به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جمعی از دانشجویان رشته زیست شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در اعتراض به تصمیم مدیران آموزشی این دانشگاه که از پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد ممانعت کرده بودند نامهای خطاب به وزیر علوم و تحقیقات نوشته و خواستار رسیدگی به این موضوع شدند.
دانشجویان در این نامه ضمن اظهار تاسف از تصمیم مدیران آموزشی که سبب تضعیف روند رشد علمی و سرخوردگی دانشجویان بومی میشود، بیانیهی گام دوم رهبر انقلاب در خصوص رشد علمی را به مسئولین دانشگاه گوش زد کردند.
اما پس از انتشار این نامه اعتراضی از سوی دانشجویان و درخواست از وزیر علوم برای پیگیری و حل این مشکل، برخی از اساتید گروه زیست شناسی اعلام کردند که حتی در صورت ابلاغ دستور از طرف بالاترین مقام مسئول کشور نیز ما از بازگشت دورههای تحصیلات تکمیلی به گروه زیست شناسی دانشگاه رازی خودداری خواهیم کرد.
از همین رو دانشجویان گروه زیست شناسی دانشگاه رازی چند نکته در نقد و بررسی تصمیم اساتید گروه زیست شناسی این دانشگاه مطرح کردند که به شرخ ذیل است:
1- مهم ترین نگرانی اساتید در زمینهی عدم پذیرش دانشجو، کاهش واحدهای پایان نامه است که به تبع آن با کاهش دستمزد اساتید همراه خواهد بود. در واقع هیات امنای دانشگاه رازی طی یک مصوبه خواهان افزایش کیفیت علمی پایان نامهها شده است، طبق این مصوبه در صورتی که مقالهی مستخرج از پایان نامه در نشریاتی که Q1 (گویای این موضوع است که نشریه در چارک اول جامعهی نشریات قرار دارد) هستند به چاپ رسد واحدهای پایان نامه به صورت کامل در نظر گرفته میشود و در صورت پایین بودن خروجی علمی پایان نامه، میزان واحدهای آن نصف محاسبه میگردد.
2- آنچه که به لحاظ علمی حائز اهمیت است این نکته است که انجام تستهای هزینه بردار و طراحی آزمایشهای غیر معقول از سوی محقق نه تنها سبب تحمیل هزینه های بالا بر پروژه تحقیقاتی شده بلکه از نظر بسیاری از مجامع علمی خارجی داری تاثیر گذاری معنادار علمی نبود و نشریات معتبر از چاپ آن پژوهش به عنوان یک حقیقت علمی خودداری میکنند، گواه این سخن زمانی آشکار میشود که طی چند سال اخیر بسیاری از دانشجویان این گروه با صرف هزینههایی بین 15 تا 35 میلیون تومان از جیب خود تحت راهنمایی اساتید گروه زیست شناسی نتوانسته اند مقالاتی با ارزش علمی بالا در مجلات معتبر به چاپ برسانند و یا مشکلی را در حوزهی علوم زیستی برای کشور هموار سازند. در این بین برخی دانشجویان با قوهی خلاقیت و طراحی آزمایش عقلانی ضمن تولید علم ارزشمند با هزینههایی بسیار پایین تر موفق به چاپ مقالات خود در نشریههای معتبر شده اند.
3- نکتهی سوم جای خالی مقالات مروری در دپارتمان زیست شناسی کرمانشاه است، طی 12 سال اخیر هیچ تحرک معنادار علمی از طرف اساتید گروه زیست شناسی کرمانشاه به منظور انتشار مقالات مروری صورت نگرفته است. مقاله مروری نوعی مقاله است که به مرور پیشینه موجود در یک موضوع علمی میپردازد. در مقالات مروری، نتایج ارائه شده در نوشتارهای علمی دربارهی موضوعی خاص جمعبندی و ارزیابی میشود. این نوع مقالات به گونهای طراحی میشوند تا اطلاعاتی را که قبلاً چاپ شده است خلاصه، تحلیل و ارزیابی کنند. در واقع نوشتار مقالات علمی از سوی هر گروه تحقیقاتی ضمن آن که هیچ هزینه ی مادی ندارد فرهیختگی آن گروه تحقیقاتی را به نمایش میگذارد، این در حالیست که این فرهیختگی علمی طی یک دهه ی اخیر از طرف اساتید گروه زیست شناسی کرمانشاه نادیده گرفته شده است.
4- نکته ی چهارم که هر ایرانی را از گفتن آن شرمسار خواهد کرد، قوهی خودتحقیری علمی اساتید گروه زیست شناسی کرمانشاه نسبت به دانشجویان است، یکی از علل مهمی که از طرف اساتید محترم در پاسخ به چرایی حذف تحصیلات تکمیلی رشتهی زیست شناسی به دانشجویان این گروه ارائه گردیده است، قرار گیری ایران در جمع کشورهای جهان سوم می باشد(از نظر اساتید). درواقع اساتید گروه زیست شناسی کرمانشاه به این موضوع اذعان دارند که به دلیل هایتک بودن گرایش های علوم زیستی حضور دورههای تحصیلات تکمیلی این رشته در دانشگاه شهر کوچکی از یک کشور جهان سوم غیر معقول است و مرتبا در کلاس های آموزشی به طرح این مسله با دلایلی به ظاهر علمی پرداخته و پذیرش آن را بر دانشجو تحمیل میکنند.
جالب آن که علاوه بر رشتهی زیست شناسی گروه های فیزیک و آمار نیز از پذیرش دانشجوی تحصیلات تکمیلی خودداری میکنند که این موضوع آیندهی علوم پایه در دانشگاه رازی را با ابهام مواجه خواهد کرد، این در حالیست که رشتههایی چون آمار و فیزیک نظری نیازمند زیر ساختهای سخت افزاری به منظور پژوهش نبوده و توسعهی آنها در گرو ذهنهایی خلاق به منظور پیشبرد جنبش نرم افزاری است.
باید به این موضوع توجه کرد که رسیدن به مرجعیت علمی از یک سو و حل مسائل کنونی کشور در زمینه های اقتصاد، کشاورزی، صنعت و بهداشت از دیگر سو نیازمند توسعهی همه جانبه ی علوم پایه در کشور می باشد و غفلت از آن تبعات جبران ناپذیری را در پی خواهد داشت.