که شانس قبولی بیشتری داریم.
چند سالی است که دعوت به مصاحبه دکتری دانشگاه‌ها بر اساس نمره تراز صورت می‌گیرد و همه کسانی که تراز آن‌ها بالاتر از تراز مدنظر دانشگاه باشد، به مصاحبه دعوت خواهند شد و محدودیتی در این خصوص وجود ندارد.
