به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از جهان نیوز، پس از حکم عجیب و غیرمنتظره کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر اینکه باشگاه های ایرانی در رقابت های این فصل لیگ قهرمانان آسیا باید در زمین ثالث از رقبای خود میزبانی کنند، موجی از خشم و عصبانیت فوتبال دوستان ایرانی را فرا گرفت و آن ها در شبکه های اجتماعی نسبت به این تصمیم ناعادلانه اعتراض کردند.
فدراسیون فوتبال هم که در بیانیه ای رسمی این مسئله را به اطلاع عموم رسانده بود، اعلام کرد که روز شنبه موضع رسمی را پس از مشورت با 4 نماینده ایران در لیگ قهرمانان اعلام خواهد کرد و اسماعیل خلیل زاده به عنوان سرپرست باشگاه استقلال اعلام کرد که زیر بار این ذلت نخواهند رفت و اگر بنا باشد در خانه میزبانی نکنند، از این رقابت ها انصراف خواهند داد. محمدحسن انصاری‌فرد، مدیرعامل پرپسولیس هم در تصمیمی مشابه گفت: «مقابل AFC می ایستیم و در آسیا بازی نمی‌کنیم».
به نظر می رسد مدیران چهار باشگاه لیگ برتری که در رقابت های این فصل لیگ قهرمانان آسیا حضور دارند بهترین تصمیم را در واکنش به این تصمیم ناجوانمردانه و کاملا سیاسی گرفته اند. زیرا از لحاظ امنیتی کشور ایران امن ترین کشور در بین کشور های منطقه است. این تصمیم AFC را می توان در چند زاویه بررسی کرد:
1- باید به چند روز پیش برگردیم؛ آمریکایی ها بعد از آنکه سیلی محکمی از سوی سپاه در پاسخ به ترور ناجوانمردانه شهید سلیمانی دریافت کردند و جرات پاسخ را به خود ندادند، قصد کرده اند تا به خیال خودشان، ایران را در یک انزوای سیاسی و اجتماعی - فرهنگی یا به تعبیری ورزشی قرار بدهند. در همین حال پس از فعال سازی مکانیسم ماشه در برجام و اعمال تحریم های جدید، احتمالا به نوکران خودشان در حوزه خلیج فارس و کشورهای تا کمر خم شده هم برای ایجاد یک فشار روانی در حوزه ورزش پرطرفدار فوتبال دستور دادند. چرا که رییس AFC یک بحرینی و کسی است که هم نوکر اسرائیلی هاست، هم عربستانی ها و هم آمریکایی ها.
2- این یک بازی سیاسی و کاملا هدایت شده از سوی امارات و آل سعود است. متأسفانه با ضعف مفرط مدیریتی که در مجموعه فدراسیون فوتبال ما در دوران کفاشیان و تاج بود، هرگز نتوانستند به خوبی از حقانیت ایران دفاع کنند. نه دیپلماسی ورزشی را بلد بودند و نه توانستند از ظرفیت های دیپلماسی سیاسی استفاده کنند که باعث شده است مسئولان AFC هر تصمیم مغرضانه‌ای را در قبال فوتبال ایران بگیرند.
3. حتی اگر بخواهیم دروغ بزرگ ناامنی ایران را بپذیریم، باید پرسید که سرزمین عربستان بعد از حملات پهپادی و موشکی انصارالله یمن به مواضع این کشور و جایگاه هایی نظیر آرامکو امن است؟
این هدف را هم می توان برای مسئولان سیاسی کار فوتبال آسیا متصور شد که با کنار گذاشتن تیم های ایرانی که همیشه رقیب جدی و پرقدرت تیم های عربی بوده اند، بزرگترین مانع ر ا از سر راه خود بردارند. علاوه بر این موضوع، تیم های ایرانی پر تماشاگرترین تیم های حاضر در این رقابت های آسیا بوده و حتی رکورد حضور تماشاگران برای دیدن مسابقات آسیایی در دست سرخابی های پایتخت است که کشورهایی همچون عربستان و یا امارات که بیشترین تلاش را در این راه انجام داده اند کمترین تعداد تماشاگر را در این مسابقات دارند. مسئولان فوتبال کشور باید دقت کنند که این موضوع بحثی صرفا فوتبالی نیست و توافقات سیاسی جدی پشت سر آن قرار دارد. هدف گیری اصلی این تصمیم خدشه بر عزت و استقلال جمهوری اسلامی با چاشنی فشار روانی بر مردم است.
فوتبال ایران نه تنها باید از شرکت در این رقابت ها انصراف دهد بلکه باید شکایت خود را به دادگاه بین المللی فوتبال CAS تقدیم کند تا جریمه های سنگینی برای عاملان این تصمیم سیاسی وضع شود؛ البته اگر آنجا هم این سیاسی بازی حاکم نباشد.
