انتقام سخت از منظر ایران یعنی اخراج نظامی آمریکا از منطقه، هژمونی منطقه‌ای جبهه مقاومت و در نهایت ساخت نظمی جدید در غرب آسیا. این حمله جدای از همه دستاوردهایش، نتیجه‌ای نامحسوس دارد که اثراتش بعدها نمایان خواهد شد و آن چیزی نیست جز فروریختن قدرت بازدارندگی دولت آمریکا؛ اینکه شما بعد از قریب به 80 سال یکه‌تازی، هیمنه نظامی این کشور را به آتش بکشی، پیام افول و زوال آن را به دنیا مخابره می‌کند. پیامی که طمع سایر قدرت‌ها برای جانشینی را افزایش خواهد داد.
از طرف دیگر حس همبستگی فعلی در داخل کشورمان بستر مناسبی برای ترمیم فضای عمومی و بالاخص سیاسی در جامعه فراهم کرده است. در صورت ادامه درگیری نظامی در سطوح گسترده، این بستر آسیب خواهد دید؛ گزینه‌ای که در آستانه انتخابات مجلس قطعا مدنظر مسئولان نیست.
واقعیت آن است که ایران تمایلی به ادامه دادن درگیری نظامی ندارد (مگر آنکه مجبور شود دوباره در سطحی بالاتر اهداف بیشتری را مورد حمله قرار دهد) و طرف آمریکایی نیز هیچ تصویری از فضای بعد از پاسخ نظامی به حمله موشکی ایران ندارد. به این دو دلیل مهم است که احتمال می‌دهم درگیری نظامی در همین حد باقی بماند.
پس انتقام سخت دقیقا به چه معنا است؟ بزرگترین امتیاز ایران در فضای فعلی، فشار به افکار عمومی آمریکا طی چند ماه آینده است. تهدید مداوم، تاثیرگذاری غیرمستقیم بر بازارهای جهانی و در نهایت مهره بازی با جریان انرژی از الزامات این فشار است.
انتقام سخت بعید است به معنای حمله به چند پایگاه و یا ترور برخی فرماندهان تروریست آمریکایی باشد، چون به قول سید مقاومت، شخصی هم‌ارزش حاج قاسم برای قصاص عادلانه در امریکا یافت نمی‌شود.
به نظر میرسد انتقام سخت شامل حذف ترامپ از کرسی ریاست جمهوری، تغییر رفتار مسئولان آمریکایی در قبال ایران، احتمال لغو بخشی از تحریم‌ها (همانطور که رئیس شورای روابط خارجی آمریکا پیشنهادش را به ترامپ داد) و در نهایت خروج نظامی آمریکا از کل منطقه باشد (همانطور که وزیر دفاع کویت اعلام کرد که پایگاه‌های آمریکا در این کشور تخلیه خواهد شد).
* گزارش از لیلا عبدالهی
