«خبرنامه دانشجویان ایران» علیرضا فیروزی*// اخیراً ترامپ خبر عادی سازی روابط دیپلماتیک بحرین با رژیم صهیونیستی را مخابره کرد و آن را یک «گشایش تاریخی» خواند. اسرائیل که در ۱۹۴۸ با هدف تسلط بر نیل تا فرات اعلام موجودیت کرد حالا حتی به خبر عادی سازیِ روابطش با بحرینی که در جغرافیایی سیاسی کشوری ذره‌ای محسوب می‌شود و تاثیر چندانی در معادلات منطقه ندارد نیز راضی است و ذوق‌زده شده.
اعلام عادی سازی روابط از سوی امارات و بحرین با اسرائیل، صرفاً علنی کردن روابطی است که اتفاقا پیش از این نیز در سطوح مختلف حاکمیت طرفین جریان داشته و حالا حکام عرب به دلایلی این بدنامی و ننگ را به‌جان خریده و حالا حرف‌هایی که تاکنون درگوشی مطرح بود را فریاد می‌زنند.
لذا می‌توان گفت فرآیند عادی سازی‌های اخیر روابط با رژیم صهیونیستی که ممکن است به یکی دو کشور عربی دیگر هم تسری پیدا کند، آخرین خوش خدمتی حکام مرتجع عرب به ترامپی است که در کارزار انتخابات پیش رو دستش از هرگونه دستاورد در حوزه سیاست خارجی خالی است و می‌کوشد علاوه بر خود، توشه‌ای هم برای نتانیاهو دست و پا کند و بتواند با آبی-سفیدهای «بنی گانتز» برای تشکیل دولت ائتلافی کنار بیاید.
در این میان اما نگرانی هایی وجود دارد که این اتفاق به واسطه حضور رسمی سرویس‌های جاسوسی و امنیتی رژیم صهیونیستی در نزدیکی مرزهای ایران، تهدیدی علیه امنیت ملی ما محسوب می‌شود.
اساساً حضور نیروهای امنیتی و اطلاعاتی در هرکشورِ دیگر، بصورت غیر رسمی و پنهان است و همانطور که گفته شد، این همکاری ها قبل از خبر عادی سازی روابط و درطول همه این سالها نیز وجود داشته که اتفاق تازه‌ای در این بعد محسوب نمی‌شود.
مجموعاً با بررسی آنچه اتفاق افتاد، دستاوردی عینی برای هیچ یک از طرفین نمی‌توان متصور شد و صرفاً دستاورد این واقعه را باید در فضای رسانه‌ای و در کارزار انتخابات آتی ایالات متحده و رژیم صهیونیستی جستجو کرد.
* پژوهشگر روابط بین‌الملل و فعال دانشجویی
