به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محمدرضا آقایی، فعال دانشجویی استان کرمانشاه در گفتگو با خبرگزاری دانشجو، در خصوص اختصاص سهمیه به فرزندان اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها گفت: چند وقتیست که بحث سهمیه‌ها فکر و ذهن داوطلبان کنکور را درگیر خود کرده است. منطقا سهمیه به کسی داده می‌شود که در قسمتی از زندگی شخصی خود امتیازی کمتر از دیگر هم سن و سالان اش داشته است، آن هم سهمیه‌ای با شرایط خاص! سهمیه فرزندان اعضای هیئت علمی، اما قضیه اش فرق می‌کند.
آقایی با بیان اینکه هیچ توضیح و منطقی برای این سهمیه وجود ندارد، افزود: به طور مثال، شخصی که روز‌های دانشجویی خود را به خوبی طی کرده و بعد هم عضو هیات علمی دانشگاه شده و الان فرزندش سهمیه کنکور داشته باشد آن هم چه سهمیه‌ای؟ سهمیه‌ای که همانند یک اکسیر عمل می‌کند و دانشجویی که مثلا در رشته دامپزشکی یک شهرستان پذیرفته شده را به صندلی دندانپزشکی تهران می‌رساند! دقیقا مشخص نیست چرا باید فرزند عضو هیئت علمی دانشگاه که در کنکور سراسری رشته دامپزشکی در شهرستان قبول شده، بتواند در رشته دندانپزشکی یا پزشکی یکی از دانشگاه‌های تهران تحصیل کند.
این فعال دانشجویی استان کرمانشاه بیان کرد: اصولا دانش آموزانی که قصد ورود به دانشگاه را دارند یا دانشجویانی که تمایل به ورود به مقطع بالاتر را دارند به اندازه کافی از نظر روانی تحت فشار هستند. نظام سنجش و پذیرش دانشجویی کشور نباید خود دلیلی برای این نوع فشار‌ها و تب و تاب‌های روانی باشد. اما متاسفانه با سیاست‌های موجود در سیستم سنجش و پذیرش دانشجو، علاوه بر ایرادات گفته شده راه نفوذ سودجویان نیز بسیار هموار است.
وی ادامه داد: سهمیه هیات علمی ممکن است برای دیگر دانش آموزان ایجاد حس سرخوردگی کند که آثارش به خانواده‌ها نیز منتقل می‌شود.
آقایی اضافه کرد: سهمیه فرزندان هیئت علمی منجر به ایجاد ژن به اصطلاح خوب دانشگاهی می‌شود. ژن خوبی که خود را محق این جایگاه می‌داند هیچگاه به این فکر نمی‌کند که صندلی شخص دیگری را صاحب شده است.
وی ابراز کرد: روحیه تفاوت گرایی با دیگران از جمله آسیب‌های دیگر این موضوع است که متوجه افراد استفاده کننده از این سهمیه می‌شود. به نظر می‌رسد که سهمیه هیات علمی تصمیمی است که توسط چندین ذی نفع گرفته شده است؛ همان کسانی که تصمیم‌هایی مثل توسعه مدارس خاص و غیر دولتی را گرفته اند و تا به حال هم از آن حمایت می‌کنند.
