به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت: علی صوفی وزیر دولت اصلاحات در روزنامه آفتاب یزد نوشت: حسام‌الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور درحالی نسبت به عدم به‌کارگیری تجربیات دوره اول دولت از سوی روحانی برای بهبود اوضاع اعتراف می‌کند که خود از دولت است. از این رو، باید اذعان داشت که متأسفانه روحانی در کنار خود افرادی دارد که به هیچ روی حاضر به قبول این واقعیت‌ها نیستند و معلوم نیست که افرادی نظیر واعظی هم به اعتراف آشنا اعتقاد داشته باشند. درحالی که روحانی دولت را کاملاً به واعظی سپرده است، حال آنکه مردم به روحانی رأی دادند. بنابراین واعظی به عنوان رئیس دفتر نباید این همه اختیار داشته باشد اما معاون اول رئیس جمهور بگوید من حتی اختیار تغییر منشی‌ام را هم ندارم. این مسائل مواردی است که از درون دولت خارج می‌شود.
اگر جهانگیری این اختیار را ندارد پس چه کسی باید داشته باشد. وقتی اعتدالگرایان روحانی را به سمت و سوی عملکرد حزبی تشویق می‌کنند و رئیس جمهور به خاطر حزب اعتدال و توسعه همه چیز را به واعظی بسپارد به طور قطع به سادگی نقش اصلاح‌طلبان را در انتخابات ۹۶ انکار می‌کند. به طور قطع با وجود چنین وضعیتی، روحانی بی‌انگیزه می‌شود تا آنجا که او به تازگی در دیدار با فعالان سیاسی به حدود اختیاراتش اعتراف کرد.
حال آنکه به راستی اگر روحانی از همان ابتدا می‌دانست که اختیاراتش محدود است چرا مسئولیت به این سنگینی را قبول کرد تا آنجا که سعید حجاریان به او پیشنهاد استعفا داد؟ او اگر به این مسئله آگاه بود چرا اجازه داد اصلاح‌طلبان همه حیثیت خود را صرف پیروزی خود کنند به همین دلیل باید اذعان داشت که سخنان رئیس جمهور درباره حدود اختیاراتش به هیچ روی قابل دفاع نیست و ادامه این وضع با توجه به نداشتن انگیزه از سوی دولت برای بهبود اوضاع به زیان روحانی است.
وضعیت نباید به‌گونه‌ای باشد که امروز از استعفای ایشان سخن به میان بیاید و یا مجلس بخواهد به بی‌کفایتی او رأی دهد و یا افرادی از طریق ساز و کارهای مورد پیش‌بینی بخواهند وارد کار شوند. زیرا روحانی همچنان دوسال دیگر باید در راس دولت باقی بماند و کارهای بسیاری برای انجام دادن دارد و این زمان، مدت کمی نیست.
در حالی که دولت دوم اصلاحات از نظر خود اصلاح‌طلبان، دولتی به مراتب ضعیف‌تر بود، صوفی مدعی شد: همان‌طور که آشنا اذعان کرد، انتظارها بر این بود که رئیس جمهور از تجربیات دور نخست خود استفاده می‌کرد و در دور دوم قوی‌تر از دور نخست عمل کند؛ همان‌طور که رئیس دولت اصلاحات در دور دوم قوی‌تر از دور نخست عمل کرد. رئیس دولت اصلاحات در دور دوم تغییرات معناداری در کابینه ایجاد کرد.
به طور مثال معاون اول، رئیس سازمان برنامه و بودجه و وزیر کار خود را تغییر داد و کابینه‌ای جدید به مجلس معرفی کرد و با همان کابینه تا پایان دولت هشتم کار کرد.
رئیس دولت اصلاحات کارنامه بسیار قابل قبولی ارائه داد و رشد اقتصادی بالای ۷ درصد داشت. رضایت جامعه را به‌دست آورد، مردم حتی امروز هم حسرت دوران اصلاحات را می‌خورند.(!؟)
وی در پایان می‌نویسد: امروز کشور به حال خود رهاست و همه چیز به‌ویژه در حوزه اقتصادی افسارگسیخته است. در حالی که جامعه همواره نمی‌تواند چنین وضعی را تحمل کند به‌همین دلیل دولت به فردی با انرژی بالا نیاز دارد اما وجود انگیزه در دولت روحانی مشاهده نمی‌شود و خود دولت هم نسبت به فشل‌بودن خود معترف است.
