به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مسعود یارضوی از فعالان رسانه در کانال تلگرامی خود نوشت:
پخش قسمت‌های جدید سریال گاندو و اشاره‌های آن به دستگیری جیسون رضائیان، جاسوس معروف آمریکایی که تا بن دندان دولت آقای روحانی نفوذ کرده بود؛ سؤالی را به ذهن برخی متبادر کرده است مبنی بر اینکه چرا رضائیان دست آخر اعدام نشد و پس از دریافت مقادیر متنابهی پول نقد! به آمریکا تحویل داده شد؟
این سؤال، پاسخی تحلیلی دارد که محاط بر تمام دلایل امنیتی آن است.
و آن پاسخ اینست:
برخورد با جواسیس دستگیر شده در تمام کشورهای دنیا تابعی از عقلانیت و مصلحت است. چه رسد به نظام جمهوری اسلامی که پرچمدار بالذات عقلانیت و توجه به مصلحت در همه امور است.
به دیگر سخن اینکه مجازات یک جاسوس، تابعی از شرایط ماست نه تابعی از خواسته‌ها و خشم‌های ما.
از طرف دیگر، رخداد دستگیری یک جاسوس، نوعاً مهمتر از نفس جاسوسی است. یعنی وقتی یک سرویس امنیتی، جاسوسی را دستگیر می‌کند؛ این رخداد به منزله شکست ده‌ها فرایند مطالعاتی، قطع صدها کانال ارتباطی و ناامن شدن بخش وسیعی از یک زمین عملیات امن برای دشمن است. رخدادی که آسیب‌های آن برای دشمن حتی در مواردی غیر قابل احصاء و بیش از آسیب طرف مقابل است.
جان کلام اینکه "اعدام یک جاسوس همان دستگیری اوست" و نابغه کسی است که بتواند پس از دستگیری جواسیس نیز اقدامات انتفاعی انجام دهد و در تحقیر و شکست بیشتر دشمن بکوشد.
کاری که نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در ماجرای رضائیان انجام داد و پس از طی کردن تمام فرایند پیش‌گفته، آمریکا را مجبور کرد که با التماس، پذیرش علنی شدن التماس، قبول رسمی شکست در عملیات اطلاعاتی و تقدیم چندین میلیون دلار پول نقد، مهره سوخته خود را پس بگیرد و در مقابل قدرت جمهوری اسلامی کرنش کند.
ضمن اینکه به این حقیقت ساده هم باید واقف بود که ما در قبال جیسون رضائیان با یک خواست انتقام ملی مواجه نبودیم و او مرتکب قتل نفس یا قتل عام نشده بود. (بماند که حتی در این صورت هم عمل به مصلحت ضروری‌تر می‌نماید تا عمل به خواسته‌ها!)
اینکه چرا آمریکا برای پس گرفتن رضائیان، پذیرای اینهمه خفّت شد نیز ساده است...
اولا آمریکا و هر کشور دیگری باید از اتباع خود حمایت کند.
دوما کاخ سفید منطق جالبی دارد. و آن اینکه با حمایت از مهره‌های ولو سوخته خود این پیام را صادر می‌کند که مزدوری برای آمریکا بی‌اجر نمی‌ماند. (پیامی که مثلا محمدرضا شاه پهلوی فریب آن را خورد و دست آخر حتی اجازه ورود به آمریکا را هم پیدا نکرد!)
و ثالثا اینکه آمریکا امیدوار بود با هژمونی رسانه‌ای که در اختیار دارد، بسا که بتواند فشار قضیه را به سمت ایران بازگرداند. که البته به دلیل هوشمندی نظام اسلامی موفق به این کار نشد.
فرض بازیافت اطلاعاتی رضائیان از سوی آمریکا نیز در این میان مطرح است. فرضی که البته بسیار کمرنگ بوده و در تیتر اصلی ماجرا که پیروزی و درایت ایران اسلامی در یک عملیات بزرگ سیاسی امنیتی است برای همیشه دفن می‌شود.
بگذارید ساده‌تر بگویم! جیسیون رضائیان طعم آدامس روحانی و #ظریف را می‌دانست و ما طعم آدامس رضائیان و اربابانش را...
