به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، منصور غلامی درباره وجود رانت پژوهشی در دانشگاههای بزرگ گفت: دانشگاه های بزرگ شناخته شده تر بوده و در تهران در دسترس سازمان ها و نهادها قرار دارند و سازمان و نهادها از گذشته نیز به طور معمول عادت داشتند که به این دانشگاه ها مراجعه کنند.
وی ادامه داد: برخی از اعضای هیئت علمی این دانشگاه های بزرگ در دستگاه های اجرایی حضور دارند و پروژه ها اول به آن ها عرضه می شود و لذا نمی شود گفت که حتما جریان رانتی باشد.
وزیر علوم تحقیقات و فناوری افزود: در حال حاضر در دانشگاه های شهرستانی نیز پروژه های بسیار خوبی در حال انجام است و ما تلاش می کنیم توانمندی دانشگاه های شهرستان را به دستگاه های اجرایی معرفی کنیم تا این شائبه پیش نیاید که جریان خاصی وجود دارد.
غلامی تاکید کرد: به نظر من جریان خاصی تحت عنوان رانت پژوهشی وجود ندارد.
سهیلا صادقی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران در دیدار دانشگاهیان با مقام معظم رهبری اظهاراتی را در خصوص رانت پژوهشی مطرح کرد.
وی گفت: «هیچ نظارت حرفه‌ای و اصولی بر طرح‌های پژوهشی اعمال نمی شود و بودجه‌های پژوهشی کلان در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که در بیرون از دانشگاه دارای اتصالات خاصی هستند».
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنانش حوزه پژوهش در دانشگاه را از رانت بازی مصون ندانست و افزود: «پژوهش بعضاً نه بر اساس نیازهای واقعی کشور و نه به دست متخصصان و صاحب نظران که به دست عده‌ای صاحب منصب نوپا و نوظهور می‌چرخد که تنها قابلیت آنها جذب رانت‌های پژوهشی است».
پس از آن گزارشی با عنوان پروژه های مشکوک پژوهشی؛ مربوط به اعضای هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، منتشر و در آن اشاره شد که یک پژوهشگاه، پروژه های متعددی را با فاصله زمانی کوتاه و یا ۲ پروژه را با موضوعی مشابه به افرادی که بعضا صاحب منصب و مسئول هستند، واگذار کرده است.
