خبرنامه دانشجویان ایران: علی خضریان*// از سال ۱۳۷۳ که رهبر انقلاب جهت‌دهی اولویت‌های کشور را با ابتکار تعیین شعار سال تعیین نمودند، تا امسال که شعار « جهش تولید » توسط ایشان اعلام شد؛ عمده این شعارها با توجه به شرایط کشور به مباحث اقتصادی و بهبود شرایط معیشتی مردم اختصاص یافته است.
این جهت‌دهی درحالیست که وضعیت نامطلوب نظام تولید و محیط نامساعد کسب‌وکار، موجب کاهش انگیزه برای ورود سرمایه به بخش تولید (اعم از صنعت، معدن و کشاورزی) شده و بازارهای مربوط به سوداگری، واسطه‌گری و سرمایه‌گذاری در طلا و ارز با هجوم نقدینگی مواجه می‌شوند.
لذا سرمایه‌گذاری نامطلوب در بخش تولید از یک‌سو برآمده از سیاست‌های نادرست در سطح اقتصاد کلان (نرخ ارز، نرخ سود، کنترل تورم، کسری بودجه و...) می‌باشد و از سوی دیگر برآمده از نبود الگو و سیاست درست صنعتی و تولیدی است.
واقعیت این است که اقتصاد ایران برای رفع مشکلات تولید داخلی ضمن اینکه نیازمند اصلاحات اساسی در چهار محور اصلی بانکی، ارزی، مالیاتی و خصوصی‌سازی است؛ نیازمند مسئولانی است که به اوضاع جنگ اقتصادی و اینکه تنها راه نجات کشور اعتماد به ظرفیت‌های بی‌نظیر داخلی است، باور داشته باشند.
